1. 76.
    0
    gibi soruların cevaplarını kendi zihnimde bulmak için verdiğim savaş hayli hararetli ve süreklilik ile devam ediyordu . uzun bir süre konu hakkında düşündüm , düşündüm ve yine düşündüm ta ki bütün benliğimle bu sorulara yönelinceye kadar . o sıralarda gördüğüm hiçlik karanlığından bazı görüntüler geçmeye başladı ne oldukları idrak edemeyeceğim kadar hızlı olan bu görüntüler de neyin nesiydi acaba ? giderek artan bir bir çınlama sesi ardından kendimi yine o evin önünde buluverdim ...
    ···
  2. 77.
    0
    ... Karşımdaki ev bütün gizemiyle yine karşımda duruyordu . bu yerde hissedebildiğim tek şey kalbimin atışıydı . heyecan ve merak duygumun yarattığı atmosferin içinde kayboluşum harekete geçme dürtüm ile sonlandı . ilk olarak evden başlama fikri o an için bana mantıklı gelen tek şeydi .
    ···
  3. 78.
    0
    hareket etmedeki acemiliğim sebebi ile biraz zaman alsa da sonunda eve girmeyi başardım . klagib villa görüntüsünde olan bu evin alt katında kayda değer pek bir şey göremedim bunun üzerine yavaş adımlarla üst kata çıktım ilk geldiğim yerdeki oda da bir koltuk ve yanında duran küçük masadan başka bir şey yoktu .
    ···
  4. 79.
    0
    diğer odalara da teker teker baktım geriye tek bir oda kaldı . içeri girdiğimde kendimi bir kütüphanenin içinde buldum . her yerde tam dolu kitaplıklar vardı merakımdan elime geçen ilk kitabı aldım hafif koyu yeşil kapağı vardı ve üzerinde hiçbir şey yazmıyordu orta sayfasına doğru açtım bomboştu .
    ···
  5. 80.
    0
    diğer sayfaları da kontrol ettim onlarda boştu sadece sayfa sayıları yazıyordu . kitabı yerine koyup hemen yanındaki kitaba el uzattım ve hemen içini açtım buda diğerinin aynısıydı . bu sefer başka bir kitaplığa yöneldim rastgele bir kitap seçtim . onunda diğerlerinden farkı yoktu .
    ···
  6. 81.
    0
    böylece diğer kitaplıklardan 5-6 kitap kadar baktım onlarda bomboştu . anlamlandıramadığım bu olayı çok garipsemiştim . üzerinde fazla kafa yormadan evin dışını keşfetmek için dışarı çıktım . yavaş adımlarla sokak lambasının olduğu yere doğru gitmeye başladım .
    ···
  7. 82.
    0
    rezerve
    ···
  8. 83.
    0
    Vardığım da dikkatimi çeken lamba geçen geldiğimdeki gibi yanıp sönmüyordu . sadece yanıyordu , ışığın etrafındaki böceklerin anlamsız gezintilerine dalarken gökyüzündeki bir hareketlenme bütün dikkatimi üzerine toplamıştı . bir grup insan gökyüzü üzerinde yürüyorlardı . bu yerin anormalliği artık sinirlerimi bozmaya başlamıştı .
    ···
  9. 84.
    0
    istemsiz olarak bir an onlara seslenmek için bağırdım lakin hiçbiri bu hareketime tepki vermiyorlardı , görüntüleri turkuaz bir saydamlıktan ibaret olan bu kişilerin kim oldukları hakkında en küçük bir fikrimin olmayışı olayın gizemine gizem katıyordu . onları gözden uzaklaşana kadar izledim artan merakım beni bir an olsun yalnız bırakmıyordu . artık göremediğim zaman da derin bir nefes vererek başımı indirdim .
    ···
  10. 85.
    0
    uzakta büyük bir taşın üzerine oturan birinin olduğunu gördüm . ürkerek de olsa yanına gitmeye karar verdim . dikkatli bir şekilde ona doğru ilerledim ve yaklaştıkça onun küçük bir kız olduğunu anladım elinde küçük bir çubuk vardı yeri eşeliyordu . onu görmemle tedirginlik duygum yerini meraka bırakarak benden uzaklaştı .
    ···
  11. 86.
    0
    -adın ne ?

    gülümseyerek

    -bir adım yok

    şaşkınlığımı gizleyemeyip konuşmaya devam ettim.

    -peki sana nasıl seslenirler ?

