cinli hikayem kanıtlı capslı

istek olursa başlamayı düşünüyorum seri bir şekilde

edit: sadece benim yazdıklarım

http://ccc.incisozluk.cc/...%B1/@cecenistan-savascisi

edit 2:

Hayatımın ilk 18 yılını uyuyarak aptal bir rüyanın içinde geçirdim , sonra uyandım ve geri kalan zamanımın hepsini asla gerçekleşmeyecek bir mucizeyi bekleyerek harcadım ... uzun zaman sonra anladım ki o mucize asla gelmeyecek , ta ki ben onu getirene dek , böylece kalktım ve mucizemi yaratmaya başladım ...

edit 3:

Bir demonu tek bir sebeple çağırırdım , oda yüzüne rahatça tükürmek için ..

capsler entrylerdedir

edit 4: http://www.youtube.com/watch?v=POP-Zcsg3Dw

edit 5: iyilik ve kötülük çok uzun zamanlardan beri savaşıyor bizler tehlike altına giriyoruz bu doğru ama birilerinin bunu yapması gerek, karanlığın karşısında durmaya çalışıyorum ...

Hayatımın ilk 18 yılını uyuyarak aptal bir rüyanın içinde geçirdim , sonra uyandım ve geri kalan zamanımın hepsini asla gerçekleşmeyecek bir mucizeyi bekleyerek harcadım. uzun zaman sonra anladım ki o mucize asla gelmeyecek , ta ki ben onu getirene dek , böylece kalktım ve mucizemi yaratmaya başladım...

Uzun zaman önce tarihi tam olarak anımsayamadım gecenin bir vakti meditasyon yapıyordum ve derin konularla beynimi meşgul ediyordum yani herkes kendi sorularıma cevaplar arıyordum desek daha doğru olur . bu meditasyon sırasında (nasıl olduğu hakkında hiç bir fikrim yok ) bir anda kendimi bir evde buldum pencereden uçsuz bucaksız karanlığı izliyordum bulunduğum ortam hem o kadar tanıdık hem de bir o kadar da yabancıydı benim için . ne yaptığımı bilir gibi tavrım olsa da olay hakkında hiçbir fikrim yoktu yağmur damlarının tavanda çıkardığı sesler eşliğinde durumu anlamaya çalışıyordum sadece , bir süre böyle devam etti ta ki ardından gelen şimşek karanlığı bir anlık aydınlatana kadar . karşımda duran ağaçların altında beni izleyen bir çift göz ortamın bütün havasını bozdu . şimşeğin ardından karanlık az da olsa gözümde daha net belirdi . her haliyle bana benzeyen o şey bütün ciddiyetiyle gözlerini bana dikmiş bakıyordu . bana benzemeyen tek yönü bakışları olan bu şeyin beni şaşkınlık ve ürperti denizinde boğulmak üzere bırakışını izlemeye kaldım bir an için . böyle geçen şaşkınlık silsilesi ardından kendimi biraz toplayıp yanına gitmeye cesaret etmek için dizginlemeye çalıştım . kendimi toparladığım da onun yanına gitmek için hamle yapmaya çalıştım lakin ne elim ne ayağım hiç biri sözümü dinlemez olmuştu

felçli gibi olan halim beni tekrar ürperti zindanına sürükledi ne yapacağım hakkında en ufak bir fikrim olmaması da bu durumu en güzel şekilde destekliyordu . ama her şeye rağmen yanına gitmeyi gerçekten istiyordum . tam o anda kendimi onun yanında buluverdim . aramızda sadece 2 metre vardı bu nasıl olabilirdi sorusu nefesimi kesmeye yetmiş de artmıştı bile kalbim vücudumdan bağımsız atışı yağmur sesini bastırıyordu adeta . o hala bütün soğuk kanlılığı ve ciddi bakışıyla beni göz hapsinde tutmaya devam ediyordu . ne yapacağımı bilemezken gözlerimi demin önünde durduğum pencereye çevirdim

bir dakikalık şaşkınlık ardında gördüğüm görüntünün tanıdık oluşuna şahit oldum bu pencereli ev görüntüsünü nereden hatırladığımı bulmuştum . yaklaşık 1 buçuk yıl önce durugörü çalışmamda gördüğüm hemen aklıma lakin gördüğüm görüntüde pencerenin önünde biri vardı . şaşkınlığımın dalgaları asarında yaşam savaşı veriyordum adeta . bütün sessizlik bir anda onun sesi ile bozuldu .

sevecenlikten nasibini almamış o ses bütün şaşkınlığımı ürpertiye çevirdi ..

