cinlerin insanla yaptığı iş birliği

devam et pnpa

günlerdir gözüne bir damla uyku girmeyen azazil boş durmuyor bir o kata bir bu kata koşturup melekler arasında kulis yapıyordu hakedilen ile bahşedilen i konuşuyordu hatta hızını alamayip bana üstünlük taslamaya kalkarsa canına okurum diyordu.. tüm meleklerle beraber arşı âlâ ya davetli olan azazil oraya vardığında kalpleri sarsan o emir heryandan duyuldu - ben ona ruhum'dan üflediğim vakit, hemen tazimle secde edin!

işte o an, azazil için tüm umutların tükendiği, geri dönüşü olmayan ve ne yapacağına hemen karar vermesi gereken andı. daha birkaç saniye önce sırt üstü yatan o kupkuru toprağın ete kemiğe dönüşmesiyle meleklerin tereddütsüz secde etmesi bir oldu. peki o ne yapacaktı? daha düne kadar bana üstünlük taslamaya kalkarsa canına okurum dediği toprak adamın önünde secdemi edecekti, yoksa... peki etmeyip ne yapacakti? sayısız şahidin huzurunda, hemde allah a karşı bu apaçık isyanına nasıl bir kılıf uyduracakti?

geçen her saniye, isyanindan dönmek için ona bir şansken; o bu vakti ayakta dikilip savunmasını hazırlayarak tükettiğinin farkında değildi.. şayet bu gerçekleşecek olursa o'na olan tutkusundan bahsedecek, kimbilir belkide mazur görülüp affedilecekti. ne varki azazilin bekledigi o hitap hiç beklemediği şekilde geldi:
-ey iblis! seni secde etmekten alıkoyan şey nedir? kibirlendinmi? yoksa bu emre muhatap olmayacak kadar yucelerdenmi oldun ?
"iblis". azazilın binlerce yıldır hevesle bekledigi, aşığın maşuktan duymak için o ilk hitapta, allah ın seçtiği isim bu olmuştu. yolunu şaşırmış, sapkinliga düşmüş, zarara uğramış, umudu kesilmiş. kısacası, iblis! azazil neye uğradığını şaşırmıştı

Gece okuyacam panpa saglam şeyler var burda

dahası sevdiği tarafından hakaretin böylesine maruz kalmasına sebep olan o sefil yaratık; karşısına dikilmiş , hicbiseyden haberi yokmuş gibi alık alık bakıyordu. nedenmi secde etmemişti? işte bunun yüzünden! azazil daha fazla dayanamadı ve kinini, kibrini, öfkesini içinde tuttuğu ne varsa hepsini kusuverdi: -ben ona secde etmem birkere yaratılış olarak ondan üstünüm. beni ateşten onu topraktan yarattın. ibadet olarakta üstünüm öyleki; yedi kat semayi secdelerle fikirlerle tesbihlerle aşıp geldim o daha birtek secde dahi etmedi. makamcada üstünüm ben yeryuzunde halifelik, ordularına komutanlık, meleklerine hocalık yaparken onun sırt üstü yatıp tikirdamaktan başka bAşka vasfı yoktu. kisacasi ben ondan her yönüyle ustunum ve asla ona secde etmem!

azazilin ilminden, zekasindan eser kalmamış, bir anda bambaşka biri oluvermişti. anlaşılan aşk bali çoktan bozulmuş etrafına zehir sacmaktaydi... fakat ne hikmetse isyanın ve küfürün bu en alacağına rağmen helak değil bir nevi sürgün gelmesi sadece melekleri değil azazili de şaşırtmıştı:
-o halde çık git huzurumdan! artık sen kovulmuş ve kıyamete kadar lanetlenmis birisin!

sözün içinde sır gibi saklı hikmeti çözdugunden mi bilinmez, azazilin aklına gelenler dilinden dokuluverdi:
-madem öyle, sen'den bana mühlet vermeni istiyorum. ver ki; uğruna binlerce yıllık kullugumu ve tutkumu bir kalemde silip attigin şu sözde halife ve neslinin gerçek yüzlerini sana gosterebileyim. izin ver, onlarin nasıl birer nankör, gafil ve isyankar olduklarını sana ispat edeyim !
-peki, haydi bakalım! ancak şunu unutma: senin kullarim üzerinde hiçbir tahakkümün olamaz. olsa olsa ancak boş vaatlerde bulunursun. yinede içlerinden azıp sapanlar, sana uyanlar olursa benim onlara vaadim ancak cehennemdir. ihlasli kullarima gelince; onlara vekil olarak zaten rabb'in yeter!

azazil çıkmadan önce toprak adama son kez gözdağı vermek istedi:
- ey rabb'im! sen'in beni rahmetinden uzaklaştirmana karşılık bende onu ve neslini azdiracagim. senin doğru yolun üzerine pusu kuracak; onlara önlerinden, arkalarından, saglarindan, sollarindan yaklaşıp bir şekilde kaldıracağım. onlarin ne kadar gafil ve nankör olduklarını işte o zaman anlayacaksın!
azazil sırtını dönüp huzûr-u ilahi'den çıkar çıkmaz bir kenara yığılıp kaldı. bir zaman sonra kendine geldiğinde yaptıklarına ve konustuklarina kendi dahi inanamadı. ahmaklik adına hayatının en iyi performansını ortaya koyarken aklı neredeydi? ayrıca nasıl olmustuda allah a doğrudan isyan ettiği halde hâlâ nefes alabiliyordu? kahhar olan allah istese onu oracıkta kahredemezmiydi ? tabiki ederdi...

peki ozaman neden yaşamasına izin vermisti? hemde müstakbel halifesine açıktan savaş ilan etmesine rağmen?... "yoksa" dedi kendi kendine, "bu bana verilmiş yeni bir vazifemi? acaba allah kullarinin samimiyetini sınamak için beni görevlendirmis olabilirmi? hemde böyle sıradışı bir senaryoyla ve gayet inandırıcı şekilde! neden olmasın? eğer öyleyse bu şimdiye kadar aldığım vazifeler içinde en keyiflisi olacak. ve elimden gelenin en iyisini yapacağıma yemin ederim!"
azazil, bu son düşüncede saplanıp kaldı. lanetlenip kovulmayi gururuna yediremedigindenmi bilinmez, artık yeni ve gizli bir görevi vardı..

babamdan dinlediğim bu hikaye beni derinden sarsmıştı. aynı gün osman bi kitapta benzer şeyler okumuş telefonda bana anlatıyordu biraz sakinleştirip akşam dışarı çıkalım. benimde anlatacaklarım var dedim, artık neredeyse hergün bu işlerin peşinde koştururken buluyordum kendimi.. ne yalan soyliyeyim banada uğraş çıkmıştı yada ben bukadar basit sanıyordum...

rezervuar

@133 sabaha kadar sırf rezervuar demen için yazmadım amk bi yorum yapın soru sorun kendim çalıp dinliyom burda : )

reserved ulan amcik

abi çok iyi ya

akşam yine aynı saatlerde devam edicem benimle kalın hayatta kalın hoşçakalın sevgisiz okurlarım

rezerved

Rezerved

reserved

eserved