cinsellik yok 4 yıllık hikayem işinize gelirse

@42 hemen panpa, en azından bir kişinin bile okuduğunu görmek sevindirici
____________________

Artık günlerim hep onunla beraber geçiyordu, seviyorduk sanırım birbirimizi. aslında güzel de bir kızdı, internetim de olmuştu artık msnden de görüşüyorduk. 7/24 onunlaydık ve bıkmıyorduk birbirimizden. sanki 16 yıldır onu arıyormuşum, sonra bulmuşum da. biriktirdiğimiz şeyleri yaşıyormuşuz gibiydi. sanki hiç bıkmayacaktık. lisede ne kadar aşk yaşanabilir bilmiyordum. herneyse.

birkaç hafta sonra yine okula gittim. sınıfa çıktım, zaten kafamı uzattığımda ilk yağmura bakıyordum. kafamı uzattığımda şok oldum, sinirlendim, ilk ne olduğunu anlamaya çalıştım. ama konuşmalarını duyamıyordum. yağmur zaten böyle birşey yapmazdı, beni seviyordu. geriye tek bir seçenek kalıyordu. o 2 şerefsiz yağmurun yanındaydı, mehmet yanında oturuyordu diğeri ellerini sıraya koymuş yağmura bakıyordu. asilkan yoktu ortalıkta, yağmur gerçekten tiksiniyor gibi bakıyordu onlara, kur yapmaya çalışıyorlardı sanırım. çok sinirlendim, aşırı sinirlendim. beni daha görmemişlerdi ne yapacağımı planladım, sonra hızla içeriye doğru koştum. ayakta duran, elleri masadaki bine doğru koştum, yan döndüm sağ omzumla çarpacaktım, onlar beni çok geç farketti. yağmur yine çığlık attı, ona omuz atarken de sol elimi yumruk yapıp mehmet bininin yüzüne savurdum geçerken. burnuna gelmişti, emindim. sonra arda duvara doğru giderken çekildi, duvara ben çarptım. bayağı bir yalpaladım sonra zaten. mehmet yüzünü tutuyordu, ama kalkacaktı illa ki, kalkmadan ardayı halletmem lazımdı. arda bana bir yumruk attı, harbiden eli sertti bir daha yersem gibilirdim oracıkta. duvar vardı arkamda birdahaki yumruğunu bekledim, daha hızlı savurdu kaçıldım o sırada duvara vurdu. bam diye bir ses çıktı zaten gibildiği belliydi elinin.
"Laan" diye bağırdı arda. o sırada ben de birkaç tane vurdum serdim bunu yere zaten. mehmet kalktı o sırada, bana doğru geliyordu, çok mesafe yoktu zaten. iki adım sonra yanımdaydı, bir adım atsa zaten yumruğu ulaşırdı, ikinci adıma gerek bile yoktu. topladım kendimi, hazırdım şimdi o görecekti, bir yumruğu atmayı denesin gibecektim belasını, hazırdım. he sonra ne oldu yavşak tekme attı, işte bunu hiç beklemiyordum, tekme atabileceğini hiç düşünmemiştim. en azından gibime gelmemişti, bacağıma gelmişti, ama krampon gibi yırtmıştı derimi hissediyordum, pantolon nasıl parçalanmadı anlayamıyorum hala. ben sıraya düştüm o sırada, yaklaşıyordu, yumruk atacaktı sıradayken, kaldırdım ayağımı karnına tekme geçirdim, yere düştü. yine boşluğuna vurmayı başarmıştım, doğrulurken arda ya da baktım halsizdi zaten umursamadım onu mehmete yerde birkaç tekme attım. kafasına attım birkaçını, ikisinin de suratı kanıyordu, benimki kanıyor mu diye baktım. elim kan içinde kaldı, herhalde ardanın geçirdiği yumruktandı, ama acı hissetmiyordum. ilk defa böyle kavga etmiştim, zaferimi kutlayacak değildim, zaten sersemdim. çocuklarlar neden kavga ettiğimi öğrenmek istiyordum, yağmura baktığımda ağlıyordu, gittim sarıldım, o da sarıldı. şimdi tüm sınıf öğrenmişti işte. hiçbirşey sormadım, dışarıya çıktık çantalarımızı alıp. okuldan kaçtık yani, parkta oturduk hep sarılarak bir ara uyumuş bile olabiliriz bilmiyorum. ama sıkıca sarıldık birbirimize hep.
gerçekten çok güzel bir histi, sana değer veren birisine sarılmak. burnumun acısı çıkmaya başlıyordu, en azından kırılmayacağını bilmek içimi rahatlatıyordu. burnum üç yerden kırıktı dediğim gibi ama, çok az bir çıkıntı var. küçükken kırılmıştı, çok iyi bir doktora zütürmüşlerdi beni ailem. düzgün kaynatmıştı ve şekil bozukluğu yoktu çok. herneyse o gün öyle geçti, ilk defa yağmurun evinin yerini öğrendim, onu evine bıraktım. mahallesinde bile el ele tutuştuk, kimseyi umursamadık. o evine çıktı, ben de evime gittim. evin kapısında üstüme baktım, annem görürse yüreğine inerdi. vazgeçtim eve girmekten. çıktım dışarıda oturdum biraz. sonra annemin çıktığını gördüm, gizlenmeye çalıştım, eve girerdim, anahtarım vardı. ama ne oldu, beceremedim gördü beni, çığlık attı sokağın ortasında. koştum yanına gittim, korkma dedim, zar zor eve soktum. dayak yedim falan dedim anneme, annem çok üstüme geliyordu dayanamadım bağırdım. hayvandım ben harbiden hayvan, kadın endişeleniyordu, şimdi üzülmüştü de. bağırdığıma üzüldüm ama yapacak birşey yoktu. elimi yüzümü yıkadım odama geçtim direk. başım belaya girecekti, biliyordum...

