8 yaşındaydım.
90'lı yıllar...
o uzun koridorların olduğu, marley döşeli evler...
Eskiler bilir.
gece yarısı koridorda birtakım gölgeler görürdüm. Ağabeyim de görürdü.
inanmazlar diye anlatmazdık kimselere.
3 5 arkadaş bahsederdik dışarıda, korku içinde dinlerlerdi bizi
Uydurma halk efsaneleri gibi
Tüyleri diken diken dinlerlerdi bizi
Babama, anneme anlattık
Dikkate almadılar...
Hayal gücü geniş biri 11,
Biri 8 yaşında 2 bebe
Kim inanırdı ki.

Issız bir tepede otuz yıl önce yapılmış ama tamamlanamamış beyaz bir harabenin içinde son buldu her şey. dinlerseniz anlatayım

Edit: Kolay okunması için, affınıza sığınarak, dize şeklinde yazacağım. Beğenmezseniz uyarın

Yer: Bursa / Mustafakemalpaşa
Yıl: 1992
Şehrin en son mahallesi bizimkiydi.
Gelecekte değerlenir diye ıssızda yer tutanlar, Sağa sola düzensiz birkaç ev istiflemişti.
Mahallede, Yunanistan, Bulgaristan göçmeni boldu.
Bir de köyden göçmüş yerli halk.
Evimiz 3 katlıydı.
2. katta oturuyorduk.
Bina sıvasızdı, merdivenler korkuluksuz.
Gerek de yoktu zaten.
Biz de korkmazdık annelerimiz de.
90 kuşağı bilir. Çocukluğumuz sokaklarda geçti bizim.
Hem gece, hem gündüz.
Ama gece dışarı çıkmak gibi eğlencelisi yoktur.
Çocuktuk işte.
Evin önündeki çimlerde gündüz maç yapardık, gece saklambaç oynardık.
Bir sürü oyunumuz vardı.
Babalarımız eve çok yakın kahvede takılırken,
Annelerimiz kapının önünde sohbet ederdi.
Gece ilerlediğinde altın vuruş yapardık.
En büyüğümüz gelir korkunç hikayeler anlatırdı.
Tırsa tırsa evlere giderdik.
Ama ben daha bir korkardım.
Çünkü anlatılanlar aynı olmasa da
Benzerlerini gece rüyamda görürdüm.
Hem de sık sık.

Edit: Bundan sonra düz yazacağım beyler. Varlığınızı hissettirin. Şukunuzu ekgib etmeyin

Her neyse . Son zamanlarda bu rüya olayları iyice artmıştı. Abimle yan yana yatıyorduk. Yattığımız kanepe koridoru görüyordu. Perdeden yansıyan ışık koridoru hafif aydınlatıyordu. ben bazen gece korkup kalkardım. Gözümü açar açmaz zaten karanlık bir koridor Bir gölgenin dolaştığını görürdüm. Birkaç defasında abimi de kaldırdım. O da gördü. Duman gibi bir şey. Süzülüp dolaşıyordu. Ama içeri girmiyordu hiç

oğlum ses verin lan. yazasım gelmiyor.