ciddi anlamda yardıma ihtiyacım var

merhaba arkadaşlar,

ciddi bi sorunumun olduğunu düşünüyorum ve bu sorunu defalarca yaşadım hala yaşıyorum.

öncelikle kendimi tanıtmak gerekirse: 20 yaşındayım, maddi durumum iyi, iyi bi üniversiteye gidiyorum, geleceğim seçtiğim meslekten dolayı gayet parlak, her hangi bi sakatlığım bi hastalığım yok. kısacası "hayat"ta kalabilmek adına çoğu şeye sahibim.

bunlar güzel şeyler elbette, değerini biliyorum. ama bazı şeyler vardır hayata anlam katan, insanı insan yapan. bunlara sahip miyim değil miyim kendim bişey söyleyemiyorum, ama gördüğüm kadarıyla bu tür şeylere pek sahip değilim. kendimle çok çelişiyorum ve bu durum beni çileden çıkarıyor; örneğin spor salonuna gidicem ama yerdiğim, eleştirdiğim tembel adamlar gibi tembellik yapıp gidemiyorum.

iyi bir insan olmanın temelinde yatan şeyler dürüstlük ve iyilik der çoğu kişi, bu benim için de böyle ve bunun için gerçekten çabalıyorum. gerek öğrenim gördüğüm alan, gerek ailemden aldığım dersler nedeniyle bu iki kavramı kendi benliğime yerleştirme çabasındayım. fakat gelin görün ki, bazen öyle anlar oluyor ki dürüstlüğümü kaybediyorum. iyilik timsali borangutan kayboluveriyor, kötüye dönüyor ve bunun farkına vardığım anda kendimden tiksiniyorum. insanlar da farkına varıyorlar heralde, onlar da aynı duyguları yaşıyor olsa gerek:

öğrenim hayatı boyunca pek çok kez yaşadığım bişey var ki, bunun yukarıda belirttiğim tiksintiden kaynaklandığını da düşünüyorum. girdiğim her yeni ortamda, insanlarla çok iyi anlaşıyorum en başında. hatta öyle ki liderlik vasfı bile yakıştırılıyor. zamanla bu durum ortadan kalkıyor ve tek başıma kalıyorum her zaman. ortaokul ve lise yıllarım aynen bu şekilde gelişti: iyi başlayıp, çok kötü bitti. tek başıma kaldım. sonraları farkına vardım ki, "ben kendim olamıyorum", "muhabbet kuramıyorum". bu nedenle bu kadar yalnızlaşıyorum, tek başıma kalıyorum.

çoğu zaman tek başına kalmak kötü bi duygudur arkadaşlar, bilirsiniz. küçük bir arkadaş grubum olsa fena olmazdı ama olmasaydı bile, hep iyi bir arkadaşım, ekürim olsun istemişimdir; beraber dertleşebileceğim, adam akıllı konuşabileceğim, taşşak muhabbeti yapabileceğim, birşeyler paylaşabileceğim, her anlamda destek olmasını istediğim biri ve ben bunun ekgibliğini çok yaşıyorum: etrafımdaki insanların en azından böyle bi görevi üstlenen bi arkadaşı oluyor ve ben çok imreniyorum. ben duygularımı, hissettiklerimi, yaşadıklarımı etrafımdakilerle paylaşmayı seven biriyim ve ailemle bunu yaşarım ama ailemle birlikteyken karı kız mevzusu açamam, taşşak muhabbeti yapamam, tam olarak içimi dökemem. böyle birine hep ihtiyaç duydum, ama "ben kendim olamıyorum", "muhabbet kuramıyorum" ya ondan olsa gerek hiç öyle bi arkadaş edinemedim.

üniversiteye geçtiğimde herşeyin daha farklı olabileceğini düşündüm. en başında artık olgunlaşmıştım, neyin ne olduğunun bilincindeydim, eski borangutan yoktu yenilenmiş kendine gelmişti. bu sefer ortaokulda ve lisedeki gibi farklı tellerden çalan, farklı yolları izleyen adamlar yoktu. hepimiz aynı mesleği icraat edicez, aynı yola baş koyucaz bu nedenle de birbirimizi daha iyi anlayabilirdik. babam derdi ki: "oğlum lisedeki arkadaşlıkların hepsi geçici, üniversitede gerçekten sağlam arkadaşların olur. orada beraber büyüyeceksiniz beraber şekilleneceksiniz çünkü hepinizin önünde aynı engeller var bu sefer". özellikle babamın bu sözleriyle böyle düşünmeye başladım. üniversite hayatımın başlangıcı da aynı bu şekilde oldu. aynı ritüeller devam ediyor, halbuki bu sefer gerçekten kendime dikkat ettim ve hata yapmamaya çalıştım. bunun da böyle devam etmesiyle şüpheye düştüm.

arkadaşlar; ben kendimi sınamak istiyorum. biliyorum söyleyeceğim şey garip gelebilir sizlere, ama gerçekten bunu denemem lazım: arkadaşlar içinizden bana nasıl konuştuğum nasıl davrandığım hakkında yardım edecek birini arıyorum. bu kişiyle, inbox'tan olur yüz yüze olur farketmez konuşucam ve bu kişi bana tespitte bulunacak; örneğin, çok abartıyosun, çok sallıyosun, çok sıkıcı konuşuyosun gibisinden.

bu benim için büyük bir sorun: insanlarla iyi iletişim kuramamak, iyi arkadaşlar edinememek. bu yüzden kendimi sorguluyorum: "gerçekten kendim olamıyor muyum?", "gerçekten muhabbetim bu kadar kötü mü?". umarım yardımcı olacak arkadaşlar çıkacak.

inbox'a, yardımcı olacak arkadaşların mesajlarını bekliyorum.