-Şaşırtıcı değil mi ?

Nasıl bir cevap vereceğimden zerre kadar düşüncem yoktu sadece donakalmış bir şekilde ona bakıyordum . suskunluğum adeta yağmur sesine karışmış ve bütün yalnızlığım da beni izliyordu . Yine ciddi bir tonla bu sessizliği darmadağın etti .

-O görüntüdeki kişi sendin .

şaşkınlığımı bir kenara bırakıp bütün gücümle bir şeyler söylemeye çalıştım . bu tahmin ettiğimden de zor bir şeydi .

- Ne ? ... Nasıl ?

Afallamamı görmüş olsa gerek ki çok hafifçe gülümsedi . O an kendimi aptal yerine konulmuş gibi hissettim . Kendinden emin tavrını hiç değiştirmeden bir sonraki cümlesiyle beni yine soru işaretlerine içine attı

edit : arkadaşlar bugün ilgi alakaya göre yazmaya devam edicem sizinle rika hatla yazılmış güzel bir dua paylaşmak isterim

Bismillahirrahmanirrahim

ilahi! Hamdini sözüme sertaç ettim. Zikrini kalbime mirac ettim. Kitabını kendime minhac ettim. Ben yoktum var ettin. Varlığından haberdar ettin. Aşkına gönlümü bikarar ettin. inayetine sığındım kapına geldim. Hidayetine sığındım lütfuna geldim. Kulluk edemedim affına geldim. Şaşırtma beni doğruyu söylet. Neşveni duyur hakikatı öğret. Sen duyurmazsan ben duyamam

capsler bidahaki partta gelicek

- Aramızdaki bağdan dolayı gözümden görüntüler görmen doğal .

Yine afallamıştım söylediği her şey beni soru işaretleri bataklığında biraz daha derine batırıyordu . olayların o kadar fransızdım ki bu beni çileden çıkarmıştı . yağmur artık sinirimi bozmaya bile başlamıştı bir an . Bir an bütün bu olanlardan habersiz oluşumun verdiği iteklemeyle sert bir çıkış yaptım ses tonum olduğundan daha kalındı yüksek bir sesle karşılık verdim .

- Neler oluyor burada !!!

Cümlemin ardından yine o anlamsız anlık gülümsemeyi gerçekleştirdi . gözlerini benden hiç ayırmıyordu , sessizliğini biraz koruduktan sonra insanın içini ürperten o ses tonuyla cevap verdi .

caps : http://imgim.com/cecenistansavascisi.png arşivimden ufak bir caps beyler vefk isimleri bulundugundan isimler karalanmıştır

caps 2 : http://imgim.com/helcecenistansavascisi.jpg okuyabilen azdır

- Siz insanlar bilmediğiniz şeyler yüzünüze vurulunca neden hep agresif tavırlar sergilersiniz ki .

cümledeki hayıflanma içimde utanç bayraklarının dalgalanmasının tek sebebi oldu . kendimi mahcup hissedişim bir cevap veremememi destekledi adeta , bende sadece sustum . Bu suskunluğun oluşturduğu bir anlık zaman diliminde dikkatimi biraz daha verip daha fazla sorularla karşılaştım .

caps : http://imgim.com/cecenistannn.png osmanlıca okuyabilen varsa baksın

beyler 1 saat sonra buradayım istek olursa devam edicem

Burası neresi ?
Bu evde neyin nesi ?
Karşımda duran ve bana oldukça benzeyen , bakışlarıyla beni ürküten bu adamda kim ?
Ve en önemli soru neden buradayım ?

