rezzerve

Amk cok gec geliyo partlar hadi rezzz

Hadi la rezzzzs

Beyler aksama dogru 10part aticam isteyim 8,9 gibi atarim

At artik hadi rezzzz

çaycının anlattıkları bir bakıma içimi soğutmuştu, lakin hala acıyan bir yanım varsa bu muhtarın kızından ötürüydü. gerçekten çok narin, yumuşak huylu ve sevecen bir kız,iş namusuna ve iffetine gelince nasıl aslan kesilebiliyormuş tekrar tecrübe ettim. palaların ne sebeple mustafanın leşine sahip çıktıkları kafamda soru işareti yaratmıştı. boşver dedim leşleri gömecek adamlar, üstüne leş sinmiş olanlardır ancak. herkes muamele ettiği gibi muamele görür şu hayatta. elbette palaların bir menfaati olmalıydı,bu deyyusun toprak olmaya ramak kalmış leşinden.bu tip adamlara takun derman desen gider ıssız adaya , uçsuz bucaksız çöllere sıçarlar. peşlerinde komiser kolombo oynayacak halim yoktu ancak dediğim gibi, yüreğimi sızlatan bir musibete sebep olmaları beni düşünmeye, irdelemeye sevk ediyordu.

düşünce çok farklı bir nimet, zorladıkça sınırların açılır ve bir süre sonra ciddi anlamda kapasiteni artmış olarak bulursun. gündelik hayatında pek önemsemediğin olaylar çağrışımlara yol açar zihninde.bu düşünceler bazen uyutmaz seni günlerce ve harap eder, bazen ise o uykusuzluğun bedelini zerresine kadar sana takdim eder.ne olacak yani düşününce ? deme, bir çözüme ulaşabilir misin, çözebildin mi aralarındaki irtibatı yahut en güzel çağında kodese tıkılacak olan bir masumun acılarını ? bunu hiç deme... insan neden yalnızlıktan korkar bilir misin ? çünkü sorularıyla başbaşa kaldığı anlardır bu yalnızlık dilimleri. normal hayatında her soruyu bir muhattabına yöneltirsin, tatmin etsin yahut etmesin cevaplar alırsın. derdini paylaşır, kafanda çözemediğin ve vicdanında leke bırakmış olayları uzun uzun anlatırsın karşındakine.tek beklediğin ise onaylanmaktır. kendi vicdanını başkasının onayı ile temizlersin. bazen inanmasan ,haksız olsan bile meseleleri öyle bir anlatırsın ki,lehine dönsün diye ; ruhunun sırtına yapışmış bir kamburdan kurtulmaktır tek amacın...

oysa tek kaldığında öyle mi ? bir döngüye girersin... pişmanlıkların, sevapların, utançların, keşkelerin, kırgınlıkların birer birer dikilir karşına. ufak bir mahkeme kurarsın iç dünyanda oysa bu kez yargıçta sensin, sanıkta, tanıkta, maktülde... bu kez derdini paylaştığın andaki gibi senin beraatine karar veren bir dostun yoktur, yığılı dava defterlerinde... kendini yargılar, kendi cinayetini anlatır, kendi ölüm anına şahitlik eder ve en sonunda kendi celladın olur, ilmiği boynuna geçirirsin... işte bu yüzden yalnız kalmaktan korkar insan... kendi mahkemesinde kendini asmasın diye.

bahsettiğim ufku açılan düşünce ve çağrışımlar yaratma gayreti ise seni çoğu kez idamdan kurtaracak bir son dakika delili gibi sunulur, sert bakışlı yargıcının önüne.bu muallak bakışlı yargıcın adı vicdandır.ve vicdan en masum hislerin yuvasıdır, süt gibidir bir toz zerresi düşse farkedersin... düşünmek ve kendinece deliller bulmak vicdanını rahatlatır ve seni özgür kılar... hürriyetini teslim edemezsen vicdanına belki demir parmaklılarda değil ama kafatasında mapusluk çekersin bu dünyada

