Cinlerin isyanı ve Büyük Savaş !

Evet değerli dostlarım, bu yazımda sizlere insanoğlundan önce Melekler ve Cinler arasında gerçekleşen bir savaşı anlatmak istiyorum...

Meleklerin komutanlığını henüz Allah’ın huzurundan kovulmamış olan Azazel'in yaptığı yer yüzünün en kanlı savaşı...

Kuran-ı Kerim’e göre yaratılan ilk Cin, “Cânn”dır. Kur'an-ı Kerim'in şu ayetinde ise bu konuya değinilmektedir.

Vel canne khalagnēhu min gablü minnâris-semûm.

"Adem’den önce cinlerin babası olan Cân’ı semum ateşinden yarattık"

Ayette geçen Semum Ateşi dünyamızın ateşinden 70 kat daha yakıcı ve kızgındır. Dünyamızdaki ateşin Semum ateşi olduğu fakat dünyamıza gönderilmeden evvel 70 defa yıkandığı rivayet edilir.

Cann'ın nesli daha sonra Allah'ı tanımayıp isyan ettiler. Küfre kalkıştılar. Melek orduları çoğunu yok etti, kalanlar ise dağlara ve karanlık yerlere kaçtı. Fakat tüm bunlar yapılırken Cinlerin safında olmasına rağmen meleklere karşı çıkmayan biri vardı. Azazel !

Azazel kendi ırkı meleklerle savaşırken onlara yardım etmedi. Bu sayede melekler kadar yüce oldu. Azazel, meleklerle göğe çıkıp ve onların aralarında büyüyüp günden güne ilerledi. Öyle ki, meleklerin âlimi (hocası) oldu.

7. kat gök melekleri, Azazel’i kendi yanlarına almak istediler. Allah, onların bu dualarını kabul buyurdu ve böylece Azazel 7. kat göğe kadar yükseldi. Cennet meleklerinin reisi olan Rıdvan: "Yâ Rabbi, bütün gök tabakalarındaki melekler, onun ibadetiyle haz duyuyorlar. Birkaç gün de Cennet’tekiler ondan istifade etseler olmaz mı?" dedi. Allah, onun bu isteğini kabul edip Azazel'i Cennet’e aldı.

Azazel Cin olmasına rağmen Meleklerden daha fazla iman etti. Attığı her adımda Allah'a secde etti. Öyle ki Azazel'in bütün evreni dolaşarak Allah'a secde ettiği rivayet edilir.

Cin ırkının Melekler tarafından yenilgiye uğratılması her şeyi bitirmemişti ne yazık ki. Bir grup Cin kaçmayı başarmış ve saklanmışlardı.

Ve sonra biri çıktı ortaya, kainatın gördüğü en güçlü ve en soylu Cinlerden biriydi bu. Bi’run Şatan'dı. Savaştan sağ çıkan Cinleri bir araya topladı ve seslendi onlara...

“Dünyaya yayılın ve gördüğünüz her yere yerleşin, çoğalın! Yaşadığınız her yeri inşa edin ve yaşanır hale gelene dek çalışın.”

Asi ve isyancı Cinler Bi’run Şatan’ın buyruklarına itaat ettiler ve yeryüzünün efendisi olarak yayıldılar dünyaya. Yerleştikleri yerlerde çoğaldılar ve kabileler kurdular. Bakir dünya, bin türlü cin ile dolmuştu. Öyle ki, yaşamadıkları hiçbir yer yoktu artık.

Bi’run Şatan huzursuzdu. Krallığı bütün dünyayı kuşatmış ve güçlenmişti, ama içinde yenemediği bir zulmet büyüyordu... Topraklarında Cennetten gelen birinin adım attığını hissedebiliyordu sanki...

Büyük savaş yaklaşıyordu...

Bi'run Şatan huzursuzluğunun sebebini anladı. Arş’tan bir melek iniyordu. Avuçlarında bir damla suyla geldi Melek Yusuf. Yeryüzüne indiğinde dünya kor halindeydi. Suyu alevlerin üzerine bıraktı yavaşça ve alevler sönmeye başladı.

Melek Yusuf ağır adımlarla yerküreyi adımlıyordu. Dünyaya yayılmış cinlerin kendisini düşmanca izleyişlerini görmüştü.
Görevini yapmak zorunda olmasaydı, bir an bile orada durmak istemezdi.

Cinler öylesine çoğalmışlardı ki; gökyüzünü ve yeryüzünü doldurmuşlardı. Kanatlı olanlar havada, kanatsız olanlar da karada birbirlerine girdiler. “Bizim sınırlarımızı ihlal ediyorsunuz!” “ Hayır, siz bizim sınırlarımızı ihlal ediyorsunuz!” Cin kabileleri arasındaki bu küçük anlaşmazlıklar, gitgide büyüdü ve büyük bir savaş çıktı. Dünya akıl almaz bir gaddarlığın pençesindeydi.

Yusuf bütün olanları korkuyla izledi ve onlara seslendi: “Allah sizi bunun için mi yarattı? Allah size bunu mu emretti?”

Cinler onun sözlerini dinlediler. “Sen dünyaya suyu getirdin ve ateş iklimini yok ettin. Eğer şimdi de savaşı bitirmek istiyorsan bizim tarafımızda ol ve başımıza geç. Senin sayende düşmanlarımızı yenebilir ve topraklarımızı genişletebiliriz.”

“Size suyu getiren benim, ama gönderen elbette Allah’tır. Neden ondan yardım istemiyorsunuz?”