bu soruların cevabını bulmak için beynimi zorluyordum adeta , kafamın uyuşmuş hali buna engel oluyordu . bir anda buraya gelmem , bu kişiyi görmem nasıl bir şeydi , bir an için meditasyon yaptığım aklıma geldi sanırım uyumuş olmalıydım garip bir rüyanın içine düşmüş olabileceğim fikri şuan için en mantıklı fikirdi . rüyadan uyanmak istedim , koluma çimdik atmak geldi aklıma düşünür düşünmez sağ elimi sol koluma zütürdüm . ne kadar çimdik atmaya çalışsam da bir türlü acı yada benzeri bir his duymadım bunun üzerine kafamı kaldırıp ona baktım . Yine beni aptal yerine koyan gülümsemeye şahit oldum . sinirlendim ama elimden bir şey gelmiyordu . ufak çaplı bir çaresizlik okyanusunda buldum kendimi . Ne yapacağımı bilmiyordum . Elimden gelen tek şey kendimi olaya bırakmaktı , hissiyatımı anlamış olmalı ki sessizliğini bozdu ve ciddi tutumuyla ağzından birkaç kelime çıktı .

edit : caps gelicek 2 3 entry sonra.

-Benimle gel .

Bu cümleyi sarf eder etmez arkasını arkasını dönüp yavaş adımlarla ilerlemeye başladı . içimden yapacak başka bir seçeneğim olmadığını düşünerek peşinden gitmeye karar verdim . Ama bir sorun vardı ayaklarımı oynatamıyordum . Pekte hoş olmayan durumumdan sanki önceden haberi varmış gibi arkasını dönmeden seslendi .

- Yürümeye çalışma , yürüdüğünü düşün . Aynı koluna çimdik attığın gibi .

Ne demekti bu şimdi pekte anlam verememiştim . Çimdik atarken kolum hareket etmişti ama şimdi ayağımı oynatamıyordum . Ve bunu nasıl yapacağımı pek bilmiyordum . Anlamamam da ısrar edişimi görüp arkasını gördü ve bana doğru bir iki adım attıktan sonra konuşmaya başladı .

- Çimdik atmaya çalışırken olayın sonucuna odaklandın yani sadece koluna çimdik atmak istedin böyle gerçekleştirdin . şimdi de aynı şeyi yapmalısın yürümeye çalışmamalısın yürüdüğüne odaklanmalısın .

Şaşkınlığımı üstümden atıp dediğini yapmaya çalıştım bir iki denemenin sonunda evet yürüyordum ama bir gariplik vardı . Ayaklarımı hissetmiyordum bir etki yoktu , et parçası olarak bir ağırlıkları bile yoktu sadece yürüyordum . Olayın garipliğini bir kenara bırakıp peşine takıldım .

@31 hızlanıyorum

Ağaçların arasından geçtikten sonra bir düzlüğe ulaştık eve yüz metre kadar mesafede olan bu yer toprak bir zemin gibiydi . sağ çaprazımıza doğru gidip gelen bir sokak lambası görünümünde bir ışıktan başka bir şey yoktu ortalıkta , gözüm lambada biraz daha ilerledikten sonra yolun ortasında durduk . hafifleyen yağmur ve insanı okşayan o esinti eşliğinde etrafımı meraklı gözlerle inceliyordum . etrafta karanlıkta fazla pek bir şey gözükmüyordu açıkçası .
Biraz daha bakındıktan sonra gözlerimi bir açıklama beklercesine meraklı meraklı ona diktim . tam ona kim olduğunu soracaktım ki benden önce davranıp lafa girdi .

resimler arasında bağlantı vardır çok az dikkatli bakın

http://imgim.com/cecenistanbulhan.jpg

-Şimdi beni iyi dinle . Aklındaki soruları bir kenara bırak zamanı gelince hepsini öğreneceksin . Burası neresi olduğunu öğrenmen için henüz çok erken zaten anlatsam da anlamazsın . Seni buraya getiren başlıca neden sabırsızlığın oldu . Zamanından daha önce geldiğin için burada bu kadar zorlandın , ayrıca bir daha buraya gelmeye çalışma . Zamanı gelince ben seni çağıracağım . Sormadan söyleyeyim bunun nasıl olacağını düşünme sadece olunca anlayacaksın aklını çok yorma , sabırsızlığın buraya gelme zamanını değiştirmene sebep oldu . Buraya gelmemin tek amacı seni uyarmak , kendi isteğinle buraya gelebilirsin ama ben burada olmayabilirim . işte bu senin için büyük bir sorun olur . Bu yeri ancak rehberliğimde öğrenebilirsin o yüzden sabırlı olmayı öğren ! Benim kim olduğuma gelince bunu da zamanla öğreneceksin .

bu saatlerde pek okuyan olmadığı için gece devam edicem...