çay içer misin ? uzun zamandır hasret kalmıştık be biraderim sana deyiverdi bizim çaycı

hasretler kavuşana kadar güzelmiş be abi dedi başımı iki yana sallayarak.bu koca yıl bana bunu gösterdi

yüzüme bön bön bakarak olaydan mı kederlendin nedir, aşık mısın ,divane misin ne bu edebiyat... bekle çay alıp geleyim diyerek iç odaya yöneldi

çaycımız aynı zamanda telefonlara bakan bir garip adamdı.o dönemin lotosundan, totosundan para vurmak heveslerinde olan bir adam... her ne kadar kafası çok basmasa da , o bile anlamıştı dünyanın ekonomik döngüsünü... birkaç ihtimalin vardır bu devirde parayı bulmak için... o ise kendince en masum olanını seçmişti... her insan kadar paraya açtı.

içerde suya, şekere, ocağa, çay kaşığına küfrede küfrede çayları doldururken, hırsını ancak cansız nesnelerden çıkarabilecek çapta bir adam olduğunu da kanıtladı. hayatın her alanında sille yemiş adamlar böyledir. işte iken hükmedeceği kimse olmadığından ataç, kalem, delgeç çaycı ise bardak, demlik, süzgeç demeden söver geçerdi. evine gittiği zaman ise yok olmayan ancak birkaç saatliğe haşat edilen egosunu karısı ve çocuğu üzerinden tatmin ederdi. takımı 5-0 geride olan bir taraftarın 'hakem senin düğününün içindeki nohutu' gibeyim veryansınını gördüm ben. imkanların ne kadar kısıtlı ve durumun ne kadar taktansa o kadar fantezilere açık bir dünyan oluyor

tam içeri girecekken ayağı yeri boydan boya kaplayan, parçalar şeklinde yapıştırılmış kağıt, keçe karışımı halıya takıldı tökezledi ve bardakları un ufak etmeyi başardı.

gibtiğimn halısı dedi yere tükürdü... kardeşim bu hayatta herşey mi bana karşı dedi, aynen az önce bahsettiğim onaylanmayı bekleyerek. sorumluluğu üzerinden atma pgibolojisi budur, sanırım anladınız. haziran ayında pikniğe gidince yağmur yağsa ya mikail biz sana ne yaptık diye serzenişte bulunacak bir adam tipi... çaresiz ve bu kadar sitemkar oluşu da bu yüzden. canlı nesnelere sitem edemiyor, çünkü o genelde sitem edilen taraf...

insanları eğitim durumu, cinsiyeti, ırkı ya da cüzdanına göre ayırmamam,bu tip adamların ağlama duvarı olmama sebep olmuştur... pişman mıyım ? asla... güzelleştim yasla : )

tekrar çay doldurmak için içeri girdiği vakit,sol bacağımdan diz kapağıma doğru sirayet eden bir ağrı hissettim. küçük gerilimlerde dahi olsa elektriğe çarpılanlar varsa bilir, hemen hemen aynı his. bu çok kısa bir sürede boynumun sol tarafını ve sol sırt bölgemi esir aldı. kalbim adeta kademeli olarak ilerleyen bir press makinesina sokulmuş gibi. saniyeler geçtikçe nefes alamamaya başlıyorum. çaycı içerden laf yetiştiriyor bana, ülkeyi, dünyayı falan eleştiriyor.'çekerim emaneti, giberim adeleti' tarzı nutuklar atıyor,ben ise muhtemelen çaycıyı bir daha göremeyeceğimi düşünüyorum. ölüme çok ama çok yaklaştığımı hissettim, dilim bile ağırlaşmıştı... okuduğumuz kadarı ile bu sekaretti, şehadet bile getirecek dermanım yoktu... haşa sanki erkekliğim bile benden gitmişti... yüzümde artan kan basıncı ile kırmızının en koyu tonlarını resmederken, çayı içeri dalıverdi... o bakışını unutamam, kocaman açılan gözleri ve hemen tam önüme doğru atılmasını. fakat dokunamıyor, soramıyor ve konuşamıyor ... bu da ne yapacağını bilemenin getirdiği bir hal... şoku kısa sürdü

