Bu tarz olaylar ve hikayeler pgibolojinize zarar veriyorsa lütfen okumamanızı rica ediyorum... Kurmaca değil , gerçek bir olaydır.

"Düğümlere üfleyen büyücülerin şerrinden Allah'a sığınırım" (Felak 4)

Cinnia : Dişi hisleri baskın cinni varlık

Yıl 2008 ;
Uludağ Üniversitesinde okuduğum zamanlar... Bursa'da ikinci yılımdı çalışkan bir öğrenciydim , en azından yaz okuluna kalmaz. Tatilleri ailem ile geçirirdim...
Bursa büyük bir şehir olsa da öğrenciler genellikle Görükle denen bir beldede kalırdı... Şimdilerde çok gelişmiş bir yer olsa da benim zamanımda çoğunluğu köylük bir alandı...
Öğrenciler okula minibüsle gidiyor , metro henüz üniversiteye varmıyordu...
Kendime ev arkadaşı bulamamıştım , yurtta kalıyordum... Yurttaki çocuklardan 2-3 yaş büyüktüm , okulu geç kazanmıştım.
Sima olarak da onlardan daha büyük durduğum için bana ağabey derlerdi.
Nisan-Mayıs aylarıydı okulumun bitmesine az bir zaman kalmıştı ve pek çok öğrenci çoktan memleketine dönmüştü.
Ben de bir yandan derslerime çalışıyor bir yandan da okulda zaman geçiriyordum...
O sırada üst sınıflardan arkadaşım Okan yanıma geldi... Elinde davetiye vardı.
Abisinin asker eğlencesi olduğunu ve beni de orda görmek istediğini söyledi.
Ulan asker eğlencesinin davetiyesi mi olur diye düşündüm ama yine de aldım. Yurda doğru yürüdüm...

Gece saat 1'de telefonumun çalmasıyla uyandım , arayan Okan'dı... Bu saatte aranır mı diye söylendim kendi kendime ama açtım telefonu... Sonuçta genç adamlarız acaba benim o saatte uyumam da mı bir hata var diye düşündüm.
Yarın geliyorsun di mi kardeşim dedi.
Geleceğimi söyleyip nerede buluşacağımızı sordum.
HARMANCIK köyünde dere kenarında toplanacağımızı sonra köyün içine gidip eğlenceye katılacağımızı söyledi...
Eyvallah kardeşim dedim... Okan'ın sesinde bir gariplik vardı , çok garip geliyordu...
Yine de uyku sersemi konu açmak istemedim , tek isteğim uykuma devam etmekti...
Ama gecenin bir vakti uyanınca sağlıklı bir uyku çekmem beklenemezdi...
Annemi gördüğümü hatırlıyorum... Bembeyaz bir elbise giymişti üstüne... Çok yaşlı sayılacak bir yaşta değildi ama saçları bembeyaz olmuş yüzü kırışmıştı... Elini öpmek için yanına gitmemle boğazıma yapışıp "Gitme o köye!" diye bağırdı.
Gördüğüm en kötü kabuslardan biriydi belki de o zamana kadar... Saat gece 4'dü... O kabustan sonra gözüme uyku girmedi açıkçası...
Yurdun terasına çıkıp sigara yaktım , başladım şehri izlemeye...

