Füsun yavaş yavaş kendine gelmişti... Söylediği şeyin anldıbını sorduğumda bir şey demiyordu. Hiç bir şey söylemiyordu nefes nefeseydi...
Su getirdim , suyu içtikten sonra...
"Fuat... Fuat ben çok kötüyüm" diyip ağlamaya başladı...
"Ne oldu hayatım , ne olduğunu anlat" dedim..
"Bahçemizdeydi... Ata atlayıp gitti ama yine gelicek" diye ağlamaya devam etti... iyice sinirlenmiştim ve sağlıklı düşünemiyordum.
"Kim o kim ? Füsun söylesene kim o ?" diye bağırdım...
"Adını bilmiyorum... Ne olursun gidelim burdan... " dedi.
Füsun'un uyku ilacını alıp onu bir şekilde uyuttum ama bütün gece gözüme uyku girmemişti...
Artık kabul etmiştim , bu köyde bir şeyler vardı...
Gecenin bir vakti gaz lambası elimde kapıdan çıkıp muhtarın evine doğru yol aldım.Tam konağımızın kapısından çıkacakken vazgeçtim gitmekten.
Eşimi yalnız bırakmak istemiyordum.
Konağa geri döndüm ama bir sıkıntı vardı , elimdeki anahtar bir türlü kapıyı açmıyordu.

Kapı bir türlü açılmıyordu... Ben evin dört bir tarafında turluyor , girebilecek bir yer arıyordum ama bir türlü bulamıyordum.
O sırada yatak odasındaki gaz lambasına gözüm ilişti... Evden çıkarken kapattığıma emindim ama şimdi yanıyordu...
Füsun diye sesleniyordum duymuyordu... Kapıyı çaldım açan yoktu... Anahtar hala kapıyı açmıyordu.
Daha sonra tekrar yatak odasını izlemeye başladım... Duvarda asılı olan gaz lambası birden yere düşmüştü.. Gölgesinden fark edebiliyordum.
Ve perdelerin yavaş yavaş tutuştuğunu gördüm.
Odanın içindeki dumanların gölgesi dışarıdan fark edilebiliyordu.
Mutfak penceresini kırıp eve daldım... Füsun içerideydi.
Binbir zorlukla onu uyandırdıktan sonra bahçeye çıktık... Yangın çok fazla büyümemişti hava da karlıydı.
Bir yandan su bir yandan kar atıp yangını söndürmüştüm.
Sadece perde yanmıştı , neyse ki daha fazla büyümemişti... Köylülerden kimse sesimizi dahi duymadı.

Nihayet sabah olmuş , gün doğmuştu... Füsun berbat bir haldeydi...
Önce ne olduğunu o zaman için bilmediğimiz bir şeyin ona seslenip ormana kaçtığını görmüş , daha sonra da gaz lambasının sebep olduğu yangından dolayı ölüm tehlikesi geçirmişti.
Bir gece de 2 kez ölümden dönmüştü belki de.
"Daha iyi misin" diye sordum...
"Ne zaman gidicez burdan." dedi.
Füsun'un durumu git gide kötüye gittiği için bir şey diyemiyordum... Konuyu değiştirmek için
"Haplarını alıyor musun" diye sordum...
"Benim dün yaşadıklarımın hastalığımla ya da ilaçlarımla alakası yok Fuat... Dün ben bir CiN gördüm" dedi... Sesi ürkütücü geliyordu.
"Sen kendine bunu itiraf edebilir misin ? Korkarsın değil mi ?" dedi... "Evet ben dün gece bir cin gördüm... Tamamen görmedim belki ama ordaydı , bahçede kapımıza doğru dönüktü ve bir ata atlayıp gitti." dedi...
Ben şok olmuştum , gözlerim dolmuştu... Füsun belki de bunca zaman itiraf edemediğim şeyi yüzüme vurmuştu...
Ve at... Evet o at belki de Cemil Ağa'nın atı ile aynı kaderi paylaşacaktı.
Kabul ediyordum , bu köyde hiç de iyi olmayan şeyler dönüyordu
Kahvaltıdan sonra köy meydanına indim.

Günlerden Cumaydı... Herkesi köy meydanında bulurum diye ümit ederek meydana indim... Beklediğim gibi ortalık kalabalıktı.
Pek çok insanı ilk kez görmüştüm ama köy halkı biraz mesafeliydi. Dün gece olanları muhtara anlattım.
Şaşırmış gibi durmuyordu...
"Burası ıssız sakin alan... Böyle olaylar oluyo denir ama ürkecek bir şey yok öğretmen bey.Biz gidemiyoruz , ömrümüz burda geçti ama senin gitme gibi bir şansın da var" dedi...
Açıkçası gitmek içimden gelmiyordu... Bu köydeki gizemi çözmek istiyordum.
Cuma namazı için camiye gidilip gidilmeyeceğini sordum.
"Biz camiye gitmeyiz... Biz ne zaman camiye gitsek evde hanımlarımıza bir şeyler olur.Çocuklarımıza bir şeyler atılır.O yüzden her cumayı köy meydanında sokakta kılarız.Ne zaman ki camiye gitsek sanki bir şeyler ters gider" dedi...
Dedikleri şaşırtıcıydı... Şayet ortada bir cin varsa da camiye sığınmamız bize güç verirdi... Ama bu sadece bir fikirdi tabi. Olayların derinliğini sonradan anladık.
Cuma namazını kıldıktan sonra eve gittim... Füsun öylece oturuyor , kitap okuyordu.
Gece olmuş , karanlık çökmüştü.

