-Hep birini bizi tutup doğru yola zütürmesini bekledik ve o biri hiç gelmedi,ya da biz geldiğini sanıp mutsuz son yaşadık daha sonra bu mutsuz sonlardan korktuk sonuçta güzel başlayan her şeyin bir sonu vardı bir daha cesaret edemedik belki çoğumuz

-Kendimizi olduğumuz gibi kabul etmedik hiç bir zaman hep utandık davranışlarımızdan birilerine özendik hatta en büyük hatayı hiç değmeyen birileri için değişmeye çalışıp benliğimizden ödün vererek yaptık

-Konuşmaktan çünkü konuşursak eğer kimsenin bizi dinlemeyeceğini biliyorduk. Sadece dinliyormuş gibi yapıp kendi konuşma sırasının gelmesini bekleyecekti bu yüzden susmak, konuşmaktan her zaman daha değerliydi bizim için.

-Dış görünüşümüzden çekindik belki de bu hayattaki her şeyin dış güzellik üzerine kurulu olduğunu biliyorduk. "iç güzellik benim için her şeyden önemli" diyenler sadece kendilerine yalan söylüyorlardı dışarısı harabe olan bir kentte kimse yaşamak istemezdi.

-Ve son olarak yalnızlık her şeyimizdi bize acı bile çektiriyor olsa bırakıp gitmeyecek bir şeyimizin olmasının varlığı yetiyordu bize
sizi en çok seven insan bile olsa bir gün bırakacaktır sizi. gerek kendi isteğiyle olsun, gerekse tamamen sizden bağımsız nedenlerden dolayı olsun.

insanlar gider, alkol biter, pakette sigara bile kalmaz kimi zaman. Saat gece üçü geçmiştir. Yalnızlıktan başka sizi anlayacak hiçbir şey yoktur bu saatten sonra.