____________________________

ertesi gün okula gittiğimde yağmur yoktu okulda. zaten tereddüt ederek gitmiştim, o şerefsizler de zaten tip tip bakıyordu. oturdum sırama yağmuru bekledim, gelmedi. merak ediyordum, dedim birşey olmuş olmasın o kadar ulu orta el ele tutuştuk. abisi de vardı 4 yaş büyük. çıktım sınıftan, okuldan çıkıcam kafamda var. aşağı indim bi baktım önümü kesti birisi. tanımıyorum, daha önce görmedim.
"Sen yağmura mı sarkıyon lan yavşak" dedi bir tane geçirdi. feleğim şaştı zaten. yere düşmedim ama sersemledim, yağmurun abisi olduğunu anladım, karşılık veremezdim, versem de giberdi zaten.
"Yok abi, sarkmıyorum vallaha bak, sevgiliyiz biz." dedim, daha mı kötüleştirmiştim durumu bilmiyordum. yağmur geldi aklıma, okula gelmedi, birşey mi yaptı ona da diye. bir yumruk daha geçirdi zaten onu duyunca sinirlenip sonra birşey soramadan hocalar ayırdı, okuldan falan attılar. ben de çıktım o arada okuldan o gitmeden koştum önden, yağmurların evine vardım. çaldım kapıyı, yağmur açtı, ağzımı burnumu kan içinde gördü, onun birşeyi yoktu, rahatladım. yağmur telaşlanmıştı hemen içeri çekti beni.
"Abim mi yaptı?" diye sordu telaşla. başımı salladım.
"Biliyordum, böyle yapacağını. Nefret ediyorum ondan!" ses tonunda hem üzüntü hem nefret vardı.
içeriye gidip ıslak bir bez falan aldı, geldi yüzümü sildi sonra yanıma oturdu. abisi gelebilirdi her an, gitmem gerektiğini hissediyordum.
"Ben, sana birşey yapıp yapmadığına bakmak için gelmiştim." dedim,
"Hayır yapmadı, yapamaz da zaten, ama eğer seni burada görürse bu sefer öldürür. komşular söylemiş akşam anneme o da yetiştirmiş hemen."
Doğruldum, "tamam ben gideyim o zaman." dedim, o da doğruldu ben kapıya doğru giderken elimden tuttu döndürdü beni. direk dudaklarıma yapıştı, ilk kez öpüşmediği belliydi ama umrumda da değildi. sonra geri çekildik, ileri gitmedik. ben de çıktım dışarı, okula gittim tekrar. sonra vazgeçtim eve gittim. bu sefer annem anlamadı kavga ettiğimi, ders boştu geldim dedim. yattım sonra da. ertesi günlerde pek birşey olmadı yağmur görüşmüyorum artık onunla demiş. okulda buluşuyorduk başka zamanlarda dışarı çıkartmıyorlardı artık. okul çıkışlarında da bir yarım saat takılmaya başladık. tabi bu sırada serserilerle bakışıyorduk, ufak tefek tartışmalar yaşıyorduk zaten kin dolulardı bana. ama asilkan sanki bana hak veriyordu. bir gün yağmur okula gelmediğinde ders boştu yine, kantindeydim. gizem çıktı geldi ben baktım ona o da beni gördü. çekti sandalyeyi oturdu karşıma, şaşırdım. poğaça yiyordum yine, kağıdı ortaya sürükledim. üstünde poğaçalar vardı, aldı bir tanesini ucundan ısırdı sonra tekrar bıraktı kağıda. bana bakıyordu, birşey demesini bekliyordum. şunu ekliyeyim gizem yağmurdan kat kat güzel bir kız. ama nasıl biri olduğu belli değil, yağmurun iyi birisi olduğundan emindim. gizem lafa başladı,
