cinlerle ilk iletişimim ve yıllar sonra 2

kendisinin bir fotografını bile görmemiştim ama tanıyordum . ister inanın ister inanmayın . hatta onu görmeden resmini çizmiştim ,rüyamdakinin aynısıydı . dışardan pek belli olmaz ama sanatçı ruhlu bir insanım . gülçiçeğe bunları söyleyemiyorum tabi , ne desem 'biz arkadaşız yaprağım'a bağlama potansiyeli var .. yapmadığı iş değil . allah'ım burdan çıkarmam gereken ders nedir ? ne olur özet geç diye dua etmeye başladım . olum aklıma her ihtimal geliyor . acaba beklediğim bu olabilir mi ? yok olamaz baksana ilişkisi var . eee aq o zaman neden bu isim çıktı ki bana ? mehmet tam bir huur evladısın aklımı bulandırdın züt !

muzaffer'den bu konuyu üstü kapalı bir şekilde anlatıp , fikir istedim . tam bir salak gibi davranıyordum , çocuğu bile bunun kadere müdahale olmadığına ikna etmeye çalışıyordum .

o beni seviyor ama aklı karışık . benden ayrılamıyor ve dahası ben onsuz yaşayamam

türünden cümleler kuruyordum , tek beklediğim ise muzaffer'in 2 dudağı arasından 'haklısın' keldıbının çıkmasıydı . muzaffer çok dindar bir insan değildi ancak objektifti . bunları yapmak istiyorsam kısmen becerebileceğimi ancak eski halime geri dönme ihtimalim olduğundan bahsetti . müjganın belirttiği 'ciddi ilişkin olamayacak ' minvalindeki lafları sorguladık . acaba bu ciddi ilişkiyi sağlamak adına büyü yapılabilir miydi ?

müjganın kastettiği doğal yollardan mıydı ? neticede benim bu fırsatımı alanlar farklı alemdeki yaratıklardı . büyü de bu alemden başka yaratıkların şerlileri ile yapılırdı . erumi ve sakil'i kaybetme ihtimalim vardı . o günden beridir hiç uğramamışlardı , zira bu tip işlerden oldukça uzaktım ve uğramalarını gerektiren bir meselede yoktu

bazen aklıma çok uç fikirler geliyor . bunlar sadece deli saçması ancak yinede belirteyim . belki de her insan bu dünyada sadece kendi imtihanını yaşıyor . daha da açmak gerekirse belki de her ruh için ayrı dünyalar yaratılmış ve şu an bu evrende imtihana tabi tutulan tek birey benim . diğer tüm faktörler beni etkiliyor sadece , onların bir rolü yok . robotumsu varlıklar sadece kader çizgim üzerinde kararlarıma yön veren varlıklar . belki de şu an bunları okuyan sen için geçerli bu olay , bir de kendi açından düşünsene . belki de sana bir sır veriyorum şu an . yok kafan karışmasın sır falan verdiğim yok , hem zaten dediğim mantıklı olsaydı bile bu sadece imtihanın için olurdu . neyse burayı geçelim beyinler yanmasın : ) şu kısma değineğim sadece aynı anda paralel evrenlerde binlerce hayat yaşanıyor olabilir mi ? kabul ettim tamamen deli saçması

diğer bir düşüncem ise şu ve burda işler iyice karışıyor . algı olayı . mesela senin söylediklerin ile benim anladıklarım , senin yaptıkların ile benim gördüklerim aynı şeyler mi ? bu da başka bir düğüm noktası . bunları düşünmek fayda sağlamaz ama bana hep cezbedici gelmiştir . inanırım ki , bir şey aklından geçiyorsa küçükte olsa bir ihtimal dahilindedir , ya da belki bu da bir imtihandır .

tüm bu sıkıntılar algılar yüzünden olabilir mi ? seni seviyorum derken sen ,senden nefret ediyorum olarak algılayabilir mi karşıdaki ? ya da onun ağzından çıkan sözle , senin beyninde işittiğin aynı şey mi ? tam ifade edemedim , ama yine de kalsın bir köşede , silmeye de kıyamadım

erumi ve sakil bana kalan iki miras , belki de istemeden miras bırakıldılar ve intikamlarını almak adına tüm bunlar . herkese dahil belki bu oyunun içine . truman show gibi birşey belki . muzaffer , müjgan , mutstafa , pala ,aslı ,ayşe, ifrit , muhtarın kızı ve gülçiçek . adını unuttuğum ve hafızamı kurcalayarak öpten çıkardığım onlarca yan karakter ...