Trendedogruu,ne oluyor gardaşım, kalbin mi... ?

ses veremiyorum ağlamak istiyorum ağlayamıyorum, sadece ı lıyorum... belirli belirsiz bir hırıltı...

bismillah, bismillah, bismillah yüzüme kolonya çalıyor... peşi sıra beni yerimden kımıldatmak istiyor fakat yaptığı her hareket nefes almamaı daha da imkansız kılıyor... birden bire gözümün feri kesildi, karanlık ve her yer karanlık...

elinde kıymetli sayılabilecek bir yüzükle, karşımda benimki belirdi... fon yine simsiyah... küçümser bir bakışlar elini sağa sola doğru hareket ettirdi ve ardından yüzüğü öptü... bu yüzük mustafa ile definede bulduğumuz yüzüktü...

alemim değişti... ben bu hale trans derim,siz ise cinlenme, sallamasyon, rüya yada sanrı diyebilirsiniz... fakat fiziki durumum hala aynı, ölümün kıyısındayım ,aşkın öfkeye ve o öfkeninde dünyadaki en büyük gözükaralıklara sebep olduğunu anlamaya nail oldum. yüzüğü gösterdi, elini bana doğru uzattı

eee kahramanımız nasıllarmış acaba ? diye sordu ( bunların hepsi aşağılayıcı ifadeler ile )

cevap veremedim, veremiyorum zaten... kalbim uyuşmuş gibi,sol yanım bildiğiniz felç inmiş gibi, tüm duygular ölmüş gibi.

demek konuşamıyorsun... oooo ama doğru ! sanırım can çekişiyorsun... yaptığın şeylerin bedelsiz kalacağını zannettin demek... intikam... hıhhh intikam... cidden soğuk yenen bir yemek... ne o,bir namazla kendini evliya mı sandın, kendimi sana zayıf gösterince ve uzun süredir irtibatı kesince cidden galip geldiğini mi düşündün... kendi derdini bırakıp, başkalarının derdi ile mi dertlendin

o takaatim olmamasına rağmen;

demek canın çok yanıyor,bu acıyı sen seçtin... tıpkı budalanın birinin yaptığı gibi... siz insanlar neden sadakatten bu kadar yoksunuzsunuz, neden tüm anlaşmaların limitlerini bu kadar hoyratça sınamak derdindesiniz... devam etti

''mustafa sana bir söz etmişti hatırlıyor musun ? seni kurban seçmişti... kurbanlık koyun yerine koymuştu değil mi ? benle akdi karşılığında seni bana teslim etmişti, aramızdakilerin sır olacağına dair kavilleşmişti... oysa sadece seni bana teslim ederek, ancak diğer kurallara uymayarak kurtulacağını sanarak çok büyük bir yanılgıya düştü... burda kuralları ben koyarım,kim kurban kim değil ben karar veririm... bunu sende gördün... sana kurban diyen adamın bir kurbanlık gibi boğazı kesilerek geberdiğini duydun... peki tüm bunlara rağmen, hala aklınca yarattığın basit prosedürlerin arkasına sığınarak mı sakınacaksın... hala anlayamıyorsun ? diyordu ya mustafa , sanki kendi anlamış gibi... sende mi kalın kafalılık edeceksin... bana itaat edeceksin... sana verdiğim şansı değerlendiremedin, seni insanlar arasında üne, şöhrete boğabilirdim... kendimi o namaz kıldığın gece sana aciz gösterdim ve seni denedim... sadakatini tartım, pişmanlık duymanı bekledim... oysa sen beni aciz düşürdüğünü sanarak aklınca türlü senaryolar uydurdun'

içimden cidden boğuluyorum huur

korkma ölmeyeceksin... ölüm bir anlık, benimle aşık atmak neymiş sana bunu en ince detaylarına kadar ispatlamak istedim... benim gücüm senin tankın, tüfeğin, silahından çok öte... ben senin varlığını sürdürmene sebep olan mekanizmana ambargo koyarım, şimdi elimi üstünden çekiyorum... sana denileni yap... dedi

elindeki yüzüğü dudağıma kadar yaklaştırdı... çaresiz bir biçimde öptüm...

uyuşan bir bacağa yahut kola nasıl kan giderse aynı şekilde karıncalanmalar hissetim... dilim çözüldü

'benden ne istiyorsun ? dedim...

aptal olmamanı... mustafa olmamanı dedi

beni mustafa yapacak hususlar nedir ?

