edit:Beyler trende girmişiz amacım bu değildi sadece derdimi anlatmak istemiştim sağolun varolun

edit2:beyler yazım yanlışları var dıyenler olmuş yarım saatte ağlayarak yazdım kusura bakmayın

Fotodanda anlayacağınız üzere olay %100 gerçektir inanmayan gibtirsin gitsin amacım prim yapmak falan değil yıllardır bunu kimseye söylemedim ve size söyleme gereği duydum

Beyler aramızda hangimiz fakirlik yaşamadıkki bizde bu ailelerden biriydik 1990 yılıydı ben 7 yaşındaydım babam seni okula yazdiracagim dediğinde çok sevinmiştim ama çok fakirdik yılda sadece bayramda elbise alirdik bana babam beni okula yazdırdı zar zor bir tane önlük aldı bana ben sevinçten uçuyorum işte ozamanlar siyah önlük var ben okula poşetler gidip geliyordum kitap alçak paramda yoktu sadece kalem ve defter ile gidiyordum bir gün okuldayken hoca malzeme kontrolü yaparken sıra bana geldi bende defter ve kalem tek var öğretmen tam bir huur çocuğuydu ben gittim yanına cetvel nerde dedi bende başımı öne eğerek "yok öğretmenim" dedim bu ayağa kalkıp beni tokatlamaya başladı elide bayağı ağırdı huurnun benim her yerim kızarmış ağlıyorum ve bir yandanda parasız olmamızı lanetliyordum ( babama bir sitemim yok beyler herşeyden çok severim babamı beni hiç mahcup etmedi şimdiye kadar ne istersem elinden geldigi kadar yapmaya calisiyordu canım babam) neyse bu hoca yarin getirmessen seni doverim dedi benimde gozum korktu bir kere ben aglaya aglaya eve gittim babam görünce hemen ne oldu oğlum falan dedi bende sınıfta koşarken sıraya carptim dedim ve odam olarak benimsediğim tek odalı evimizin tek odasında koseme çekildim babam ilerde annemle hesap kitap yapıyordu biliyordum bir cetvel alamayacak ve ben bunu ona söyleyerek onu bana karşı mahcup edip üzülmesini istemiyordum kardeşim de hastalanmisti babam hastaneye gitti ve döndüğünde elinde dil baskı çubukları vardı (fotodaki halk dilinde doktor çubuğu) bende ne bunlar dedim doktorun odasında vardı bende aldım iki tane dedi ben aldım bi tane baktım düz falan biraz kısa ama olsun hemen hala kardeşim gibi sevdiğim halilin evine giderek cetvelinin aldım ve benim cubuga santimleri cizdim ertesi gün okulda hoca geldi yanıma nerde cetvelin hyperr dedi bende çubuğunu gosterdim ve bu öğretmenim dedim "sen benimle alay mı ediyorsun velet" dedi ve beni bu sefer daha kötü dövdü artık her gün beni dovuyor pençe gibi tirnaklariyla kolumu çimdikleyip tirmaliyordu ve ben derste kendi çubuğumu kullaniyordum cetvel olarak ve öğretmen bunu her gördüğünde beni çok kötü dovuyordu babamada hergün mazeret uyduruyordum çünkü okula gelip olay çıkarmasından korkuyordum çünkü babam askerdeyken komandoydu ve gerektiğinde çok kötü sinirlenebiliyor babam birgün kolumdaki morluklari ve tırnakları gördü ve okula geleceğini söyledi ben korkuyordum mudurde falanda soyleyemiyordum öğretmeni okuldan atacağını biliyordum ve fakir olduğumuz için kendimi suçlu buluyordum babam okula geldi ve sinifima girdi öğretmenle dışarı çıktılar tabi benide, çağırdı öğretmen kiviriyo işte diyo ben uyarı amaçlı. yaptım eşyalarını getirimiyor cetvel yerine çubuk kullanıyor diye babamın gözünden adeta ateş fışkırıyordu ve bu huur çocuğuna oyle bir tokat attı ki hoca yerde bayıldı ve mudurun yanına gidip hocayı okuldan attırmak için tutanak yazdırdı bu hoca herkese yapıyormuş ve çok şikayetçi var diye attılar bu huuryu babam eve gidince işte niye soylemedin cetvel lazım olduğunu ben ağlamaya başladım paramız yok seni üzmek istemedim dedim ve hüngür hüngür ağladım babam bana sarılarak sen ne istersen yaparım istersen canımi, bile veririm dedi ve oda ağlamaya başladı o gün hayatimdaki en mutlu andı okulu bitirene kadar o cubugu cetvel yerine kullandım ve kızan butun hocalara karşı geldim ve bana el kaldırana babam müdahale ediyordu babamı çok seviyorum artık işlerimiz yoluna girdi ve ben babamdan o soylemedikce hiçbirşey istemiyorum belki de onu bu yüzden çok seviyordum...

Okuduğunuz için teşekkürler
not: beyler tek partta bitirdim uzun olduysa af buyurun. Sağlıcakla kalin