ırak'ta özel zamanlarımda tek yoldaşım boş kağıtlarım ve arada mürekkep akıtan baba yadigarı kalemim . sohbet etmiyorum kimseye çünkü ben sohbetini sevdiğim kimseleri geride bıraktım nihayetinde . dedim ya sırf hayatında birileri olsun diye birinin olması ne kadar saçma ise , konuşmak için konuşmakta saçmadır bana göre . sohbet , ehli olan kişi ile edilir benim nezdimde ...

dedim ya hala yazıyorum . erumi ve sakil'e inat yazıyorum belki de . yazılar sadece harf karmaşaları değildir onların da bir ruhu vardır . reenkarnasyon gibi birşeye işte tam burda , bu eylemi gerçekleştirirken tanık olursunuz . daha da toparlamak gerekirse ; düşüncelerin reenkarnasyonu demeyi tercih ederim . aslında nasıl bir mucizedir ki ; beynindekileri , söz dışında başka bir şeyle anlatamıyorsun ve yazarak sözlerini yani ham maddesi düşüncelerini tasdik ediyorsun . 'yetenek bir nimet mi ? yoksa kanımı emen şey mi ?'

şu saatte tek başıma , mutlak teklikte senin adına karalıyorsam senden bir şeyler isteyebilmeliyim , başarmalıyım bunu . ben kimselerden birşey istemedim biliyor musun ? beceremedim . isteğim şu , ne kadar sıkıcıda olsa durumla alakalı küçük videolar koyarsam izle . zaman kaybı değil , ben senle düşüncelerimi paylaşırken sen de benle sevdiğim şeyleri paylaşmalısın . dostluk budur . dost muyuz ?

benimle bir süreliğine takılan insanlar onlara olumlu katkı yaptığımı , bakış açılarını değiştirmelerine yardımcı olduğumu falan söylerler . sevinirim bu duruma genelde . hiç gölgesinde dinlenemeyeceğim bir fidanı dikmek gibi bir iş , bir yanım az buruk kalıyor çoğu zaman ... sonra hemen pişman oluyorum , gölgelenmek mi derdin süleyman ? sen çıkar ilişkilerinden nefret ederdin , şimdi ne oldu sana ?

ne değişti süleyman ? 'egomu sömürülmüş bir izmarit gibi ayak altı edip , ezdim' diyordun ? şimdi bir iki nefes daha çekmek için yere eğilip onu mu alıyorsun abisi ?

açsın süleyman , cidden fakirsin ... senin yoksulluğun ve yoksunluğun bunlar çok ama çok tuhaf şeyler . sen değil miydin en başta beyaz bayrağı çeken ? sen değil miydin 'değiştim , dönüştüm ' diye öten ? eee süleyman cevap ver boş adam , tek yaptığın şey bıdı bıdı , bir de suçu beynine atıyorsun . zeki falan mı sanıyorsun sen kendini ? önemli misin ? bomtak bir adamsın ... kör bir adamsın ve insanlara daha önce hiç gidemediğin bir yolu tarif etmeye cüret ediyorsun .

görevim gereği işçilerle muhattap olmalı ve özel sorunlarıyla da ilgilenebilmeliyim . burda birbirimizden öte kimsemiz yok , zorlama bir aile gibiyiz . onlar bana 'yenge' adı altında birşeyler soruyorlar , öldü falan diyorum . bu cevabımın akabinde yüzleri düşüyor , nasıl öldüğünü soramıyorlar tabiki . acımı deşelemek istemiyorlar , belki deşelerler ama kanka muhabbetinden uzağız ve arada resmiyet var kısmende olsa .sormalarını engelliyor bu cevabım , zaten bende o yüzden 'öldü' diyorum ya .

