Öncelikle çok ağır asosyalim hiç evden çıkmıyorum lise mezunuyum çalışmıyorum evden sadece bakkala gitmek için çıkıyorum. Dışarıya çıktığımda insanlardan kaçıyorum kimseyle göz göze gelmek istemiyorum zaten evdeki karanlığa alışan gözlerim dışarda yaşarıyor. Ağlıyor gibi oluyorum. 7 yaşımdayken babamı kaybettim annemle dededen kalma bi evde yaşıyoruz. Çok sıkıntılar çektik ergenlik dönemimdeyken piskolojim çok bozuldu. Şimdi kendimi bu dünyada bir çöp gibi hissediyorum çok değersizim ve bir gün tek başıma geberip gidiem arkamdan kimse ağlamayacak. Hayal dünyasında yaşıyorum aslında ben bu dünyada değilim hayal dünyam burdan çok farklı size garip gelebilir ama ben aslında hayallerimdeki dünyadayım gibi hissediyorum burda hiç yokum aslında yada sadece bir şizofrenim bilmiyorum neyse bazen eşyalarla konuşurken buluyorum kendimi hatta örneğin bir kalemi yere düşürdüğümde cani yanmıştır diye acıyorum ona. Takıntılarım var hemde çok fazla nerdeyse herşeyden iğreniyorum insanlardan bazı cisimlerden dünyadaki pek çok şeyden iğreniyorum. Belkide bu yuzden hayal dunyam var. beni bu dünyaya bağlayan tek şey inci sözlük aslında. inci sözlükde olmasa çoktan hayal dünyamda kaybolup gitmiştim.

Belki ilerde hayatımın hikayesini yazarım sizlere ama bunları yazarken bile çok zorlandım ve ilk defa burda sizinle paylaşıyorum.

Ben dışarı çıkamıyorum diyorum insanlardan kaçıyorum diyorum siz bana taks cicek bocek diyosunuz koyim gotune zaten fazla yasaman