sabah olmuştu, çok rahat uyumuştum o gün bu yüzden mutluydum. annem ve babam kahvaltıya kalmadan çıkıp gittiler. kardeşim bilgisayar başında ben de bir şeyler atıştırıyordum. tezgahtaki tabakları toplarken elimde bir yara olduğunu fark ettim. sanki çok kaşınan bir yeri kaşırken ölesiye çizmiş gibiydim.. kendim yapmadığıma emindim ama buna inanmak istemeyip uykumda yapmışımdır diye geçiştiriyordum kendime. sonra içeri gittim bilgisayara daldım.. saatler geçtikten sonra kardeşim dışarı çıkalım dedi ve çıktık. ahmet yoktu o gün çok iyi hatırlıyorum, ama diğer çocuklar dışarıdaydı, onlarla muhabbet ettikten sonra okuldaki arkadaşlarla buluştuk.. her zaman takıldığım internet kafeye gittik.. bildiğiniz rutin oyunlardır çaylardır vs dedikten sonra akşamı bulmuştu vakit.. çok sıkılmıştım, siteye dönüp ahmetlerle takılmak istiyordum.. kalktık evin yolunu tuttuk, ahmet yine gelmemişti. o kadar daralmıştım ki hemen evlerinin kapısına dayandım annesi açtı ve köye gittiğini söyledi. haftasonu yoktu ahmet, hiç iyi olmamıştı bu çünkü diğer çocuklardan haz almıyorduk, haftasonu eve kapanacaktık sadece ikimiz. sıkıla sıkıla gittik eve, televizyonu açtım uzanıyorum, kardeşim de yanımdaydı. dalmışım, ne zaman daldığımı bile hatırlamıyorum bir anda uyandım, etraf kapkaranlık, televizyon kapanmış ışıklar sönmüş fakat pencere ardına kadar açık. bu havada neden açılmıştı o pencere ve kardeşim beni neden uyandırmadı diye düşünürken kardeşimi de yan kanepede uyurken gördüm.. cama uzanıp kapatmaya üşendiğimi hatırlıyorum ama kalkıp kapadım.. kardeşimin üzerini örttüm ve ben de kanepeye uzandım, odama gitmek orada uyumak istemiyordum.. daha sonra sanki tekrar uyumuşum aradan uzun bir vakit geçmiş gibi yine uyandım, ışıklar açıktı bu sefer, kardeşim televizyona bakıyor saat sanki geçmemiş gibi, ter içindeyim. kardeşim bana bir şeyin mi var dedi ben de yok önemli bir şey değil dedim ama aklım çok karışmıştı. aval aval etrafa bakarken kardeşim bir anda telaş içinde senin bir şeyin var dedi ve kalktı.. ben gidip ahmetin amcasına haber vereceğim dedi ve salonun kapısını açtı. işte o an gerçekten anlam veremediğim şey olmuştu, sanki deliriyordum. kardeşim kapıyı açtığı an önünde sonsuz bir merdiven vardı ve aşağı doğru koşmaya başladı.. resmen ağlayacak gibiydim ne olduğunu anlamamıştım..tam o sırada sanki oda kararmaya başladı, duvarlar üstüme üstüme geliyor gibiydi ki gerçekten kararmıştı oda.. bağırmak istiyordum ama kitlenmiştim korkudan.. hani uyurken yatakta zıplarsınız ya höh diye.. aynen onu yaşadım tam o sırada ve yine uyandım.. bunların hepsi rüyaymış gibi uyandım, pencere kapalı ışık kapalı, televizyon açık. tam kardeşimin uyuyabileceği bir vaziyette duruyordu oda, o hep böyle yapardı. bu sefer normaldi her şey ama artık uyuyacak gücüm uykuya dalacak cesaretim bile kalmamıştı...

uyandım, kardeşim hala yatıyordu, bizimkilerden de ses seda yok. aklımda bir sürü şey vardı, ya deliriyordum ya da gerçekten farklı şeyler girmişti hayatıma.. bugün ilk iş ahmetin amcasını bulmak olacaktı benim için, o tanıdığım biri var diyordu çünkü. kardeşimi uyandırmadan kahvaltı hazırladım ve bir şeyler atıştırdım. sonra gidip onu uyandırdım o kahvaltısını ederken ben de duşa girerim dedim. sabahları hiçbir şey olmadığından hep rahattım ama bu sefer öyle olmadı.. bornozumu aldım banyoya girdim, kapıyı kapattım. bir süre aynada kendime baktım, moralim çok kötüydü ve gerçekten çökmüş gibi hissediyordum. duşa girdim ve yıkanmaya başladım. şampuan gözümü yakmasın diye kapatmıştım gözlerimi ve saçımı duruluyordum.. şampuanlar gittikten sonra gözümü açtım ve bir anda kapıya astığım bornozumun yanında sanki biri veya bir bornoz daha var gibiydi..her şey bir anda oldu.. bornozumun yanındaki karartı sanki saniye içinde üstüme geldi ve yok oldu. yere düşecek gibi oldum, kalbim çok hızlı çarpıyordu, zorla nefes alıyordum... suyu kapattım, bornozumu giydim ve hızlı bir şekilde saçımı kurutmaya başladım. kardeşimin bilmesini istemiyordum bu kadarını, onun üzülmesini hiç istemezdim çünkü. hiçbir şey olmamış gibi çıktım, ahmetin amcasının yanına gideceğimi söyledim, ahmet yoktu nasılsa sen gelmeyebilirsin dedim, tabi sordu ne oldu bir şeyin mi var diye.. hayır dedim ama dün gece bir şey oldu mu diye sordum ona ? yok dedi, ben ondan önce uyumuşum o da ışıkları kapatıp beni kaldırmadan yatmış orada.. belki de rüyaydı diye geçirdim içimden sonra çıktım. hemen ahmetlerin kapısını çaldım annesi çıktı, amcasını sordum bana gittiği yeri söyledi.. her zaman sohbet etmeye gittiği küçük bir çay bahçesi vardı akan çayın yanında. yaşadığım yerde ortadan su geçtiğini söylemiştim daha önce. her yer yakın olduğu için başladım yürümeye, temiz hava alırdım en azından. gittiği yeri buldum amcanın, iki kişilerdi beni gördü ve gülümseyip yanına çağırdı. sanki ona geleceğimi biliyormuş gibi bir hali vardı ki onun bahsettiği kişi de yanındaki kişiydi.. tesadüfün de böylesi diye geçiriyordum içimden.. yaşadıklarımı zaten anlatmış ona ben de dün gece yaşadıklarımı ekledim.. başladı anlatmaya... bu şehirde böyle şeyler çok normal.. insanlar çok cahil ve büyü tarzı işlerle uğraşmaktan hiç çekinmiyorlar dedi.. beni biri neden bir büyünün içine bulaştırır ki ? diye düşündüm kendimce o da devam ediyordu.. hz süleymanın da dediği gibi 4 tarafı tepe ortada bir su geçiyorsa cinlerin ve ifritlerin en çok olduğu yerdir. dediğim gibi senin bilgin olmadan bile böyle şeylerin başına gelmesi çok normal.. belki biri kıskançlığından sana büyü yaptırmış olabilir belki de sen bir hayvanı yanlışlıkla öldürmüş olabilirsin, onlar hayvanların kılığına da bürünür çünkü.. dedi ve çok korkmuştum... onlar lafı beni çok ama çok ürkütmüştü.. hadi dedi gel benim eve gidelim orada bakalım senin derdin sıkıntın neymiş... hesabı ödediler ahmetin amcası da yanımızdaydı ve başladık o bahsettiğim kişinin evine gitmeye..