ya ne deseydim ? ... biri evlendi , biri beni unuttuğunu söyledi , biri zaten hiç benim bile olmamıştı . işte bunları anlatsam , o zaman binbir soru soracaklar belki de beni yadırgayacaklardı . hiçbir tak bilmedikleri meseleler hakkında uzaktan gazel okuyacaklardı . bu yüzden onların ölmeleri en kolaydı , zaten ölümlerinde yanlarında olmayacaklarıma göre ne farkı vardı . ölüm bir ayrılık biçimiydi ve biz ayrılmıştık . ölmüşlerdi işte benle daha fazla tartışmayın ... gitmediler , onlar öldüler . yalan söylemiş sayılmadım bir bakıma , eğer gerçekleri anlatsaydım şöyle bir diyaloga girme ihtimalimiz vardı

http://www.youtube.com/watch?v=73g3x4pgw3g

arkadaşlar sayımız az diye , genel olarak okuyan arkadaşların fikirlerini aldım . normalde nerdeyse bitmişti ama zaman sıkıntısı yok diye yaydım meseleleri detaylı anlattım . söz veriyorum yarın akşam saatlerinde sonuna kadar bitirilip atılmış olacak . özür dilerim sizden . umarım beğenirsiniz

not : son hikayemdir sanırım : )

o dönem görüşlerim ekseninde kuşkularımı sıkça araştırıp , mezhepçi zihniyete sorular soruyordum . tabi ki çok açıktan değil . birgün dine ilgimi gören ve türkiye'de en meşhur topluluklardan birine mensup bir arkadaş beni sohbetlerine çağırdı . gelirim dedim ve gittim . yapmacık bir inşallah , maşallah ortamı . ( her mensubu değil , tenzih ederim . benim gördüğüm ) . gülmekten uzak , sürekli mahzun adamlar . tiplere bakınca baygın gözler ,ağır çekim hareketler . huşu değil bunların ki uhu koklamış gibi . o zaman da şu zamanda onların ' kafir sakalı ' olarak adlandırdıkları saçma sakala sahiptim . kesmeyecem , kesmemde . o ağzım burnum gibi bir uzvum benim . her neyse çay bisküvi eşliğinde sohbet başladı . elinde cidden güzel ve benimde daha önce okumaya çalıştığım ancak eski lisan olduğundan bir sayfayı 10 dakika da bitirdiğim bir kitap . cidden güzel tespitler ve cidden güzel ahenkli benzetmeler ve belli ki halis bir niyetle kaleme alınmış . o gün orda ilk defa bana dönen nur yüzlü bir kardeş ( biz gidince meşrubat şişelerini zorluyordu bence ) bana şöyle seslendi

- biliyor musun süleyman kardeş ? bunu yazmasını allah ona buyurmuş

- allah sadece peygamberlere buyurmaz mı kardeş ? hani ilham olarak desen anlarım ama . birebir olarak cebrail aracılığıyla falan ? hı ? ( mutlu kedi hüsam gibi sahte bir tebessümle sordum . ceylanı ürkütemem )

- hıhıhı ( içinden ne kadar cahil bir herif olduğumu geçiriyordu . üstadı olan şahıs peygamber türevi idi ve bunu ordaki herkes bilirdi : ) )

- yanlış mıyım ? yanlışsam doğrusunu blmek isterim

- zamanla anlarsın kardeş hıhıhı ( zamanla ne denli bir takun içinde anlayacaksın. sana ispatlayacağım sayın huur çocuğu diye geçirdim , ama

' inşallah , vesilenizle hıhıhı ' dedim.

ırak'ta sıcak bir gece . bu kez şirket tarafından ayarlanan mekanda kalıyorum . susuzluktan dilim damağım kurumuş bir halde uyanıyorum . hayli zamandır burdayım , param var ama harcayacak bir mecra bulamıyorum . şimdi gülçiçek olsa sohbet ederdik diye geçiriyorum aklımdan . pencere kenarına çekiyorum sandalyeyi , bir sigara yakıyorum . acaba şimdi nasıldır ? sonra evli olduğunu hatırlayor saatime bakıyor ve aptalca gülüyorum .

aynı soruyu aslı için sorduğum zamanlarda olmuştu , bu hususta hazırlıklıyım . tecrübe ne türlü olursa olsun sana cevapları sunan bir ala gavat : ) bir tür muhabbet tellalı . o anda ellerim dile geliyor ... biz ne olacağız annemler sorup duruyor falan diyorlar , sabret diyorum sabret ( az da gülün aq )

ırakta muazzam eşekler olduğunu söyleyen amelelerimle pek muhattap olmuyorum . delikli insan icat oldu , erkek bozuldu : ))

ayşe'yi yolcu ettiğim anı hiç unutamam . ilk kez öyle baktı . ben vedaları pek sevmem bilir misiniz ? gidecek birinin elini bile sıkmam . vedalar bana çok ağır gelir . ' veda etmiyorum ki ' düşüncesi hareketlerime yansır . ona da öyle baktım sadece .

- kendine iyi bak dedi

- beni düşünme . su akar yatağını bulur ' dedim .

