cinli hikaye göt deliklerinizi rahatsız edecek

Öldüler.
Dere kenarında çamaşır yıkarken, mutfakta yemek yaparken, ahırda inekleri sağarken, tarlada çapa yaparken, sokakta ciksek oynarken ve hasta yataklarında yatarken öldüler. Birer birer, havanın bu griliğinden anlam çıkarmış gibi bilgiç bir edayla, yüzlerinde anlamış bir şaşkınlıkla öldüler. Şahadet bile getiremeden, ansızın hep beraber öldüler. Ölümleri, sadece ölümlerini değil, hapsedilişimizi de müjdelemişti. Onların ölümüyle beraber, köyün etrafı bir anda kaybolmuş, uzaklarda görünen dağlar daima uzaklarda görünür olmuştu

Tarlaların ötesine, derenin ötesine, Allahın belası köprünün ötesine geçemiyorduk. Koskoca köye bir lanet inmiş, kadınları öldürüp erkekleri bir boşlukta hapis bırakmıştı. O kadar korkmuştuk ki, ağlayamıyorduk.
Bu korkutucu ağırlıktan ilk kurtulan imam Sadık Efendi oldu. “Ölüleri gömeceğiz, ondan sonra bu belaya bir çare bulacağız, Allah’ın inayetiyle hepimiz kurtulacağız. Kalkın yerinizden, sokaklardan, evlerden, derenin kenarından, tarlalardan bütün ölüleri toplayın!” Hepsini topladık, hepsini yıkadı, hepsini gömdük, hepsi için bir Yasin okudu.

Hepsi için ayrı ayrı, tüm erkekler, yalnız kalan kardeşler, ağabeyler, babalar ve kocalar olarak Fatiha okuduk. Hala korkudan ellerimiz titriyordu. “Ölüleri gömmek iyi geldi” dedi biri “Sanki şimdi biraz daha ölüler” Sonra hep beraber mezarlıktan çıkıp köyün meydanına döndük. Büyük, yaşlı fakat hala yeşil bir ağaç vardı. Ne zamandır oradaydı, kim dikmişti kimse bilmezdi. Belki köyden bile eskiydi. Yaprakları güneşi, gövdesi rüzgârı ve kökleri toprağı severdi.

@29-30 beyler adam kafayı yedi. bu ne lan. sırlar dünyası gibi oldu birden.

Gece olmadı. Gündüze umut bağlayanlar, biz, gündüzün aslında gündüz hüviyetinde olmadığını anladık. Gündüze emanet ettiğimiz umudumuz, onunla beraber kayıplara karıştı.
Ertesi gün, yahut ertesi gün olduğunu tahmin ettiğimiz bir gün, topluca tekrar mezara gittik Sadık efendi’nin emriyle. Her birimiz tekrar Fatiha okuyacak, birkaç defa da Yasin okuyacaktık. Böylece hiç değilse ölülerin ruhlarını rahata erdirecektik. Mezara gittik, ölüler yerli yerindeydi, hava kapalı, mezarlığın kapısı açıktı. Uzakta, imam efendi nin mezarının üzerinde, sağa doğru eğik, bedeninin üzerinde emanet gibi duran bir kafaya sahip, yüzünün sadece dudakları olan, gözsüz, kulaksız, burunsuz birini gördük. Adama benziyordu, birbirimize sokulup imam efendinin arkasına geçtik, ilerledik adamın kırık boynu bize döndü, dudakları kenarlara doğru genişledi, gözleri olsaydı, bunun bir gülüş olduğunu söyleyebilirdik. Bu haliyle yüzünün her tarafını kaplayan deriyi buruşturan, soğuk ve iğrenç bir ifadeydi bu. Kendinden emin ve tiksindiriciydi. imam efendi, tir tir titreyerek duaları sıraladı, karşımızdaki varlık konuşmaya başladı: “Sakin ol imam efendi, buraya sizi korkutmaya değil, sizinle konuşmaya geldim” yerimizden kıpırdamaya korkar bir haldeydik, dönüp arkamıza bakmak istiyorduk ama bu bize imkansız geliyordu. Bekledik.
“Size, çırpınmanın bir anlamı olmadığını, burada kapana kısıldığınızı ve o okuduğunuz kitapların bir işe yaramayacağını söylemeye geldim” dedi. Birkaç saniye girdi araya, kalabalık sadık efendinin arkasında, ne olacağını bilmeden, tuhaf yaratığa bakıyordu. Sadık efendi, yeniden cesaretini toplayarak:

anlat oc artık

@1 yüzü yoksa komsunun karısı oldugunu nasıl anlıyor pekekent bari destekli sallayın

@29-31-32 sen ayrı başlık aç upplaması takibi benden güzel bir uslubun var devam et

Duruşundaki azamet, bizi her türlü beladan korumaya yeteceğine inandırdı. Gittik, etrafında oturduk. Birbirimizden ayrılmaktan korkuyor, fakat bunu birbirimize söylemiyorduk. Bu kadar anormal bir durumda bile birbirimize erkeklik taslıyorduk. Erkek olmanın laneti belki de asıl buydu.
imam, yanında birkaç kişiyle evine gitti, kitaplarının tamdıbını getirdi. Aramızda bu tarz durumlara aşina olabilecek bir tek o vardı. Söylediği hiçbir şeye itiraz etmedik. Ağzının içine bakıyor ve korkuyorduk. “Birbirinizden ayrılmayın, gece olunca aramızdan dört kişiyi nöbetçi bırakacağız, herkes beraber yatacak, ben de burada sizinle beraber olacağım, sakın hayvan pisliklerine, küllere ve suya yaklaşmayın. Bu olsa olsa cinlerin işidir, tetikte olun, gece en tehlikeli zamandır” dedi. Söylediklerini dinledik ve itaat ettik, korkuyla geceyi bekledik, gündüzün güveni, içimizde bir yerlerde hala bir umut kalmasını sağlıyordu.

ben korkarım kaçıyorum.

@34 aynen panpa bianda taşşağa vurdu iyi gidiyordu halbuki annesi gibişmiş

@31 tipik dinci mal 1 imam amk hepsi için ayrı ayrı yasin okuyor, lan amuş hepsinin ruhuna 1 tane okusana amk köyün yarısı ölmüş yasinle uğraşılacak zamanmı

rezerved

@40 valla lan ben onu hiç düşünmemiştim. Güzel olabilecek bi hikayeydi ama sıçtın iyice be kardeşim

@40 panpa sen birini sadece suratından mı tanıyabiliyon benim zütünü görüp tanıdığım karılar var amk sen abini veya babanı(gecenin bu saatinde ana bacı karıştırtma) arkadan görünce tanıyamıyomusun saç şeklinden veya yürüyüşünden. neyse sakinim.

panpa iyi gidiyodu devam et be

Reserved

doğru yanlış can sıkıntısı amk okuyoz işte
neyse..

Bak panpa biz bizeyiz. Sen simdi tüm samimiyetinle bunların doğru olduğunu mu söylüyorsun

hızlı yaz olum