Diğer cin ırkı ise onun kendilerinden olmasını istiyorlardı.

“Allah senin yanında. Eğer bizimle birlik olursan, Allah bizim de yanımızda olur.”

Yusuf bunu görünce yeniden seslendi. “Şüphesiz siz sadece kendinize zulmediyorsunuz!”

Bi’run Şatan, halkının Yusuf’a tabi olmak istediğini gördü ve hizmetkarlarını çağırdı. “içimdeki zulmetin sebebi işte budur.” Dedi. “Yusuf’tur.” “Onu alın ve bana getirin, benim krallığımda nasıl olur da benim dışımda biri halkıma seslenir!”

Bi’run şatan’ın hizmetkarları Melek Yusuf'un çevresini sardılar ve onu, krala zütüreceklerini söylediler. Yusuf direnmedi. Yanına gittiğinde, Bi’run Şatan nefretle bağırdı. “Sen benim yerime kral olmaya mı geldin? Neden halkım sana tabi olmak istiyor?”

Yusuf duyduklarından hiçbir şey anlamamıştı. “Benim, senin söylediklerinle bir ilgim yok Kral Bi’run Şatan” dedi. Cinlerin kralının içindeki zulmet gitgide büyüyordu.

“Yeryüzüne nasıl geldiysen öyle geri dön Cennet’in meleği, senin burada işin yok!”

dedi Bir'un Şatan, nefreti o kadar ağırdı ki yer yüzünde ateş fırtınaları kopuyordu.

Yusuf ise bunu yapamazdı. “Beni Allah gönderdi, ancak o geri çağırdığında giderim.” Dedi.

“Öyleyse beni buna mecbur ettiğini bilmelisin aciz melek!”
Dedi Bir'un Şatan ve öfkesinden doğan kızgın ateşle Melek Yusuf'u yaktı.

Arş ordularının komutanı Azazel ise olanları izliyordu... Onun sırası gelmişti, kendi soyu olsa da Cinler hadlerini aşmıştı...

Azazel ve Bi'run Şatan en güçlü iki Cin, biri Cinlerin, diğeri Meleklerin lideri olarak kainatın en büyük savaşını başlatacaklardı...

Azazil Arş’ın aynasında bütün olanları izledi. Emrindeki askerlerden birisi olan Melek Yusuf’un katledilişinden üzüntü duydu.

“Allah'ım” diye yalvardı. “Beni yeryüzüne gönder, bu kanın intikdıbını almama izin ver.”

Yüce Allah, ona izin verdi.

Bi’run Şatan olacakları hissetmişti. Gökyüzü ansızın, devasa kanatlı meleklerle dolmuştu. Kendisi için geldiklerini hemen anladı.

Cinlere seslendi. Cinlerden bir kısmı onu dinlemeyerek, dağlara, denizlere ve göllere kaçtı, geri kalanlarsa büyük bir ordu kurmak için Bi’run Şatan’ın emrine girdiler.

Melekler yüryüzüne indiklerinde, Bi’run Şatan ve Azazel karşı karşıya geldiler.

“Sen Yusuf’u öldürdün” diye bağırdı Azazel. Bi’run Şatan ise, “Ona gitmesini söylemiştim, beni buna mecbur eti, eğer onu öldürmeseydim, halkım ona tabi olacaktı.”

“Bunun bedelini ödeyeceksin!” diye haykırdı Azazel.

Melekler onun işaretiyle cinlerin üzerine saldırdılar. Cinler ve melekler arasındaki büyük savaş başlamış oldu.

Savaş yıllar sürdü. Yeryüzünde, cinler ve meleklerin savaşmadığı bir parça toprak, kan karışmamış bir damla su kalmadı.

Yıllar süren savaştan Azazil ve Arş’ın orduları galip gelmişti. Bi’run Şatan yaralanmış ama ölmemişti.

“Teslim oluyorum Azazel” diye inledi. “Beni öldürme!” “Hayır!” diye bağırdı Azazil. “Şüphesiz öleceksin!” Tam onu öldüreceği sırada Allah kudretli sesiyle konuştu. “Onu öldürme!”

Azazil boyun eğdi ve Bir'un Şatan'ı öldürmedi. Allah'ın emriyle onu bir okyanusun dibine hapsetti. Daha sonra Allah tarafından Azazel'e dünyada kalabilmesi bahşedildi. Ne büyük bir lütuftu bu Allah'ın yarattığı yeryüzünde yaşamak...

Dağlara ve sulara kaçan cinlerin hayatlarını bağışladı. Onlara kendisine tabi olmalarını emretti. Azazil asırlarca yaşadı yeryüzünde. Ta ki, Allah insanoğlunu yaratana kadar...

Gerisini zaten biliyorsunuz dostlarım. Allah Hz.Adem ve Hz.Havva'yı yarattıktan sonra ''Adem'e secde edin'' buyurdu. Allah'ın bu emrine karşı koyan ve kibrine yenik düşen tek varlık Azazil'di.

Allah'ın Secde edin emrine karşı gelen Azazil, Allah tarafından lanetlendi ve insanoğlunun apaçık bir düşmanı haline geldi...

Yani değerli dostlarım, Azazil gibi bütün evreni karış karış secde ederek dolaşan bir varlık bile Kibrine yenik düştüğü için Şeytana dönüştü... Kibrinize yenik düşmeyin...

not : daha detaylı okumak isteyenler link burda.

http://m.gizliilimler.tr....d--Melekler-ve-Cinler.htm