- az romantik olsan keşke dedi

- ' onlardan çok var , gün gelince kıymetimi anlarsın ' diyebildim sadece , hafif kırılgan bir tavırla

- 'bekle' dedi .

- ' senleyim ' dedim

bu söz onu rahatlattı . ama emindim ki ; ben onla olsam bile , o benle olmayacaktı bir süre sonra . uzak mesafe sevda en zor olanıdır . ben başarırım , lakin karşımdaki ?

@1 senin ben annenin cesedini gibiyim şizofrenik pgibopat!

@458 güzel görüşün için çok teşekkür ederim . elbette herkes yazdıklarının çok kişi tarafından takip edilmesini ister , ancak temel amaç bu olursa saçma bir yöne kayar anlatılmak istenenler .

bu hikayede, öncekinde ve bu sözlükte öyle güzel insanlar çıktı ki karşıma bu vesile ile , emin ol her biri 1000 okuyucuya bedeldi . kuru kalabalıklar yerine nitelikli azınlıkları tercih etmek onurdur bazen

selam *

sürekli ve farklı aşamalara sınavlara tabi tutulan ben , her nedense yaradanın mesajını bir türlü idrak edemiyordum . kısacası ne anlatmak istediğini anlayamıyordum , ancak birşeyleri işaret etmekte ısrarcı olduğuna emindim . kısa sürede yaşadığım çalkantılar beni ruhen çok yormuştu . hiçbir iş yapmayacak derecede tembelleşmiştim , millet icraat peşindeyken ben aforizma peşindeydim . kabına sığmaz oldu ruhum . bir taklar istediğim kesindi , ancak bu neydi . yine içimde çaresizlik hissi büyüyerek sardı tüm bedenimi . gözümü kapatsam bir yandan aslı , bir yandan ayşe . ben karılara bu kadar takacak kadar basit bir adam mıydım ? bir yandan dostum muzo , bir yandan ailem , o dönem adına kısmen gelecek vaadeden mesleği kazandıracak okulu bu denli boşlamam , yeni yeni içimde türeyen para hırsı ... tüm bunlar neydi ? rahat bir uykuyu o kadar özlemiştim ki . her gece istisnasız rüyalarımda aslı'yı görürdüm . sanırım bunun sebebi daha evvelden bahsettiğim 'ters tepme' neticesindeydi . cidden şimdi bunca yıl sonra karşıma çıksa ne hissederim bilemem . dediğim gibi çok büyük bir oyunda , bir yerlere yönlendiren bir oyuncudan farksızdım . acaba halime gülüyor muydu yaradan , bana sürekli bir hedef koyup koşmamı sağlayan yaradan . aynı yaradan nedense o hedefe epey yaklaşmışken ' prenses diğer kalede mario ' yazısını yapıştırıyordu ekrana . oysa ben kendi hayatımda bile mario değil luigi ydim . istenildiği zaman görüşülebilen , istenildiği zaman gibtir çekilen . istedikleri değil de , ondan istenilenler mühim olan bir adam . tercih hakkım yoktu , taa yaradılıştan beri . milletin dedesi tarla bırakır , mal mülk bırakır benim dedem bana erumi ve sakil bırakmıştı . onlardan da uzaktaydım , sanırım benden kırılmışlardı . benden kırılmasınlar da ne yapsınlar ? taka benzemeye başlamıştım . kibri ile egosu , ruhundan ağır basan bir adam

rüyamda işaret edilen yeri tanıyordum . rüyalardan hareket etmeyi bırakmıştım ama gülçiçek için değerdi . belki çok sıkıntılı bir durum olacaktı , gittim ve beklemeye başladım . o kadar saçma bir haldiyki tarifi imkansız . yaptığıma gülsem mi ? ağlasam mı ? her iş çıkışı o civara gidiyorum ve bekliyorum . sanki çiçekli ayakkabılarıyla çıkıp gelecek gibi , sanki yıllar önce o ilk gördüğüm gülçiçek gibi . zaman çok aşiftedir .

acaba görse tanır mı ? yeni bir hayatı var , belki çok mutlu . kucağında bir çocukla görsem , ebeni gibeyim hayat . o anda türk filmi gibi kuruyorum kafamda . evet ben bu bankta otururken bir kadın sesi gelecek 'süleymann gel buraya ' diye bir ses duyacağım . ağır hareketlerle döneceğim . bir erkek çocuğunun peşinden koşturan gülçiçek . gülçiçek sen marjinaldin süleyman ismi ne aq diyeceğim.