özgürlüğüne kavuşman için sana fırsat verirsem; ki bu fırsatı istediğim zaman ,belki de hiç vermem kendine karşılık, bana bir kaynak bulduktan ve onu bu gerçekleri dile getirmeden cezbettikten sonra, benden ayrılsan dahi başka bir varlıkla iletişimde olmayacaksın.

bir dakika mustafanın yaptığı bu muydu ?

tam olarak evet... benim irademden çıktığı zaman kendisine başka bir dost edinmiş... anlaşmamızda bu yoktu ''

o an aklıma erkek olan cin geldi, hani şu mustafanın bahsettiği, bunlar 2 tanelerdi olayı... sadist olduğundan, kana ihtiyacı olduğundan bahsettiği ve en son kızın namusunu isteyen varlık...

mustafa 2 tane cinin ; - ki bunlardan birisi sensin, kendisine suriyeli tarafından musallat edildiğini söyledi. senle anlaşması karşılığında beni verdiğini, erkek olan içinse muhtarın kızı üstünde anlaştıklarını söyledi

bak sen ! ?

ne yani bunlardan haberin yokmuydu ?

sen insan olarak aynı anda bütün mekanlarda bulunabiliyor musun ? her dakika sizi mi takip ettiğimi sanıyorsun ? tek bir farkla,ben olmasam da bir şekilde haber alırım... kısacası ne yalanlar uydurursanız uydurun bir şekilde, mustafanın gebermesi yahut senin şu anki halin gibi hesap sorulur... zaman senin için çok önemli, benim için değil... ve emin ol,senin için önemli olanlar umrumda değil... yalan söylemiş sana, ancak mefta olduğuna göre oldu herhalde haberim dedi ve ekledi

suriyeliden intikal ettiğim doğrudur ancak yanımda başka biri ile intikal ettiğim yalandır. bahsettiği varlığı benden sonra bulmuş.bu varlıklar sürekli seyir halindedir, olayları incelerler... kısacası mustafadan haberleri vardır bir şekilde, boşta kalınca kendi emelleri adına bu işte yetişmiş bir insanoğlunu kaçırmak istemezler.siz insanlar nasıl ki en yakın arkadaşınızın dahi sevgilisi ayrılınca ona yavşıyorsunuz aynı durumdur. fakat benim esas aldığım benimle anlaşan kişidir, kusura bakma ama basit insanlar için aynı saftan olduğum bir canlı ile elbette uzlaşabilirim... haksızlığını kabul etti ve bana bir bedel ödedi, karşılığında mustafadan himayesini çekti ve kaçınılmaz son gerçekleşti...

peki kan olayı... palanın kanını onun için aldığını söylemişti

yalanları ve sadakatsizliği yüzünden geberen bir adamın sözlerini çok ciddiye almışsın... o da benim içindi... tora yı bilir misin ? orda der ki kan ruhtur... kutsal kitaplarda yazan her söze yanaşmasakta bir çoğu hakikatleri içerir... hele ki bu hususlarda... o ruh benim ruhumu besler...

o halde tüm bunları neden bana anlattı ? pekala hiç bahsetmeyedebilirdi

'' insanların yapısını çok iyi biliyor. kendi pisliğini meşrulaştırdı. insanlar bildikleri ya da inandıkları şeyleri pek fazla sorgulamazlar.bu tip bir olayı görüşmelerimizde benden saklamanı dolaylı yoldan sağladı. aslında saklamak denemez, sadece söylemene engel oldu. bunu ise dediğim pgibolojiyi üstünde yaratarak yaptı. unutma insanlar bilinenleri anlatmayı pek sevmez...