Sabah olmuştu... Dünkü kabustan sonra annemi arayayım dedim.
Annem açtı telefonu hal hatır sorup , muhabbet ettikten sonra annem bana dün gece rüyasında beni gördüğünü ve tek katlı beyaz bir evin önünde elimde bir makasla bir koyunu paramparça ettiğimi söyledi.
Hayırdır inşallah anacığım dedim , kapattım.
Ama bunlar içimi ürpertiyordu... Dünden beri bir gariplik vardı sanki.
Heralde dersler , sınavlar yordu beni diyip atladım otobüse okulun yolunu tuttum... Finallerin son etabıydı... Sınıfa doğru giderken sınıf kapısının önünde Okan'ı gördüm.
Bugün okulu yoktu , sınavı da yoktu ama kapıda beni bekliyordu...
Kardeşim sınavına gir çıkışta benim arabaya atlar köye gideriz... Bizim köyün yemeklerinden bi ye bakalım beğenecek misin dedi.
Olur kardeşim dedim , sınava girdim.
Berbat geçmişti... Bildiğim soruları yapamamıştım resmen...
Bunlara Okan'ın aklımı karıştırdığı için sebep olduğunu düşünüp küfürler savurup duruyordum içimden ve tak gibi geçen bir sınavla birlikte sınıftan çıktım.
Okan'ı aradım koridorda , yoktu. Kapısı arabanın önündeydi.
Telefonla aradım...

Telefon lavabodan geliyordu... Lavaboya doğru yürüdüm. Elektrikler yanmıyordu. Korkmaya başlamıştım.
Okan nerdesin amk diye söylendim sesli sesli... Telefon meşgule atıldı.
Ama lavaboda ne telefon ışığı vardı ne de başka bişey... O sırada Okan'ı gördüm. Kızlar tuvaletinden çıkmıştı ama biraz panikti.
Ne arıyorsun lan sen orda dedim... Hiç kardeşim , başım döndü de kendimi buraya atabildim dedim.
Okan doğru söyle bak kardeşim bi durum mu oldu dedim.
Yok bir şey dedi... Arabaya doğru yürüdü.
Peşinden ben de gittim... Nereye gidiyoruz şimdi diye sordum.
Köye gidiyoruz... Bizim köyün insanları biraz farklıdır , baştan uyarayım.
Nasıl yani dedim.
Sinirli insanlardır , çoğu Erzurumlu zaten... Sinirli adamlardır bilirsin dedi.
Bilmem ama iyi bakalım Okan , dedim.
Yola koyulduk...

Harmancık köyü daha önce adını duyduğum bir köydü... Manzarası , havası falan bayağı meşhurdu.
Yazın bütün Bursa sıcaktan yanarken orada millet montlarla oturuyordu.
Neyse , dağın tepesindeki köye varmıştık...
Okan'ların evde çok insan olduğu için köyün meydanında bir süre bekledik... Köylü baştan aşağı beni süzüyordu anlamadığım bir şekilde...
Daha sonra Okan'a evden telefon geldi. Hadi gidiyoruz eve dedi ve eve doğru yürümeye başladık.
Güzel köymüş burası Okan dedim... Öyledir öyledir , geceleri daha güzeldir. Göreceksin zaten bugün dedi.
Görelim bakalım dedim ve Okan'ların eve varmıştık.
Evde sadece Okan'ın annesi , babası , abisi , kardeşi ve abisinin nişanlısı vardı...
O kalabalıktan eser kalmamıştı adeta...
Babası odanın içinde Kur'an olduğunu sandığım bir kitabı okuyordu.
Ailenin diğer fertleri girişteki minderlere oturmuş , karınlarını doyuruyorlardı...

Hava kararmıştı... Okan'ın annesi karnımızın aç olup olmadığını sordu.Ben aslında çok aç değildim zaten dışarda yemek yemeyi de oldum olası sevmezdim.Ama Okan açız anne , yemek getirin dedi.
Servisi Okan'ın abisinin nişanlısı yapıyordu. Defne...
Kumral lüle saçları , bembeyaz teni vardı... Okan'ın kız kardeşine aşırı derecede benziyorlardı. Kardeş olmayı bırakın , ikiz olsalar bu kadar olurdu...
Akşam yemekleri yendi , hep birlikte kayalara çıktık.
Ben kalabalık olmayı bekliyordum ama çok fazla insan yoktu. Aşağı yukarı 10-15 kişi rakı sofrası kurmuştuk dere kenarında.
Ancak Okan'ın bana ters ters baktığını gördüm... Çapraz uca oturmuş , bütün gece sinirli sinirli bana bakıyordu.
Bakışlarından korkmuştum... Daha sonra tuvaletim geldiği için bir kaya dibine gittim.O sırada Okan'ın da kalktığını gördüm...