evet beyler kaldıgımız yerden devam kimler burada

Dediklerini bir bir dinledikten sonra bunları hafızamda tutmaya gayret ettim kim olduğunu bilmediğim bu kişi ve neresi olmadığını bilmediğim bu yer hakkında bildiğim hiçbir şey yoktu . sadece soğuk bir sesle anladığımı belirmek için hafifçe kafa salladım ama dediği gibi ben çok sabırsızdım ve böyle bir yeri keşfetmek için onun bekleme düşüncesi hiç hoşuma gitmemişti . Ne zaman çağıracağı bile gizemin ta kendisiydi . Ne yapacağımı bilmeksizin şu anlık sadece dediğini yapmam gerektiğini düşünüyordum . Biraz sessizlikten sonra yine soğuk sesiyle konuşmaya başladı .

-Birazdan buradan gideceksin dediklerimi sakın unutma ve sakın buraya gelmeyi deneme !

Bunlar ondan duyduğum son cümlelerdi . bir anda her şey benden uzaklaşmaya başladı büyük bir karanlığın içine çekildiğimi hissettim her şey karardığı anda gözlerimi açtım meditasyon yaptığım yerde aynı pozisyondaydım . Her şey olduğu gibi aklımda yer etmişti . kendimi gereğinden fazla yorgun hissediyordum ama öyle bir yorgunluk değil böyle sanki vücudum dinç ruhum yorgundu . olanların etkisi ile halen kendime gelememiş olmam bir yana hayatımın bu garip deneyimi sanki kuralları ihlal etmişim gibi kendimde suçluluk duygusu oluşturmama sebep oldu . Kafamı çok yormamam gerekti aklıma geldi hazır da yorgunken biraz uyumaya çalışmak o an için mantıklı geldi ama yaşadığım olayların etkisi ile uyumam baya zaman aldığını söyleyebilirim ... Saygılarımla.

(birkaç yerde yazım hatası yapmışım , özür dilerim.)

... Bir gün hayat denen şeyin sadece yanılsamalardan ibaret olduğunu anlayacaksın o gece bir rüya gördüğümü hatırlamıyorum ama bu cümle sanki beynime monte edilmiş gibi sabah karşımda bütün gizemiyle dikiliyordu . uyanır uyanmaz hemen düşünceler içinde kayboldum . cümlenin ne anlama geldiğini düşünmekten bile uzaktım açıkçası . başımın inatçı ağrısı beni bir an olsun yalnız bırakmıyordu . tabi buna dün ki olayın şaşkınlığı ve merakı da eklenince bütün günümü boş bir odada düşüncelere dalmaktan kendimi alamadım nihayet gece oldu . nedenini bilmiyorum ama geceler benim için çok rahatlatıcı bir olaydı . nasıl söylesem böyle sanki ruhum sadece geceleri nefes alıyordu . sabah ki oynadığım sıradanlık rolünün yükünü atıyordum üzerimden işte bu sebepten ötürü geceleri hep sevmişimdir zaten hayatımı değiştiren her şey geceleri gerçekleşirdi diyebilirdim .

Ruhumun zincirlerinden kurtuluşu benim o kadar hoşuma giderdi ki çoğu gece neredeyse hiç uyumazdım . o gün de aynen böyle geçti . kahve , müzik ve sigara üçlüsü eşiğinde yaptığım tek şey düşünmekti . zaten düşünmeden durduğum her an benim için önemsiz zaman dilimlerinin başında gelirdi . aradan daha 24 saat bile geçmemişti ki bütün benliğimi sabırsızlığım kapladı . düşündüğüm tek şey oraya tekrar nasıl gidebileceğimdi . ama bunun için uyarılmış olmam bu düşüncemi biraz olsun dizginliyordu . sadece sonrasını merak ediyordum . beklemekten nefret ederim , ve onun konuşmalarına bakacak olursak uzun bir süre bekleyeceğim bu düşünce bile moralimi bozmaya yetiyordu . bir şeyler yapmadan duramazdım . ama onun konuşmasındaki ciddiyet bunun benim için gerçekten kötü sonuçlar doğuracağının habercisi olmuştu . günün ilk ışıklarında yattım . uyandığımda yine beynimin bir köşesinde o cümle varlığını tazelemiş bir biçimde ben buradayım dercesine bağrıyordu ve malesef ki yine bir rüya görmemiştim ..