cezaevinde yaşadıklarımı anlatıyorum

2005 yılının sonbaharıydı... evimde geçirdiğim son gece. o gece eve geç gelmiştim, mahalledeki arkadaşlarla, meyhaneci rıfkı'nın meyhanesinde buluşmuş; bir yetmişlik, bir de otuzbeşlik devirmiştik... yanıma da cila niyetine bir bira almıştım, tabii o zamanlar yirmilik diye bir rakı şişesi yoktu... olsaydı bir yirmiliği de yolda kafaya dikerek eve gelirdim herhalde... her neyse, gece eve nasıl geldiğimi hatırlamıyorum bile, hatırladığım tek şey kapıma konan tekmenin sesi ve kapının duvara çarpma sesiydi, yatağımdan yarı baygın bir şekilde kalktım, zaten yataktan kalktığımda beynimden vurulmuşa dönmüştüm...

odamda beyaz pardösülü üç adam gözlerini bana dikmiş öylece bekliyorlardı, üç beyaz pardösülü adamdan ikisi bıyıklı idi çok geçmeden yanlarında onlarca üniformalı polis geldi... esmer tabancalarının nişangahında da ben vardım, yanı alnımın orta yeri...

rüya ile gerçek arasında tıkanıp kalmıştım... gerçek olması için hiçbir sebep yoktu belki ama adamlar, 'ay'sız gecelerin karanlığı kadar gerçekti...

"yat, yat, yat" diye bağırışmalar içerisinde kalmıştım... ellerimi havaya kaldırıp "ne oluyor" diyebildim sadece... ne olup bittiğini anlamıyordum ama adamların yüzündeki ciddiyet, tabancalar kadar esmerdi...

tek tek hepsinin yüzüne baktım, adamları görmüyordum bile, sadece tabancaları gözlerimin nişangahındaydı...

bıyıksız olan, ayakkabısıyla yatağın üzerinde çıkıp; "yat lan, yat" diye bağırdı, kendimi korumak için ellerimle ve kollarımla yüzümü kapattım... "yat lan, yat, dön, dön, dön" diye bağırışmalar kulaklarımı bir mermi gibi deliyordu... birden soğuk bir elin, sağ bileğimi kavradığı gibi çevirdiğini hissettim, kolumda müthiş bir acı vardı ama yaşadığım korku acıyı bastırıyordu... birkaç hamleden sonra yatağa yüzükoyun yatırdı beni... sağ ayak dizini sırtıma koyarak tüm ağırlığıyla sırtıma bastırmaya başladı, tabancanın kabzasıyla da kafamı yastığa gömmeye çalışıyordu sanki... o an ne sırtımda ne de kafamda hiçbir şekilde acı yoktu, hissetmiyordum bile çünkü ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum... sağa sola hareketler ederek kurtulmaya çalışsam da başaramadım... sırtıma diziyle bastıran adam gibi diğerleri bağırıyorlardı ama hiçbirini duymuyordum... sırtıma diziyle bastıran, sağ elimle, sol elimi belimde birleştirerek soğuk kelepçeleri geçirdi... üzerimden kalktı... silahını beline koydu... sağ eliyle omzumdan tutarak, yalnız öyle bir tutuş ki omzumdaki kemiklerin ağrısını beynimin çeperlerinde hissediyordum... sanki eliyle omzuma tecavüze yelteniyor gibiydi... omzumun daha da sıkarak kaldırmaya çalışınca, bağırmaya başladım...

"ne oluyor lan, ne yapıyorsunuz, ne yapıyorsunuz... diye ama bıyıksız olan, omzuma yumruğu indirerek ve de itekleyerek "kalk lan, kalk, kalk, kalllk," diye geçiştirdi...

bıyıksız olan zorla da olsa doğrultu beni... omuzumu silkeleyerek bıyıksız olandan kurtulmaya çalıştım ama nafile... sadece "bırakın beni" "bırakın" diye silkeleyebildim biraz...

acaba rüyada mıyım diye düşündüm bir an ama değildim, zira odanın ortasında ellerim arkada kelepçeli bir şekilde bekliyordum...

kolumdaki bıyıksız olan adam, yatağın beş altı adım ilerisindeki koltukta oturan adama dönerek;

-ne yapalım abi, dedi...

sonradan baş komiser olduğunu öğreneceğim bu adam, dedemden kalma koltuğa oturmuş ağzındaki sigarayı yakmaya çalışıyordu... sigarasını yaktı, sigarasını yaktığı kibrit çöpünü sigarasıyla beraber dişlerinin arasına aldı, sigarasından bir fırt çekti, dumanını yüzüme doğru üfleyerek "zütürün" dedi...

sadece zütürün,

işte her şey o adamın ağzından çıkan dumanla karışık "zütürün" lafıyla başlayacaktı...