Kayalığa doğru giderken Okan yanıma geldi...
Hayırdır kardeşim dedim... Cevap vermiyordu...
Okan ? iyi misin sen ? dedim... Yine ses vermiyordu. Bana kurulduğu belliydi , bir şey yapacağını anlamıştım.
Herkesin duyacağı kadar yüksek bir sesle "Sen nasıl bir huur evladısın" diye bağırdı.
Masadak insanlar ayaklanmıştı.
"Okan ? Ne diyorsun lan sen ? Rakıyı mı fazla kaçırdın oğlum noldu sana ?" dedim.
"Yengemin orasına burasına bakmadın mı ulan huur çocuğu ? Bütün gün aklında değil miydi ulan it ?" diyip gırtlağıma doğru sarıldı...
Diğer köylüler hiç bir şey yapmayıp Okan'ın beni boğmasını izliyordu.
Okan'ı üstümden atıp
"Ne diyorsun lan sen ? Hasta" diye bağırdım.
Okan olduğu yerde gülüp
"Onlar yalan söylemez... Onlar ne görüyorlarsa onu söylerler... " dedi.
"Ne diyorsun lan sen ? Onlar kim ?" dedim.
O sırada Okan'ın abisi yanıma gelip
"Sen eve git kardeşim , Okan'ın sinirleri bozuldu.Bak ben yarın asker oluyorum. Beni kırma evde bizi bekle." dedi.
Bir şey demeden Okan'ların evinin yolunu tuttum.

Bi yandan küfür ediyorum bir yandan evlerine yürüyorum... O sinirle Okan'ı oracıkta öldürebilirdim...
Kapıyı çaldım , evin lambası yanıyordu ama kimse kapıyı açmamıştı.
Tekrar tekrar çaldım , ses seda yoktu.
Arkada bahçe vardı , belki bahçedelerdir diye dolandım... Ve gördüğüm şeyden sonra bayılmıştım...
Bahçede Okan'ın daha 10 yaşındaki kız kardeşi bir makasla koyun kesiyor... Yengesi ve annesi de o çiğ etleri benim bavulumun içine atıyordu...
Gördüğüm son şey buydu... Uyandığımda Okan'ın abisi yanımdaydı... Bahçede gördüklerimin kabus olduğunu anlamıştım çünkü çantam yanıbaşımdaydı.
Ama bir gece önce annemin gördüğü rüyayı canlı görmüştüm... Üstelik Okan'ın kayalık alanda yaptıkları da cabasıydı...
Abisine bana ne olduğunu sordum.
Heralde Okan ona saldırınca adrenalinden dolayı bayıldığımı söylemişti... Nişanlısının beni bulduğunu ve onu aradığını.Hep birlikte beni odaya çıkardıklarını anlattı.

Aşağı indim... Evin erkekleri dışarı çıkmıştı.Bir tek Okan'ın annesi , kız kardeşi ve yengesi içerideydi.
Yengesi bembeyazdı , gözleri büyümüştü... Okan'ın kız kardeşi ve annesi ona bir şeyler yedirip içiriyorlardı.
Ürkmüştüm , bu evde bir şeyler vardı... Tekrar üst kata odaya çıktım.
Bir oraya bir buraya yürüyordum... Dışarda insanlar davul zurna ile oynuyordu ama evin içinde bir farklılık vardı.
Defne'ye ne olmuştu... Sabah gördüğüm duru güzellikli kız şimdi bambaşka bir haldeydi ve ben bahçede gördüklerimin rüya olduğuna inanmıyordum...