"gözükmüyorsun uzun zamandır?" laf açmak için söylediği belliydi, neden gözükecekmişim? çok mu muhabbetimiz vardı sanki? hem hep okuldaydım. herhalde kızla takıldığımı farketti ondan diyordu.
"Buralardayım hep?" dedim.
"Ben de buralardayım hep." dedi, muhabbetin ilerlemeyeceğini anladı. derince nefes aldı, devam etti.
"Aslında okula geldiğinden beri ilgimi çekiyorsun. aslında o günden beri." dedi, o gün derken neyi kastettiğini ikimiz de biliyorduk. sevgilim olduğunu bildiğine emindim, birşey mi planlıyordu? ben ne diyeceğimi bilemedim öylece kaldım. o devam etti,
"açıkça konuşmamı mı bekliyorsun?"
"Hayır, şaşırdım açıkçası." söylediklerine bir iki saniye geç cevap veriyordum, düşünerek konuşmak istiyordum. bir hata yapmamalıydım.
elindeki poğaçayı bıraktı, elimdekini aldı ve ısırdığım yerden ısırdı. bir an gerçekten ergenler arasındaki biyolojik öpüşme muhabbetini yapacak sandım. neyse ki yapmadı. yürüyordu resmen bana kız. tabi onu yaptıktan sonra kendine güvenen bir tavırla kantinden çıktı. daha önceki yürüyüşünü biliyorum, zütünü bu kadar abartılı sallamazdı. amacı neydi bu malın? benim beyin yine karıştı zaten. aslında kolay yolu vardı, aşağıdaki beyinsize devredebilirdim olayı. ama o zaman daha da taka saracaktı sanırım. erkeğiz biz düşünmek zorluyor arkadaş işte. yapmayın şöyle şeyler. bizim yerimize seçimleri başkası yapsa olmuyor mu? ya da seçme hakkı tanımasanız? okul bitişine kadar sınıftaydım, bir daha dışarıya çıkmadım. çıkışta gördüm, arkadaş grubuylaydı bana bakıp kikirdediler falan. umursamıyormuş gibi davrandım yoluma devam ettim. "kuğul" görünme çabalarına bürünmedim ama. benim doğamda vardı, umursamaz gibi görünürdüm, en değer verdiğim kişilere bile. sonra da eve gittim yattım. normalde aşk acısı çekince uyunmaz mıydı çok. ben ikilemde kaldımmı uyurdum. rüyalarım yardımcı olacak sanıyordum herhalde, ak sakallı dede çıkıp bir yol gösterse fena da olmazdı ha. e tabi olmadı, zaten bi kere rüyama girdi, at ismi verdi bi tane. at yarışıyla, iddaayla falan hiç alakam olmazdı. gittim ata verdim parayı. sakalını gibtiğim cenabeti nasıl bir at beğendiyse at sondan ikinci geldi. gitti tüm para. o günden beridir eminim zaten girerse dediklerinin tersini yapıcam.

