Halen soluk soluğa Samed Hoca'ya bakıyordum. Birden kocaman karartı tiz bir çığlıkla beraber Mühr-ü Süleyman'ın ortasına doğru küçülerek kayboldu. Samed Hoca bana doğru yürüdü ve elini uzattı. Gülümseyerek Kalk kardeşim.. Kalkta rahat bir nefes al.. dedi. Samed Hoca'nın elinden tutunup ayağa kalktım. Halen gördüklerime inanamıyordum. Kurtulmuştum..

Samed Hoca çok zeki davranmış ve Cânn'ın hazırlıklı gelmesini hesaba katmıştı. Bu çok büyük bir zekanın eseriydi. Teşekkür etmek için ağzımı açtığımda Samed Hoca, bence yeterince kendine yüklendin ve stres doldun. Önce biraz dinlen daha sonra teşekkür edersin diyerek beni susturdu. içeri odaya geçtiğimde olanlara halen inanamayarak öylece boşluğa bakıyordum. Samed hoca elinde bir bardak suyla içeri geldi.

Samed Hoca'ya nasıl böyle sakin ve soğukkanlı davranabildiğini sordum. Bana, biz yaratılanların en üstünüyüz kardeşim. Çok şükür Allah'tan başka kimseden korkumuz yok ve olmamalı da.. diyerek yanıt verdi. Sonrasında yastığa bi kaç kez vurarak, biraz dinlen.. Çok güç kaybettin. Sağlam durmalısın dedi ve odadan çıktı.

Kalktığımda Samed hoca yoktu. Aramalarıma cevap vermiyor.. Endişeleniyorum..

Gözlerimi açtığımda hastane odası gibi bir yerdeydim. Buraya nasıl gelmiştim? Samed Hocadan neden haber alamıyordum? Nereye gitmişti? Kafamda bir birinden alakasız bir sürü soruya cevap ararken kapı açıldı. Doktor önlüğüyle giren kişi babamdı!
Gözlerim faltaşı gibi açıldı. Baba! Diyerek sarılmaya hamle yaptığımda bileğimi deri bir şeyin tuttuğunu fark ettim. Bir kelepçeydi bu, arkasından birde doktor önlüklü kadın girdi. Yine gözlerim açılmıştı. Çünkü Annemdi. iyice şaşkına dönmüştüm.

ANNE! BABA! YAŞIYORSUNUZ! NELER OLUYOR diye hafif yüksek bir sesle onlara seslenmeme rağmen beni duymuyorlar gibiydi. Aralarında bi kaç kağıda bakarak konuşuyorlardı. En son sinirlendim ve bağırarak,
BANA BAKIN dedim. Neler oluyor? Diye sorduğumda babam, okan bey sakin olun. Birazdan ilaçlarınız verilecek diye karşılık verince gözlerim boşluğa bakar şekilde kalmıştı. +

Babam neden bana bey demişti?

Olanları anlattırken Yusuf'un gözleri açılmış beni dinliyordu. Sona geldiğimde gözleri dolmuştu. Bana bakıp, çok fena şeyler yaşamışsın ama en azından baksana.. Kaybettiğin herkes biziz aslını hatırlamıyorsun.. Yusuf dersen yusuf olurum.. Anlatırken gülümsemiş ve gözlerinden yaşlar akmaa başlamıştı ve devam etti..
Ancak ne yazık ki burdan çıkmak için asıl hayatını hatırlamalısın. Ha yok, ben burda kalır mutlu olurum dersen elimden geleni yaparım. Çünkü çok uzun zamandır burdasın ve hayatıno bulmanı çok isterim..

Lafını bitirdiğinde göz yaşlarını sildi ve bacağıma iki kez vurarak, hadi yemek getireyim dedi. Ayağa kalktı giderken ben, peki bunlar diyerek ilaçları gösterdim. Ufak bi gülümseme attı ve +

Mutluysan içme diyerek elini havada salladı ve odadan çıktı. Boşluğa bakıyordum..