Yarım saat geçtikten sonra ben de aşağıya indim... Okan'ın abisine sarılıp köyden şehire giden minibüslerden birine atladım...
Olanlar kafamı çok karıştırmıştı...
Gece saat 2-3 gibi şehre vardım... Yurdun kapısı kapalıydı.
Okuldan Vedat diye bir arkadaşım vardı... Onu aradım , geceyi onda geçirebilip geçiremeyeceğimi sordum.
Sağolsun beni evine çağırdı...
Vedat'ın evine gittim , 10-15 dakika muhabbet ettikten sonra misafir odasına geçtim...
Ve kabuslarım devam ediyordu.

Rüyamda Okanların evindeydim... Güneş yeni doğuyordu.
Bi yatak odasındaydım. Odanın içinde hayvan sakatatları , arapça yazılı kağıtlar , çok sayıda muska ve sallanan üstü örtülü bir beşik vardı.
Beşikte bebek ağlıyordu , yavaşça beşiği açtım.
Alnında tek gözü olan , kolları ve bacakları henüz oluşmamış ve her tarafı kan içinde olan bir bebek ağlıyordu.
Arkamı dönmemle Defne'yi gördüm.
Bizim bebeğimiz o , senin ruhundan benim gücümden o diye bağırıyordu.
Kapıya doğru koşmak kaçmak istiyordum ama olmuyordu...
Ve uyanmıştım.
Vedat yanımdaydı , korkarak bana bakıyordu.
Arapça bir şeyler söyleyip bağırdığımı ve Vedat beni uyandırmaya çalıştıkça ona ve ailesine küfürler ettiğimi söylüyordu.
Pgibolojim allak bullak olmuştu.

Sabah olmuştu... Bütün gece Defne'yi düşünmüştüm. Nasıl olduysa aklıma girmişti ve çıkmıyordu... Acaba Okan'ın düşündükleri doğru muydu farkında olmadan Defne'ye aşık mı olmuştum...
Vedat benden ürküyordu , haklıydı.
Sabah olunca yurda döndüm... Bavulumu ve eşyalarımı topladım...
Gece saat 23'e biletim vardı.
Memleketim olan Çanakkale'ye gidecektim...
Okuldaki işlerimi hallettim , arkadaşlardan helallik istedim ve son kez yurt paramı yatırmak için yurda gittim.
Odama çıkarken yurdun güvenliği Okan'ın yanında bir kadınla geldiğini ve beni aradıklarını söyledi.
Nerdeler şimdi dedim.
Yurdun sahibiyle odadalar dedi...

Kapıyı tıklatıp içeri girdim... Okan ve kız kardeşi ordaydı. Müdürden izin isteyip Okan'la yalnız konuşmak istediğimi söyledim.
Okan , kız kardeşi ve ben odama çıktık.
Okan konuşmuyordu. Kız kardeşi zaten henüz hiç konuşmamıştı sesini dahi duymamıştım.
Okan'a dün gece yaptıklarının nedenini sordum.
Sorularıma cevap vermeden
"Feres , soruma cevap ver... Defneyi ve kardeşimi dün bahçede bir şey yaparken gördün mü?"
Nasıl bir şey diye sordum ama bakışlarımdan anlıyordu... Ben yalan söyledikçe daha da sinirleniyordu.
"Eğer onları gördüysen buralardan uzaklaş... Bu sana arkadaş olarak vereceğim son tavsiye , çok geç olmadan git burdan." dedi.
"Ne olacak gitmezsem ?" dedim... Cevap vermeden çekip gitti.
Karşıdan karşıya geçerlerken farkettim , kız kardeşinin elbisesi dünkü elbiseydi ve yürüdüğü yerlerde kan izleri vardı...
Adımlarını takip ettim , bütün yurt kan izleriyle doluydu.
Temizlikçi kadına "Bu izler az önce de burda mıydı ?" diye sordum
Şaşırmıştı
"Yok evladım daha şimdi gördüm bunları" dedi
Sokağa koşup bir taksi çevirip Harmancık köyüne gidiyoruz dedim...