peki madem kendisi sebep olmuştu nasıl muhtarın kızı öldürmüştü... o sadece telkin vermiş,bu saçmalığa girmesini sağlamıştı... mustafa kendi varlığına güvenmiş ve sonuçtan emindi, oysa elinden imkanı alınca mesele vukuu bulmuştu... bunların eli ayağı yok senin benim gibi... tüm iş direktiflerde... en baştan beri temas ettiğin noktalardan biri

çaycı ile olan diyalog ve trans halimin devamı üzerinden ;

artık neyin ne olduğunun bilincindesindir umarım.bu girdiğin yolun kenarları uçurum ve karanlık kaplı,tek şulen ise benim. ister itaat edersin, ister yoklukta kör bir nokta olmayı olmayı seçersin

mecburi bir ifade ile evet dedim.

başka çarem yoktu, çaycı ya da ezilen kimseler gibi sövebileceğim nesnelerim bile yoktu. insan kınadığını yaşamadıkça ölmez derler,az evvel hakkında afilli felsefik tespitler yaptığım çaycıdan da beterdim.bir sır ve o sırrı taşıma mecburiyetinin yükü omuzlarımda, siteme ise katiyen yer yok...

birden bire gözümün önünden kayboldu kadın ve ışıkla yeniden tanıştı gözbebeklerim.

çaycı yere dizi üstüne çökmüş, başım göğsünde yere serilmiş bir haldeyiz.ilk sorduğum

ne kadardır bu haldeyim ? oldu

en fazla yarım dakika kadar. biraderim,iyi misin ? şuurunu kaybettin sandım yanıtını alınca bu görüşmelerin beynimde rüyaya benzer bir halde, zaman kavramında bağımsız gerçekleştiğine emin oldum. endişesi her halinden belli olan çaycı

ölüyorsun sandım kardeşim, çok korktum, çırpınıyordun... kalbin mi ?

yok dedim. kalple falan alakalı değil. çocukluktan gelen bir rahatsızlığım var benim .kısa süreli bu hali yaşarım. endişelenme benim için, sağolasın

su içirdi bana, toparlanmama yardımcı oldu. sandalyeye oturdum, hala hafif titremekte olan ellerimle bir sigara yakmak adına çakmakla cebelleştim... elimden kaptı çakmağı... az evvel ölüyordun,ne yapıyorsun kardeşim dedi . babacan bir hale bürünmüştü... fakir ya da orta halli insanların samimiyetine hep daha çok inanmışımdır. kaybedecekleri sadece canları olduğu için, karşıdakinin en değerli malı olan canına kıymet gösterirler

onu rahatlatmak maksadı ile;

abi büyütülecek birşey değil... dedim ya çocukluktan beridir var bu... uzun zamandır krizlerim kesilmişti ilacımı bırakmıştım. eskiden çok uzun sürerdi, acaba büyük bir atak mı diye merak ettim dedim... anlık bir durumsa dediğin gibi fazla sorun yok dedim

iyi olduğumu sergilemek maksadıyla daha samimi bir hal takındım. hafif tebessümle beraber elimle omuzuna vurdum

korkma ! bu postu kolay serdirmem. dedim... iyi olduğuma ikna olmanın rahatlığı ile ;

aman ha genç çocuksun, serdirme zaten dedi... yarım saat kadar hemen hemen sohbetsiz bir şekilde vücudumu topladıktan sonra ordan ayrıldım... aslında ders

çalışmak dışında yapacağım bir iş yoktu, belki de canım sigara çektiğinden bir tür kaçış oldu... bu adamların sevgisi samimi de olsa bazen darlandırır, ilginin dozajı arttıkça bir süre sonra bunalırsın : ) ama yine de iyidirler,en azından cebi dolu kalbi boş olan nemrut yüzlü heriflerden değilldirler