Kafam karman çorman olmuştu. Hapları yutmayıp burda kaybettiğimi sandığım kişilerle sahte mutluluk mu yaşayacaktım. Yoksa toparlanıp bana ne olduğunu çözmeye mi çalışacaktım? Sorular kendi içinde yine soru açıyor, kafam allak bullak oluyordu.

Kalkıp dolaşmayı düşündüm. Yatağın yanında bir tuş gördüm. Tuşa bastım küçük bir ışık yandı kapının üstünde. içeri Yusuf girdi. Gezmek istiyorum dedim. Çok kısa olmak şartıyla dedi ve bilekliği çıkardı. Koluna girdim. Kapıdan çıktık.

Gözlerime inanamıyordum. Yusufla oturduğumuz kafedeki garsonlar, etrafımızdaki insanlar.. Hepsi hastanedeydi. Yüzümde belirsiz bir gülümseme belirdi. Köşeden küçük bir çocuk döndü.. +
Bu kardeşimdi!
Yusufun kolundan fırladım. Kardeşime sarıldım sımsıkı.. Gözlerimden yaş akıyordu. Ben tuhaf duygular yaşarken çocuk öylece suratıma bakıyordu.. Çocuğun yüzüne bakarken birden sarıldı bana ve kulağıma gelip,

Kardeşin olduğumu biliyorum abi.. Bunlar bitecek az kaldı.. O burda!
Demesiyle gözlerim açıldı. Bağırarak o kim? Nerde? Demeye başladım yusuf beni tutup geri çekti. Bağırdım

Kardeşim olduğunı biliyor yusuf bırak beni diye çırpınırken ensemde bi sızı hissettim. Gözlerim karardı..

Gözlerimi açtığımda mührü Süleyman ın ortasında duruyordum. Birden bir şey boğazımdan tutup beni ayaklarım yerden kesilene kadar kaldırdı.
EKMEN UN RA ! EY ÇAMUR ! BENi YENEBiLECEĞiNi NASIL DÜŞÜNÜRSÜN ? iŞTE ÖLÜMÜN BU KADAR ACiZ !

Dedi ve kollarım birden ters dönüp çatırdama sesleri ile kırıldı. Arkasına ayaklarımda aynı şekilde kırıldı. En son boynum büyük bir çatırsamayla döndü..

Birden sıçradım. Hastane yatağındaydım. Derin bir oh çekip yüzümdeki teri silmek için elimle hamle yaptığımda yine bileğimde bileklik olduğunu gördüm.. Tuşa bastığımda Yusuf içeri girdi. Neler oldu? Diye sordum. Çocuk hastalarımızdan birini görünce çıldırmış gibi bağırmaya başladın. Mecbur iğne ile bayıltmak zorunda kaldık seni diye yanıt verdi. Kardeşim olduğunu biliyor o çocuk kulağıma söyledi diye heycanlı bir sesle söyledim.

Yusuf ise acımsar bir tavırla, travman çok büyük senin halüsinasyona girmen gayet normal sakinleş biraz dedi. Öylece kaldım. Ancak duyduğumun gerçek olduğunu biliyordum. O çocukla tekrar konuşmalıydım.

Aradan bir kaç gün geçti. Tekrar Yusuf dan çocuğu yanıma getirmesini istedim. Başta kabul etmese de daha sonra kabul etti. Ertesi gün çocuğu odaya getirdi. Birden ben çıkayım diyerek odadan çıktı. Beklemediğim bir hareketti. Çocuk yanıma geldiğinde Okan dedi. Şaşırdım. Ne? Dedim.

Okan, benim Samed hoca dedi. Gözlerim faltaşı gibi olmuş hatta ağzım açık kalmıştı. Hiç bişey diyemedim. Boğazımdaki düğümü zorlayarak n..na..nasıl yani diye bildim. Birden ellerini omuzlarıma koyarak, hata yaptık Cânn tuzağa yakalanmadı. Şuan onun etkisi altındasın gördüğün konuştuğun her şey onun oyunu.. Aklınla oynuyor. Sana bir tek saf yürekle yardım edebilirsim. Bu yüzden kardeşini kullanıyorum. Kendinden metin ol ve gerçeklikleri ara.. Sana yardım edicem ama zamanı var.. sakın delirdiğini düşünme.. lafına devam ederken Yusuf süre dolduu diyerek içeri girdi. Hemen, peki o kim neden bana yardım ediyor? Diye sorduğumda yusuf kardeşimin omuzlarına elini koydu ve hadi dedi. O sırada kardeşim bana sarıldı ve kulağıma fısıldadı.