Yol boyu durmadan Okan'ı arıyordum... Her şeyi , tüm gördüklerimi açık açık anlatacaktım ama telefonları açmıyordu.
Harmancığa gelmiştik , taksiciye beklemesini rica ettim.
Köy kahvesi boştu. Kimseler yoktu ortalıkta... Okan'ların evine gittim. Hava kararmıştı. Işıklar yanıyordu , kapıyı çaldım.
Kimse açmadı , ses soluk yoktu.
Bu sefer bahçeden dolaşmak istemiyordum... Büyük bir sessizlik vardı ve o an çıkan gürültü ile ödüm kopmuştu.
Taksici kornaya basıp beni yanına çağırdı.
"Kardeş , biz kuzu ezmişiz ya... Bak arabanın altı kan dolu" dedi...
Kafamı eğip baktım , yine bir koyun ölmüştü.Bu köyde bir şeyler vardı.O sırada Okanların evinin kapısı açıldı.
Kapıyı Okan'ın annesi açmıştı... "Beylerimiz ormana gittiler , evde hanımlar var... Hayırdır Feres evladım." dedi.
"Defne ile görüşmem gerek." dedi
"Sen Defne'yi bu saatte göremezsin , onun helali askerde." dedi.
"Lütfen Defne ile konuşmam lazım." dedim.

Suratı sertleşmişti... Sesi bir erkek sesi gibi çıkıyordu ve "Defne'den ne istediğini söyle" dedi...
Sesi korkunçtu , öyle korkunçtu ki taksici bile bu sesten korkup arabasına binmişti.
"Sizin ne olduğunuzu biliyorum" demiştim...
"Biz neyiz" diye sormasını beklerken elleriyle kolumu sıkıp "Biz cin , şeytan değiliz... Biz ailemizin huzurunu istiyoruz... Senin buralarda olmaman bizim için daha hayırlı , defol" diye bağırdı.
O her defol diye bağırdığında sanki yer sallanıyor , depremler oluyordu...
Taksiye doğru koştum... O sırada gözüm evin üst katına ilişti.
Bembeyaz bir gecelikle , duru saf güzelliği ile Defne pencereden bakıyordu... Ona bakakaldım ve saniyeler içinde onun kahkalarını duydum.
Gördüklerim beni yeterince korkutmuştu , dilim nutkum tutulmuştu. Taksiciyle birlikte taksinin altındaki koyunu bir ağaç dibine bırakıp terminale doğru yol aldım... Memlekete gidecektim.

Terminale gittim... Kafamda tonla soru işareti vardı.
Defne diğer insanlardan çok farklıydı , ondaki fark neydi
Annesi neden beni etraflarında istemiyordu , beni köye davet eden Okandı...
Peki Okan neden bana böyle davranıyordu ve o bahçede olanlar neydi...
Bütün bunları düşünürken zaman su gibi geçmitşi..
Otobüse atlayıp Çanakkale'nin yolunu tuttum... Biraz temiz hava iyi gelecekti.
Annemler Geyikli'ye gitmişlerdi... Sezon geliyordu , oralar şimdi canlanır ne güzel kafamı dağıtırım diye seviniyordum.
Yolculuk devam ederken gece saat 2 gibi Balıkesir Bandırma'da mola verdik...

Mola saati otobüsten indim... Hiç adetim değildir ama bi paket sigara aldım. Otobüs hareket edene kadar içmeye başladım.
O sırada telefonum çaldı... Şarjım çok azdı , baktım arayan Okan'dı.
"Sana buralardan uzaklaşman gerektiğini söylemiştim değil mi ?" dedi.
"Ben senden korkacak adam mıyım Okan" dedim
Ona karşı böyle konuşmam onu sinirlendiriyordu... Sesini sertleştirip
"Gördüğün sayılı dolunaylar... Bundan sonra çok fazla yatsı göremeyeceksin Feres... " dedi.
Açık açık tehdit ediyordu ama neye güvenerek bunu söylüyordu anlayamıyorum. Zayıf ve çelimsiz bir çocuktu. Silah falan da taşımazdı.
"Defne için ise sana söyleceklerim şu , aklın varsa onun adını bile anma... " dedi ve telefonun şarjı bitip kapanmıştı...
Asıl Defne konusu beni merak ettiriyordu ve yine soruma cevap alamamıştım...

