çocukluğumun kahramanıydı hep onun gibi top oynamak isterdim . okulun bahçesinde maç yaptığımızda topu hep ona paslamak isterdim . Attığı çalımları gol vuruşlarını eve gidince hep taklit etmeye çalışırdım . Bana futbolu sevdiren adamdı, her zaman hayal ederdim onunla birlikte büyük bir takımda oynamayı olmayacağını bile bile... Hiç olmayan abim gibiydi , euro 2008 di hırvatistan - Almanya maçı vardı o maçı birlikte izledik bana o maçta futbolun inceliklerini anlatmıştı o benim ömer üründülüm dü. Evlerinin bahçesinde tozu dumana katardık ahh o eski günler .. zaman gecti evimizden taşındık onlar da taşındı aramıza kilometreler girdi . Arkadaşlarımız hayatımız , fikirlerimiz herşey değişti . Geçen çarşamba beni aradı o kadar mutlu oldum ki 5 yıl sonra ilk kez kendi isteğiyle beni aramıştı . Bana “ arkadaş ortamı boş ahmet ygs lys biraz kas ünüversite oku " dedi . Beni aradığı icin çok mutluyum yarın gelebilir miyim dedim tamam gel dedi . Perşembe gittim ama evinin kapısından arkadaşıyla birlikte çıktı . Bana selam verdi ve gittiler . Benle çıkacak değildi ya . Ben saf , aptal ve onun ilgi alanına giren biri değildim . Arkalarından baktım ve gülümsedim mutlu görünüyorlardı . Bi sigara yaktım ve eve doğru mutlu bir şekilde gittim . o mutluydu hayatından ..
yusuf abim senle birlikte büyüdük kan bağımız olmasada aynı soyadını taşımasak da seni ve o günleri hep özleyeceğim
seni hasretle bekleyen kardeşin Ahmet

validenle takas edebiliriz? xd

Hii amina