    -bilmiyorum

    -peki burada ne yapıyorsun ?

    -bekliyorum

    -neyi bekliyorsun ?

    -resmimin bitmesini

    -resim mi ?

    -evet işte burada bak
    ···
  12. 87.
    0
    diyerek eşelediği yeri gösterdi . orayı öylesine eşelediğini zannediyordum . biraz daha yakınlaşıp baktım tek gördüğüm düz ve oval birbirini kesen çizgilerdi.
    pek bir şeye benzemiyordu bu resim yüzümü ona dönup sordum .
    ···
  13. 88.
    0
    -nedir bu ?

    -hayalim .

    bunu söylerken ki mutluluğu ve o gülüşü gözümden kaçmamıştı . ama yinede resmin hiç bir şeye benzemiyordu . kafamı tekrar resme çevirip bir şeye benzetmeye gayret ettim ama yine bir şeye benzetemedim . duygularım anlar gibi araya girdi .
    ···
  14. 89.
    0
    - daha bitmedi tabi .

    kafasını hafifçe yana eğerek birkaç çizgi daha ekledi . sonra bana dönüp devam etti .

    -bu resmin en güzel yanı da ne biliyor musun ?

    -nedir ?

    -ONU SADECE BENiM YAPIYOR OLMAMAM .
    ···
  15. 90.
    0
    anlamadığım her halimden belliydi . açıklama beklercesine bakışlarım onun gülüşüne sebep olmuştu . ama hiçbir açıklama yapmıyordu . sadece resmine odaklanmıştı bende sessizce onu izliyordum . birkaç çizgi daha ekledikten sonra sağına doğru baktı . nereye baktığını merak edip bende baktım . ilerde hiçbir şey yoktu . boşluğa doğru bakışı bir esintinin ardından bitti . bana dönerek manalı bir şekilde gülümsedi ve resmine bakmaya başladı . bende merakla resme kitlendim . rüzgarın etkisiyle toprak hareket ediyor ve resmi değiştiriyordu bazı çizgilerin içi doluyor bazıları ise daha çok belirginleşmeye başlıyordu . tekrar bana döndü sevecen bir ses tonuyla .
    ···
  16. 91.
    0
    -demek istediğimi şimdi anladın mı ?

    -evet

    gülümsemesi bir an bile yüzünden düşmüyordu . onun mutlu oluşu çok hoşuma gitti bu duygu benimde gülümsememe sebep oldu . esinti bittikten sonra tekrar resmine dönerek çizmeye devam etti . o sırada bende hem onu izliyor hemde ona sorular soruyordum .
    ···
  17. 92.
    0
    -peki resim bitince ne yapacaksın ?

    -hiç düşünmedim .

    -buraya nereden geldin

    -uzaklardan çok uzaklardan

    -geldiğin yerin bir ismi var mı ?

    -yok
    ···
  18. 93.
    0
    cevapları beni deli ediyordu ama yinede bu küçük kıza sinirlenemiyordum bile . bu sebeple sorular sormaya devam ettim .

    -orada yaşayan birileri var mı ?

    -evet

    -kim onlar

    -hiç kimseler aynı benim gibi .
    ···
  19. 94.
    0
    dediklerinden hiçbir şey anlamıyordum . öğrenememek beni yine çileden çıkarıyordu . bu küçük kız ile ilgili sorularım bilinmezliğe kürek çeken bir sandaldan farklı bir şey değildi . ne yapacağımı bilmiyordum tam o sırada hafif bir yağmur başladı . başımı gök yüzüne çevirdim . yüzüme düşen damlacıkları rahatlıkla hissedebiliyordum . bir den aklıma resim geldi . hızlıca başımı indirip resme baktım . yağmur damlaları yere her düşüşünde resimden bir parçayı söküp alıyordu . küçük kızın üzüleceğini düşünüp ona döndüm . küçük kız aksine gülüyordu ve hiçte hisleri bozulmuş gibi durmuyordu . şaşkınlıkla sordum

    iyi gider http://www.youtube.com/watch?v=POP-Zcsg3Dw
    ···
  20. 95.
    0
    -resim bozulduğu halde neden gülüyorsun ?

    -hayır resim bozulmadı .

    -ne ?

    -aslında resim şimdi tamamlandı .

    -nasıl yani ?

    -evet .. evet işte benim hayalim buydu .

    -yani bozuk bir resim mi ?

    -hayır . yeniden yapılacak bir resim .
    ···