Yolculuk boyu her şeyi gibtir edip sadece Defne'yi düşünüyordum... Güzel yüzü aklımdan gitmiyordu ama diğer yandan da o korkunç halini unutamıyordum.
Pencereden bana bakıp anlamsızca kahkaha atması beni ürkütmüştü...
Nihayetinde Çanakkale'ye varmıştım... Köyden arkadaşım Cemal beni karşılamaya gelmişti.Bi güzel birbirimize sarıldık ve arabaya atlayıp köye doğru yol aldık.
Köye bu sene çok tatilci gelmediğini ortalığın henüz sakin olduğunu söylüyordu.
Bizim oralar cennet gibidir... Yazları ayrı bi güzel olur...
Neyse , köyümüze vardık. Anacığımın ellerini öptüm , dostlarımla buluştum... Bütün gecemi onlarla geçirdikten sonra annemin yemeklerini yedim ve temiz bi uyku çekmek için odama geçtim.
Çok özlemiştim odamı... Lise yıllarımı , ergenliğimi hatırlatıyordu bana...
Lambamı kapattım , uykuya daldım.

Rüyamda Okanların evindeydik... Bu sefer farklı bir odadaydım. Odada Okan'ın kız kardeşi vardı... Tencerede yemek pişiyordu.
Karnın aç mı ? diye sordu.
Açım , yemek var mı ? dedim.
Otur dedi... Önüme küp küp doğranmış haşlama etler koydu...
Yemeye başlamamla gözüm tezgaha ilişti... Bunlar o bahçede kesilen ve bavuluma atılan , taksinin ezdiği koyunun etiydi.
Kanı çok kirliydi ve berbat kokuyordu.
Yiyemiyordum , o sırada arkadan Defne gelip zorla yemeği bana yedirmeye başlamıştı. Tırnakları pisti ve etleri ağzıma sıkıştırmıştı.Ben ısırdıkça ağzımdan kanlar akıyor , Okan'ın kız kardeşi kahkalar atarak gülüyordu...
Uyandığımda annem başımdaydı...
Rüyamda arapçaya benzeyen bir dilde bir şeyler söylediğimi (Sonradan öğrendik , ibranice)
ve yıllar önce vefat eden babam hakkında ileri geri konuştuğumu söyledi.
Birbirimize sarılıp ağlamaya başladık...

Annem bir şeylerin kötü gittiğini anlamıştı... Bütün gece benim odamda kalıp dualar etmişti... Sabah olunca telefonuma baktım.
Dün gece saat 5'de tanımadık bir numaradan arama vardı.
Numarayı aradım , telefon kapalıydı.
Hayırdır inşallah diyip çıktım köy meydanına... Köylülerle oturduk konuştuk...
Köydekilerle aram hep iyiydi. Beni yine çok sıcak karşılamışlardı.
Cemal ile kahvede otururken , köyün delisi Behçet'i gördük... Behçet bizle yaşıt bir çocuktu. Küçük yaşta anasını babasını kaybetmişti. Babası define peşinde koşan bi adamdı. Garip bir aileydi anlayacağınız... Behçet'de o yaşlardayken şizofreni olmuştu.
Neyse , beni görmesiyle birlikte ilk kez yüzü düştü.
Ve bu sefer Okan'ın yaptığının aynısı o yaptı
"Defol bu köyden" diyip üzerime koşmaya başladı... Herkes şaşırmıştı , Behçet'i zor zahmet üstümden alıp evine zütürdüler...
Bu olanlar iyiden iyiye canımı sıkmaya başlamıştı.