her fırsatta içmeye başladım , alkolizmin sınırı gibi . elimdeki avucumdakini kumara falan basmaya başladım . o dönem türkiye'de sanırım yoktu yanlış hatırlamıyorsam müşterek bahis . takıldığım adamlar değişmeye başladı . çok ama çok farklı insanlar gördüm . en afilli kabadayısından , en gavatına kadar pek çok ağır abi . eyvallah , maşallah çekerek hep beraber harama dadandığımız o günler . kendimi bazen o ortamlarda önemli hissediyordum . ortam dediysem o filmlerdeki viskili heriflerden sanmayın . bildiğin izbe yerlerde kumar oynayan , ot döndüren adamlar . bir şekilde tanışıyorsun ve yolda giderken selamlaşınca millet arkan var sanıyor . ha işte bu dönemde bu heriflerden birisi de tıpkı pala gibiydi ve laf lafı açınca bende mühim bir şahsiyet olduğumu kanıtlamak adına 'geçmişimden' falan bahsettim . adama bu işlerde iyi olduğumu falan anlattım kıyak kafa ile . sürekli ona bakım yapmamı falan istiyordu , sürekli bahaneler uyduruyordum . birgün yenik düştüm bitmez ısrarlarına ona gözlerine bakarak birşeyler hissedebileceğimi söyledim .tek şartım kesinlikle gırgıra almayacak ve bana odaklanacaktı gözleri . adı ibrahim'di 40 yaşında var yoktu . kaba paltosunu üstüne çeker , yolda salına salına kollarını ' var mı ulan bana yanbakan' edasında sallayarak yürürdü . günahını almayayım ama pis işlerin adamıydı . görünende ise çalıştırdığı kendine ait birkaç dükkanın parası ve güya arka çıktığı esnafın ' teşekkür babındaki haracı ' ile geçinirdi . ne zaman beni sıkkın görse , derdin varsa söyle moduna girerdi . ibrahim'in anlattıklarına göre çok ama çok büyük dayıydı . tanımadığı adam yoktu büyük babalardan . benim görüşüme göre ise her ucuz maşa gibi kendini ballandırmaya çalışıyordu . gururuna 'maşa' olmayı yediremediği için yaptığı ayak işlerini racon olarak anlatıyordu .

ibrahim , gözlerine bakmamı söylediğimde ilkin güldü . ' ya hele bırak babam ' falan diye alaya aldı beni . bu egomu daha da körükledi . ona istediği ne varsa söyleyebileceğimden bahsettim . o zamanlar toyluk var , kaale alınma arzusu üst düzeyde . zoraki kabul etti , aslında o da neler söyleyeceğimi merak etmiyor değildi . sadece aşıklar gibi gözgöze bakışacağımızı düşünüp , komik duruma düşeceğini zannetti sanırım . gözlerime odaklandı bir dakikaya yakın . ister istemez bu işlemde gözlerim baygınlaşır . o anda hisler ile sinyalleri ayırt etmek çok zordur . o yüzden derinden sevdiğin kimselere bakılmaz . bu kimselerin fotolarına dahi çok zor bakarsın . fotodan olur mu ? emin olur bende oluyordu .

ailem beni görünce çok şaşırdı , kavuşma tüm özlemleri açığa çıkardı . bir müddet yanlarında kaldım ve artık burda devam edeceğimi söyledim . büyük şehirlerden birinde işe müracaat ettim ve bir süre sonra alındım . bu şehir büşra'nın hala yaşadığını umduğum şehirdi . tek isteğim bu kadar zaman sonra uzaktanda olsa bir kez daha görmekti . eski bilgilerden kurcalarken birşeylere ulaşamadım hali ile . aklımın bir köşesinde iz gibi duruyordu öylece .tamamen dinde var olan bir üsulle onu görmeyi diledim . bir müddet sonra rüyamda gördüm .

bu arada size bunu armağan ediyorum . gecenin (?) sabahın sanırım bu saatinde uyuyamıyorum ( yatakta dönüyorum ) ve kalkıp yazmaya kasıyorum beceremiyorum . belirteyim dedim , şu an bu parça çalıyor arkada

edit : yanlış atmışım

pac iyidir ...

http://www.youtube.com/watch?v=Ay9BWM8lwOA

ı see no changes wake up in the morning and ı asked myself
is life worth living should ı blast myself : )