cinlerle yaşadığım korkunç olayı anlatıyorm

bir ses duydum önce. herhalde şamata var diye düşündüm. kapıya biri tekme attı. maskeli bir polis. dıbına koyim ellerimi direk havaya kaldırdım. hepimizi aldılar, zütürdüler. evi polis bastı o gece.

bana uyumak haram.

emniyette sorguladılar bizi. polis git durma bu evde dedi, neden dedim, başına bela olurlar senin dedi, o niye diye sordum, bunlar pkklı...

nasıl ya?

bir tane polis eşliğinde hasanla beraber eve gittik. valizimi falan topladım. çıktım. polise nereye gidecem ben şimdi diye sordum, bilemiyorum dedi, bende bilemiyorem ama...

tekrar garın yolunu tuttum. babama da böyle böyleymiş demek istemedim. üzülsün istemiyordum. yarın okul başlıyordu ben yannan gibi ortada kalmıştım...

sabah oldu. gece sızmışım valizin üzerinde kafam... okula valizle gittim, o kadar rezilim ki... elemanın biri baktım aa aynı sınnıftaymışız dedi. hemen muhabbet kurduk. izmirliymiş, bucalı, altayı tutuyor, bende adana demirsporluyum dedim, güldük.

ee nerede kalıyorsun diye sordum? --saçlar uzun, tip aynı ben--

yaa ben tarikat yurdundayım dedi.

nasıl yani dedim?

çok iyiler, adıyaman menzili bilir misin?

duymuştum evet... nasıl bir yurt?

sana karışmazlar. iyi adamlar... istersen gel gidip görüşelim dedi.

tamam olur dedim. valizden kurtulayımda...

gittim. şeker gibi bir adam. hemen senetleri imzaladık. yurdun pek kuralı yok. sadece sabah ve yatsı namazlarını kılacaksın dedi, diğerlerini kılmanı isteriz ama zorunluluk yok dedi. tamam dedim, kılarım 2 vakit. dıbına koyim o kadar çok şey yaşamıştım ki... kabul ediyordum ne derse. yeter ki saçıma karışmasın, sakalıma küpeme...

yurda yerleştim... izmirli çocuk sağolsun epey yardımcı oldu.(hızlanıyorum beyler... tamam.)

ya beyler dinlemeyen gibtirsin gitsin ya. alla alla. uplatın bakalım kaç kişiyiz.

ilk edindiğim izlenimler...

kimse kimse karışmıyor, çok değişik inançları var, ibadet ediyorlar sürekli. kurban diye hitap ediyorlar birbirlerine, adıyamanda bir bilge zatları var, onu çok seviyorlar, arada sırada adıyamana gidiyorlar, menzile, çok değişik tipler var, uzun saçlı da var, kumaş pantolon giyen de..

hayatımda ilk defa ekşici diyebileceğimiz tipleri namaz kılarken gördüm orada...

çok şaşırdım...

ama çok derindi her şey... ben daha bir kördüm...

yavaş yavaş tanımaya başlıyordum. harika insanlar tanımıştım yurtta, çok sofistike tipler vardı. çok farklılardı. inançlarını içlerinde yaşıyorlardı tamamen. okullarına gidiyor, ibadetlerini yapıyor, uyuyorlardı. dıbına koyim bu muydu benim yaşamak istediğim üni? bol bol gibiş yapacaktım hani? hayal kırıklığına uğramıştım ama mecburdum buna. buraya. garda birgün uyudum iki gün uyudum. e yeter ama? daha ne yapacam. mecbur. bir arkadaş ortamı edinene kadar orada kalacaktım. sonra eve çıkardım...

beyler aralıksız nisan ayına kadar olanı özet geçiyorum..

yurda alışmıştım epey. okulda bir arkadaş ortamı edinememiştim, dersler çok zordu. ilk dönemi 1.78le falan bir ortalamayla kapatmıştım. mal gibi bir hayatım vardı. deli gibi ders kasıyordum. yurtta durumlar son derece iyi olmasa da fena değildi. bana pek karışmıyorlardı. herhangi garip bir olaya rastlamamıştım. ama o nisan gününe kadar.

o gün hayatımın dönüm noktası olacaktı.

o gün olmaz olaydı.

o gün onlarla tanıştığım günün başlangıcıydı...

yemekhaneye inmiştim. saat 18 de yemek yerdik. yurtta sevmediğim mersinli bir çocuk vardı. adana demirsporlu olduğum için bu mersinlileri pek sevmem, o günde epey acıkmışım, sıraya girdim. saat 17 55 falan. ilk sıradayım. yemek yiyeceğim ya hemen. neyse bu mersinli bin ne yaptı dersiniz? geldi önüme sıraya girdi. normal bir günümde olsam, ki normal bir günüm benim aç olmadığım günümdür, bu bine aldırmazdım, ama yeterdi. bu çocuğa gününü göstermenin zamanı gelmişti.

- ne yaptığını sanıyorsun lan sen dedim.

-bana nasıl lan dersin dedi bir yumruk attı.

afalladım. kendimi toparladım. bir yumrukta ben gecirdim ama resmen dağıldı çocuk. bizi ayırdılar. ama ikimizde iyi hırpaladk birbirimizi. ben gülüyorum gıcık gıcık. kahkaha atıyorum. müdür bizi odasına çağırdı, bana senin odanı değiştireceğim, tek başına kalacaksın dedi. mersinliyi de yurttan atmıştı.

bu nasıl bir cezaydı ya. ama gibimde değil. odamdan çıktım, tek kişil bir oda vardı yukarıda gittim oraya yerleştim. mutluydum. rahatlamıştım. tek başıma kalacaktım. sorun yoktu. harikaydı. ads formamı da giyindim. çok yorgun olduğum için uyuyacaktım, erkendi, bu kadar erken uyumazdım normalde. ama uyumak en iyisiydi ya. yattım uyudum.

beyler olaylar başlıyor... sabrınız için teşekkür ederim... başlıyor...

saatin kaç olduğunu hatırlamıyorum... gece uyandım. ağzım inanılmaz kurumuştu. su kalmamıştı. odadan çıktım. tuvalete doğru yürümeye başladım...

tuvalete gittim. gibimi çıkardım. işemeye başladım. dıbına koyim bir tuhaflık vard ı lan tuvalette, işiyordum, sidik normal bir zamanda akıp gider ya, gitmiyor dıbına koyim. doluyordu. sanırım tuvalettendir diye düşündüm pek takılmadım bu gereksiz mevzuya.

gereksiz değilmiş mevzu meğer.

lavaboya gittim. musluğu açtım. biri kafamdan tuttu. hemen refleksle çevirdim başımı.

huur çocuğu mersinli dememe kalmadı küt diye yapıştırdı kafamı aynaya...

kafamı vuran mersinli değildi...

her yerimden kan fışkırıyordu. hepsi üzerime üşüştü cinlerin. cinler nerede yaşar bilir misiniz? tuvalette ve banyoda. en çok orada yaşarlar.

beyler burada mısınız? dinleyenler uplatsın yeni başladık..

deli gibi çığlık atıyordum ama kimse yardıma gelmiyordu. çok çaresizdim.

---

daha sonra öğrendiğime göre müdür benim ateist olduğumu mersinliden öğreniyor. adam tarikat sorumlusu. mersinliyi yurttan atıyor ama beni atmıyor, neden adam cinlerin sahibiymiş.

---

cinlerle dolu bir odada...

sadece ben

ve cinler...

adamın fikri bu...

--spoiler--
beyler korkmaya başlayan arkadaşlar başlığı gibmeye başladı
--spoiler--

--spoiler--

--spoiler--