cinlerin insanla yaptığı iş birliği

dahası sevdiği tarafından hakaretin böylesine maruz kalmasına sebep olan o sefil yaratık; karşısına dikilmiş , hicbiseyden haberi yokmuş gibi alık alık bakıyordu. nedenmi secde etmemişti? işte bunun yüzünden! azazil daha fazla dayanamadı ve kinini, kibrini, öfkesini içinde tuttuğu ne varsa hepsini kusuverdi: -ben ona secde etmem birkere yaratılış olarak ondan üstünüm. beni ateşten onu topraktan yarattın. ibadet olarakta üstünüm öyleki; yedi kat semayi secdelerle fikirlerle tesbihlerle aşıp geldim o daha birtek secde dahi etmedi. makamcada üstünüm ben yeryuzunde halifelik, ordularına komutanlık, meleklerine hocalık yaparken onun sırt üstü yatıp tikirdamaktan başka bAşka vasfı yoktu. kisacasi ben ondan her yönüyle ustunum ve asla ona secde etmem!

azazilin ilminden, zekasindan eser kalmamış, bir anda bambaşka biri oluvermişti. anlaşılan aşk bali çoktan bozulmuş etrafına zehir sacmaktaydi... fakat ne hikmetse isyanın ve küfürün bu en alacağına rağmen helak değil bir nevi sürgün gelmesi sadece melekleri değil azazili de şaşırtmıştı:
-o halde çık git huzurumdan! artık sen kovulmuş ve kıyamete kadar lanetlenmis birisin!

sözün içinde sır gibi saklı hikmeti çözdugunden mi bilinmez, azazilin aklına gelenler dilinden dokuluverdi:
-madem öyle, sen'den bana mühlet vermeni istiyorum. ver ki; uğruna binlerce yıllık kullugumu ve tutkumu bir kalemde silip attigin şu sözde halife ve neslinin gerçek yüzlerini sana gosterebileyim. izin ver, onlarin nasıl birer nankör, gafil ve isyankar olduklarını sana ispat edeyim !
-peki, haydi bakalım! ancak şunu unutma: senin kullarim üzerinde hiçbir tahakkümün olamaz. olsa olsa ancak boş vaatlerde bulunursun. yinede içlerinden azıp sapanlar, sana uyanlar olursa benim onlara vaadim ancak cehennemdir. ihlasli kullarima gelince; onlara vekil olarak zaten rabb'in yeter!

azazil çıkmadan önce toprak adama son kez gözdağı vermek istedi:
- ey rabb'im! sen'in beni rahmetinden uzaklaştirmana karşılık bende onu ve neslini azdiracagim. senin doğru yolun üzerine pusu kuracak; onlara önlerinden, arkalarından, saglarindan, sollarindan yaklaşıp bir şekilde kaldıracağım. onlarin ne kadar gafil ve nankör olduklarını işte o zaman anlayacaksın!
azazil sırtını dönüp huzûr-u ilahi'den çıkar çıkmaz bir kenara yığılıp kaldı. bir zaman sonra kendine geldiğinde yaptıklarına ve konustuklarina kendi dahi inanamadı. ahmaklik adına hayatının en iyi performansını ortaya koyarken aklı neredeydi? ayrıca nasıl olmustuda allah a doğrudan isyan ettiği halde hâlâ nefes alabiliyordu? kahhar olan allah istese onu oracıkta kahredemezmiydi ? tabiki ederdi...

peki ozaman neden yaşamasına izin vermisti? hemde müstakbel halifesine açıktan savaş ilan etmesine rağmen?... "yoksa" dedi kendi kendine, "bu bana verilmiş yeni bir vazifemi? acaba allah kullarinin samimiyetini sınamak için beni görevlendirmis olabilirmi? hemde böyle sıradışı bir senaryoyla ve gayet inandırıcı şekilde! neden olmasın? eğer öyleyse bu şimdiye kadar aldığım vazifeler içinde en keyiflisi olacak. ve elimden gelenin en iyisini yapacağıma yemin ederim!"
azazil, bu son düşüncede saplanıp kaldı. lanetlenip kovulmayi gururuna yediremedigindenmi bilinmez, artık yeni ve gizli bir görevi vardı..

babamdan dinlediğim bu hikaye beni derinden sarsmıştı. aynı gün osman bi kitapta benzer şeyler okumuş telefonda bana anlatıyordu biraz sakinleştirip akşam dışarı çıkalım. benimde anlatacaklarım var dedim, artık neredeyse hergün bu işlerin peşinde koştururken buluyordum kendimi.. ne yalan soyliyeyim banada uğraş çıkmıştı yada ben bukadar basit sanıyordum...

