cezaevinde yaşadığım o pis günler

reserved

ya bi gibtirin gidin bunları yaşayan adamın aklına gelirse bayılır sen burada millete etiket olacaksın ha? incide bu tarz cool hikaye yazan herkesin ayrı ayrı yalanına sokuyum.

reservedleri alın sizi inandırmak için capsler geliyor

kötü giden bir şeylerin varlığı dedemin hareketsizliğinde gizliydi, ne bir hareket ne de ses vardı... duymuyor muydu beni, görmüyor muydu, bilmiyordum ama bilmek istediğim sadece uyuyor olmasıydı... elimdeki ekmeği dedemin yanına bıraktım, dedemin önünde eğilerek elini tuttum... ölümün soğuk yüzüyle o an tanıştım... parmakları buz kesmişti sanki... hayır dedim kendi kendime, hayır dedim, hayır... olamaz, olmamalı da... şu hayatta, yaşadığım onca acıya rağmen beni bir dakika olsun ekgib bırakmayan bu dağ gibi adam, bugün de beni ekgib bırakmaz, bırakmamalı da diyordum... "dede" diye bağırıyorum, "dedeem, dedem" diye ama sadece dediğimle kalıyordum, hiçbir hareket yoktu, yaşamsal belirti de... elini öperek sol tarafına oturdum... sakallarına dokundum, sarıldım... dedemin eğik başı omzuma düşünce bütün ev üzerime yıkıldı, tutamadım kendimi orada, dede diye ağlamaya başladım... daha sıkı sarıldım, beyaz sakallarına avuç içimle dokunuyordum, aç diyordum gözlerini aç, dede aç gözlerini, gözlerini aç... ben geldim dede, ben, hayırsızın... soğuk eli dudaklarımda, öylece yığıldım dedemin kucağına... öylece, ekgib yarım ve bir hiç olarak yığıldım…

elimde ekmek, içimde korku dedeme sesleniyorum ama öyle bir sesleniş ki, hani taş olsa sesimin çığlığından ikiye ayrılırdı ama yok sesime ses veren, sesimden başka hiçbir ses yoktu... mavi demirli kapıyı açar açmaz içeri koştum, kapıyı öyle hızlı açmışım ki, kapı önce duvara sonra omzuma çarparak durabilmişti... o an omzuma çarpan kapının farkında bile değildim ama günler sonra omzumdaki acıyı farkedecektim...

duvarlara çarpa çarpa eve girdim; evin girişinde hemen sol tarafta mutfağımız vardı, önce acaba mutfakta mı diye baktım, orada da kimse yoktu, bir kez daha bağırdım orada "dedeeee" diye yine sesimden başka hiçbir ses yoktu işin taktan tarafı içinde korku olunca sesinden bile ürküyorsun artık. evin salonuna koştum... evet oradaydı dedem, başı eğik bir vaziyette çekyatta oturuyordu... üzerinde siyah ceketi, başında da kasketi vardı; öylece oturuyordu ama gelişimden haberi bile yok gibiydi...

dedemi orada öyle görünce korkuyla karışık yaklaştım... tekrar "dedeee" diye bağırdım ama kısık bir ses tonuyla...

kusura bakmayın beyler devam ediyorum

lan salak niye yavaş yazıyonki casielin başlıgından okuduk casielin yazdığı yere kadarki kısmını hızlı bi şekilde kopyala yapıstır ondan sonrasını yazmaua başla

@42 elimde kanıtlar var merak etme. ilerde hepsini caps olarak atacağım. yattığım ranzadan tut sıçtığım tuvalete kadar

reserved

lokman abiden sonrasını okumadım palavra amk

@17 nickinle kendini bir kıyasla kardeşim ve kıyasladıktan sonra defol buradan sibastik

reserved

dinliyorum PANPA ANLAT SEN

@1 suskunlar terk amk

tek tek hepsinin yüzüne baktım, adamları görmüyordum bile, sadece tabancaları gözlerimin nişangahındaydı...

bıyıksız olan, ayakkabısıyla yatağın üzerinde çıkıp; "yat lan, yat" diye bağırdı, kendimi korumak için ellerimle ve kollarımla yüzümü kapattım... "yat lan, yat, dön, dön, dön" diye bağırışmalar kulaklarımı bir mermi gibi deliyordu... birden soğuk bir elin, sağ bileğimi kavradığı gibi çevirdiğini hissettim, kolumda müthiş bir acı vardı ama yaşadığım korku acıyı bastırıyordu... birkaç hamleden sonra yatağa yüzükoyun yatırdı beni... sağ ayak dizini sırtıma koyarak tüm ağırlığıyla sırtıma bastırmaya başladı, tabancanın kabzasıyla da kafamı yastığa gömmeye çalışıyordu sanki... o an ne sırtımda ne de kafamda hiçbir şekilde acı yoktu, hissetmiyordum bile çünkü ne olup bittiğini anlamaya çalışıyordum... sağa sola hareketler ederek kurtulmaya çalışsam da başaramadım... sırtıma diziyle bastıran adam gibi diğerleri bağırıyorlardı ama hiçbirini duymuyordum... sırtıma diziyle bastıran, sağ elimle, sol elimi belimde birleştirerek soğuk kelepçeleri geçirdi... üzerimden kalktı... silahını beline koydu... sağ eliyle omzumdan tutarak, yalnız öyle bir tutuş ki omzumdaki kemiklerin ağrısını beynimin çeperlerinde hissediyordum... sanki eliyle omzuma tecavüze yelteniyor gibiydi... omzumun daha da sıkarak kaldırmaya çalışınca, bağırmaya başladım...

@8 hiç bir şey bilmeden insanları yargılamaya hakkın yok kuzum. fotoğraf çekinmiştim o kirli ranzalarda inanmazsanız yarın atarım neyse ben devam ediyorum.e tabi dinleyen olursa

büyük ihtimal yalan.avi

reserved yarın bakarım

amk cezaevınde kalan ınsanın aldıgı nıck olamaz bu. no reserved no cry panpa. emeğine saYGIM VAR ama sana tapamam totem

değerlenmiş buralar.

--spoiler--

reklam alınır

--spoiler--