@51 sağol panpa

_______________________

Ertesi sabah uyandığımda evde değişik bir ses daha vardı. kız sesiydi sanırım, benim yaşlarımda sanki, ama emin olamadım. sonra gibtiri bastım, okula geç kalmıştım. kalktım hemen elimi yüzümü yıkadım, içerideki yabancı aklımdan çıkmıştı bile. çantayı topladım bir gariplik vardı ders programı dününkiyle aynıydı, pek üstüne varmadım. telefonu aldım masaya bırakacam bir an tarihe baktım. cumartesi yazıyor sonunda. küfürü bastım bıraktım telefonu, soyundum tekrar giydim ev kıyafetlerini. saçı başı da düzeltmiştim çıkacağım için. yürüdüm salona, salona girdiğimde züt gibi kaldım. benden birkaç yaş büyük ama taş gibi harbiden taş gibi bir kız. göğüsler falan böyle uçacak. iyiki saçları düzeltmiştim. orda bir kaldım, annesi de vardı sonra ona kaydı gözüm bakışlarımı falan kaçırdım. annem geldiğimi anladı,
"Bak igu yeni komşularımız." dedi, gülümsedi.
ben de zoraki gülümsedim, "memnun oldum, ben igu.". isimlerini falan söylediler işte benim bakışlar kızın göğüslerine kaçıyor arada. kaplan ayaklanıyordu pijama da var, kız da ev kıyafetiyle gelmiş askılı, göğüsler dekolteli. direk içeri gittim işim var deyip. tuvalete girdim, attıracaktım sonra vazgeçtim. e liseli ergendik sonuçta o kadar dalgalanmalar olacaktı. onlar gidene kadar odamdan çıkmadım. gittiklerini duyunca mutfağa gittim, kahvaltı yaptım. sanırım cumartesi sanmamın sebebi, cuma günü istiklal marşı okunmamasıydı. yok o değildi, okunmak zorundaydı. sonra hatırladım girişte okumuştuk, hava sorunlarından dolayı. ondan kafam karışmıştı. evde mal mal oturuyordum, açtım bilgisayarı. msn açıldı zaten otomatik olarak, tedbir olsun diye otomatik oturum açmayı kapattım. bizimkiler girebilirdi. yağmur açıktı, yazdım.
igu: Nasılsın
..
..
..
..
..
..
igu: Yağmur?
..
..
..
..
..
igu: Peki.(Nyse tmm mşglsn gliba .s.s)

kısacası cevap vermedi işte. benim de canım sıkılıyordu çıkayım dedim dışarı. bir duş aldım giyindim dışarı çıktım, ilk amacım dolaşmaktı. sonra nasıl oldu bilmiyorum evinin önünde buldum kendimi. ama kafamda hala sabahki kız ve gizem de vardı. ne yaptığımı bilmiyordum açıkçası sadece duygularıma ve anlık isteklerime göre hareket ediyordum. gittim çaldım kapısını. yağmur açtı, ağlıyordu. "Yağmur ne oldu?!"
Bana bir tokat patlattı ki hala acısı durur yanağımda. hızlı vurduğundan değildi ama duygularım parçalandı lan. ilk defa kendimi sorguladım o tokatta ben, ilk defa hatayı kendimde aradım. olgunlaştırdı sanki o tokat beni. Allah benim belamı versin dedim çok içten ben. Konuştu sonunda, ağlıyordu sesi boğuktu;
"Sen yapmazsın sanmıştım," konuşamıyordum, ne diyeceğimi bilemiyordum, onun konuşmasına izin vermekten başka çarem yoktu.
"Ben olmadığım gün rapor vermeye gelmiştim okula. sizi gördüm gizemle, kantindeydiniz... konuşmalarınızı duydum." dedi. benim elim kolum birbirine karışmıştı, birşey diyemedim. demeye de hakkım yoktu. ben birşey yapmadığım halde kendimi suçlu hissediyordum. sadece kız bana açılmıştı. ama ben bunların hepsini sabah evdeki kıza baktığım için kabullendim. onun için lanet okudum kendime.
kapıyı yüzüme kapattı, birşey demedim. biraz daha bekledikten sonra döndüm arkamı gittim. ben hata yapıyordum sanırım. hem de bir yerde değil, birçok yerde...