@133 sabaha kadar sırf rezervuar demen için yazmadım amk bi yorum yapın soru sorun kendim çalıp dinliyom burda : )

akşam yine aynı saatlerde devam edicem benimle kalın hayatta kalın hoşçakalın sevgisiz okurlarım

çok önemli iki görevim var halletmem lazımdı yarın akşam devam edicem gecikme için üzgünüm

gece yarısında başlıyorum merak ettiğiniz yerleri söyleyin o şekilde yön alalım

anlamlı anlamsız bir çok şey anlattım sizlere isteyen istediği yerden alsın en az 100 tane eksi aldım başlıktan.. önemi yok şayet yazdıklarımı diğer kaynAklardan dogrulayabilirsiniz. bu gece anlatmak istediğim başka bişey var çünkü bu gece benim için çok özel. 3 yıllık sevgilimle tanışalı tam 4. yılın gecesi bu gece onun için bildirilip ama bilinmeyen ilk aşkın hikayesini anlatacağım. Rümeysa uçar'a ithafen..

dünya' ya yine mavi küre denilen o eski zamanlarda 4.elçi hamün önceki elcilerden farklı olarak, kabile hayatından krallığa geçişin ilk adımları atılmıştı. sonradan oğlunun ismiyle "onatra" diye anilacak olan bu krallığın sınırları, kuzeyde zelemar dağlarına kadar uzanırken güneyde ramenas irmağının kivrimlariyla şekillenen tam bir daireyi andırıyordu..

hamün tarafından can dostum iltifatına mazhar olmuş hablisin bir oğlu vardı babası ona duyduğu sevgisini anlatmak için ona azazil adını vermişti. azazil ve hamün'ün oğlu onatra aynı yaşlardaydilar ve beraber büyümüştüler.. henüz çocukluğun bitimi gelmeden krallığın sonu allaha şirk koşan asiler tarafından getirilmiş, asilerin sonuda allahın gazabı ile gelmişti... yolları burada ayrılan azazil ve onatranın azazilin göğe yükselmesi ile iyiden iyiye birdaha birbirlerini bulmaları hiç ihtimal dahilinde bile değilken azazil binlerce yıl sonra mavi küreye geri dönmüştü. bu beklenmedik dönüşün sebebi kovulmuş olmasıydı

beklenmedik ziyareti nedeni gazap ordusunun komutanı azazilin daha önceki ziyaretlerin getirdiği korkuyla hoş karşılanmamisti azazilin aklında başka şeyler vardı artık.. bir ordu... azazilin, haklılığını sorgulamaksizin, sadece içi boş bir intikam duygusuyla çıktığı bu isyan yolculuğunda ihtiyacı olan tek şey bi orduyu..

karşılarına çıkan ne olursa olsun ezip geçecek; merhamet dileyene sağır, göz yaşı dokene kör; her bir neferini kendi elleriyle yetiştirdiği bir ordu... adem'e ve nesline dünyayı dar edecek, halife seçildikleri güne laneti okutacak, azazilin birtek emri ile çıkacakları bu kanlı yolda israfil'in surunu iştene kadar durmayacak bir ordu... acaba çok mu şey istemiş oluyordu? galiba evet! bunun kesinlikle farkında olan azazil hiç vakit kaybetmeden işe koyuldu.

şimdi asıl sorun, topyekun insanlığa karşı vereceği böylesi bir savaşta, kim onun safında yer almak isterdi? kapısını calabilecegi dostlarının listesi çok uzun sayılmazdı:
1.kendisi...
2.yine kendisi...
3.galiba bu liste işi çok da iyi bir fikir değildi...

not: farkındayım bi türlü giremedim hikayeye anlatılacak çok şey var

yaşanan onca şeyden sonra biraz dost fukarası olduğunu kabul etmek gerekirdi.. tamam, tamam kabul; hiç dostu yoktu! fakat yinede işe bir yerden başlaması şarttı. ve en başta söylemekte fayda var: onatra, bu listenin en sonundaydı.. nedenmi? çok basit: kimse halkını katlettiği bir kralın karşısına çıkıp "özür dilerim, yanlışlıkla oldu. yaptıklarım koca bir hataymis." demek için can atmazdi.. tabi buna azazilin gururunu da eklersek onatradan yardım istemek, tükürdüğünü yalamaktan farksızdı... ama öyle oldu.. azazilin elinde zeytin dalıyla çıktığı barış turu fayda etmemiş ve onatradan yardım istemeye saray yoluna koyulmuştu..

@182 kan yaptın bee.. sende sağol : )

çaldığı tüm kapılar tek tek yüzüne kapanan azazil'i, onatra yoluna düşüren şey artık umut değil kesinlikle inattı.. tabi birde çaresizlik... sırtında hala o komutanken giydiği kırmızı elbise ve elinde tüm o melek ordusunu harekete geçiren gazap'la, yedi krallığın kapısından geçmek azazil için hiçte zor olmadı. yol boyunca zekasının sınırlarını alt üst edip yığınla plan yapmıştı. nihayet muhafızlar eşliğinde onatranin huzuruna çıkarıldığında o en sevimli maskesini taktı ve kralı saygıyla selamladı:
-merhaba saygıdeğer onatra!