Yusuf'un ruhu..

Devam edicek brolar konuyu takip edin yarın veya öbür gün fena bir şekilde giricem sukular şelale olsun trendlere çıkalım çugucular yerle bir olsun inşallahh

Geceye trendiz hadii

Ben cinlerden korkmuyorum bro anasını giberim onların hele yannanlarım hele siz kimsiniz oç ben sizden üstünüm

Amcası annesini gibiyor beyler orayı atladım k.b.

Yeni bölüm daha belli değil amk iyilik yaptım hepsini seri seri attım hemen yeni istiyonuz aq hepsini bi saat araylada atabilirdim ama sözlükteki kardeşlerimide düşündüm

ilham gelmiyor amk

Biri beni gibsin

Beyler hazır olun matrixe bağlıyorum * (yogammına)

BEN Ki ATEŞiN ATASI ! TUZAĞIMDAN KURTULAMAYACAKSINIZ !

Kardeşim giderken elime bir kağıt sıkıştırdı.
Kağıdı gittikleri zaman açtığımda bilmediğim bir dilde yazılar olduğunu gördüm. Bana bir şey anlatmaya çalışıyordu ama neydi? Bunlar gerçekten cânn ın kurgusu olabilir miydi? Kafam yine karman çorman olmuştu. Kağıdı önüme koyup incelemeye başladım..

Le fitne innallahi finayn

X. X. X
X. X
X. X X

Bunların bir anlamı olmalıydı.. +

incelemeye devam etmeliydim..
Tek çıkışım buydu..

Kağıtla uğraşırken içeri yusuf girdi. Daha önce neden aklıma gelmedi diye geçirdim içimden, yanıma geldiğinde kağıtta ne görüyorsun yusuf dedim. Birden yusufun gözleri açıldı. Bana dönüp bunu nasıl buldun nasıl aldın? Dedi.
Geldi elime bi şekilde sen ne görüyorsun onu söyle dedim. Kağıdı eline aldı. Ruh serbestliği bu dedi. Yani? Dedim. Birisi bir cin tarafından ele geçirilip ona sahte bir hayat kurduysa o sahte hayattan birinin ruhunu parçalayarak bedenden çıkması sağlanır. Gözlerim faltaşı yusufu dinliyordum. Ancak her ruh serbestliğinin bir şekli vardır. Kağıtta şekil yok dedi. Sıkılmış bir şekilde evet diyerek yanından geçerken kağıdı almak için elimi uzattım. Kağıt yırtıldı ve bir parçası bende kaldı. Parçaya baktığımda o X lerin şekli davut yıldızı ! Tabi ya ! Diyerek yusufa sarıldım.
Hemen yapalım kurtar beni dedim bıkmış bir ses tonuyla.. Yusuf güldü.. halledicez kardeşim diyerek sarıldı. ilk defa bana burda böyle içten kardeşim demişti.

Odamın ortasına davut yıldızını çizdik. Ortasına geçtim ve Yusuf bir şeyler okumaya başladı. Biraz okuduktan sonra etrafı bulanık görmeye başladım. Birden aklıma parçalanacak ruh geldi. Kimse yoktu yanımızda.. o an fark ettim ve bağırdım.

YUSUUUFFF !!

Yusuf birden havaya baktı.
GÜLHA BiN ECDET MiAYNN !
Dedi ve demesiyle parçalanıp kaybolması bir oldu. Ortalık sallanırken gözlerim karardı. +
Gözümü açtığımda annemlerin odasına mührü süleymanın ortasındaydım..

Final...

Çalıntı değil demedimki huur binler devdıbınıda bişeyler katarak yazdım amk hikaye bitti 2. serisi gelicek yeni başlık altında takipte kalın sadosalter senarist ruhu ile geri dönücek..