sözlükçe kaçırdığımız nokta bence şu; samimiyet ve gerçekten içten gelen 'panpalık' duygusu, insanlar buraya dertlerini belki de çevresindeki kimseye açamadığı için buraya yazıyor ve o adamın dertleri ile kendisi ile dalga geçiliyor, burası zaten o kadar ciddi bi platform değil lakin burda insanlar birbirlerine kardeşim diyor bazen, burayı ailesi gibi göreni bile gördüm. açıkçası ben tüm samimiyet ile içini döken panpalarıma yardımcı olmaya çalışıyorum, bi arkadaş vardı hatta yalnız hissediyordu baya onu telefonla aramıştım biraz teselli etmiştim ve o kadar çok teşekkür etti ki. panpalık bilincine geri dönün. inci ailesi olmaya çalışın. öyle bi ortam içerisindeyiz ki herkesin tek amacı öbür yazarlardan nasıl daha üstün olabileceğini kanıtlamak, inci sözlüğün böyle bir yer olduğu bize inandırıcı gelmiyor kusura bakmayın.