günümüz öğretmenlerini cok agresif ve anlayışsız buluyorum (bazı pamuk hocalarımız hariç). ben nasıl bu pgibolojiye geldiklerini anlayamıyorum, oysa insan gibi güzel bir şekilde öğrencilere anlayışlı olarak davransalar sıkıntı cıkmaz diye düşünüyorum [bu dediğim cılkından cıkmıs ergenler için geçerli değildir (günümüz elinden sigara düşmeyen ergenler)]. bu hareketler nedeniyle özellikle lise 1 (9.sınıf) öğrencileri bazı triplere giriyor. bazen düşünüyorum ulan ben öğretmen olsam cok sevilirim diye öğrencilerimle takılırım kafa adam olurum diye. öğrenciye gereksiz kızmanın anlamı yok bana göre. daha yazacak çok şey var ama toparlayamadım.

çocuklara gelecek olursak. bebeklikten itibaren cocukları cok severim bir veli nimet olarak görürüm. evlensem de bir cocugum olsa onunla vakit geçirsem diye hayaller kuruyorum. otobüste bir bebek görsem ona bakarak yol bitiyor. bazı insanlar ise bebekleri , cocukları hiç sevmiyor (saygı duyarım). bu olayı anlayamıyorum o tatlı el kadar minik bir canlıyı kim, neden sevmez ? bunda da daha yazacak cok seyim var ama saklıyorum.

tartısalım panpalar