- Dördüncü Gece Yaşananlar (Füsun Hanım Anlatıyor... )

Uykuya dalamamıştım... Bu evde henüz sağlıklı bir uyku çekmemiştim bile. Fuat kitapta bir şeyler araştırmıştı , yorulduğu belliydi ve o çoktan uyumuştu.
Yaşadıklarımdan sonra içimde çok da fazla bir korku kalmamıştı , artık sadece kurtulmak istiyordum.
Alt kata inip kütüphaneden bir kitap seçtim... Tam merdivenlerden çıkarken alt kattaki masanın sandalyesinin hareket ettiğini hissettim...
Kafamı arkaya çevirmemeye çalıştım.Bir adım daha attım merdivende bu sefer masaya birisinin sanki eliyle vurduğunu hissettim... Korkuyordum.
Oracıkta öylece bekledim ve sanki kulağımın dibine kadar gelip bir şeyler söylediğini hatırlıyorum...
"Ne me vühü Füsun... Ne me vühü Füsun... "
Ben bu sesleri duyarak ağlamaya başladığımı hatırlıyorum...
(Bu noktada Füsun hanım kalanı anlatmaktan vazgeçiyor , daha fazla detay vermiyor ve sadece o geceyi sabaha kadar merdivende sabit bekleyerek geçirdiğini , şerli varlığın seslerini dinlediğini söylüyor... )
- Füsun Hanımın hatırladığı cümle "Ne me vühü Füsun" cümlesinin anlamı "Bize hizmet et Füsun" demektir.

BU HiKAYE YARIN AKŞAM SAAT 12'Yi BULMADAN BiTMiŞ OLACAK...
ŞiMDiLiK ARA VERiYORUM , iFTAR SAATiNE YAKIN YAZACAĞIM... YAŞADIĞIM ŞEHiRDE iFTAR ERKEN OLUYOR O YÜZDEN SiZLERi ÇOK BEKLETMEYECEĞiM.
HEPiNiZ ALLAH'A EMANET KALIN.

CiNNiA VAKASINDAKi OLAY iLE TEKRAR KARŞI KARŞIYA KALDIM.
SÖZLÜK MODLARINDAN BiRiSiNiN iSiMLERi iFŞA ETMEMDEN DOLAYI BiR SAKINCA GÖRMEDiĞiNi AMA ARAMiCE VE iBRANiCE SÖZLERi SANSÜRLEMEM GEREKTiĞiNi SÖYLEDi.
BURADA KiMSEYE ZORLA HiKAYE OKUTTURMUYORUM VE UYARILARIMI gibÇA TEKRARLIYORUM.
ARKADAŞLAR DAHA ÖNCEKi HiKAYELERiMDEN DE BiLECEKTiR Ki BU KONUDA ÖZELLiKLE ÇOK HASSASIM.
BU YÜZDEN SANSÜRLEMEDEN YAZMAYA DEVAM EDECEĞiMi VE SAYIN ERDAĞ ÇiFTiNiN VERDiĞi METNE SADIK KALACAĞIMI BELiRTMEK iSTiYORUM.

Fuat Erdağ anlatmaya devam ediyor...

Sabah uyandığımda Füsun salondaki karyolada uzanıyordu... Geceyi uykusuz geçirdiğini anlamıştım. Nasıl olduğunu sordum , konuşmadı.
Hayatım boyunca Füsun'un mutluluğu için çabalayan birisiydim ama bu köyde yaşadıklarından sonra eskiye dönmüştü... Yıllar önceki Füsun geri gelmişti sanki.
Onu böyle görmek bana da yük oluyordu.
Füsun'un yanına gidip "Bugün Şanlıurfa merkezine gidip dilekçe yazıcam... Tayinimi istiycem." dedim.
Daha önce köyden gitmek isteyen Füsun bu kez elimden tuttu...
"Gitme bir yere... "
Ne olduğunu sordum , bu tutumu beni şaşırtmıştı.
"Gidersen de peşimizde olacaklar... Onları şehrimizdeki sevdiklerimizden uzak tutmak için burda kalmalıyız" dedi.
"Saçmalama Füsun , daha onların şerli varlıklar olduğundan bile emin değiliz... Görmüyor musun köy değişik insan dolu , belki birileri eğleniyor bizimle bilemeyiz ki" dedim.
"Ben dün burda bir ses duydum Fuat... Ve o sesi tanıyorum. Yıllar önce de o sesi duymuştum." dedi.

Füsun küçük yaşta yetimhaneye düşmüştü... Annesi ve babası hakkında pek bir bilgim yoktu.Bu konuları konuşmaktan fazla hoşlanmazdı.
Pgibolojik bazı sıkıntıları vardı... Hayatındaki sinir stres yumurtalarına zarar vermişti ve bu sebeple evlat sahibi olamıyorduk.
Lise çağında Darüşşafaka'nın burs sınavını kazanmış ve benim gibi öğretmen olmuştu... Ancak ani sinir patlamaları yüzünden mesleği bırakmıştı...
Bütün bunlardan sonra tekrar bu sesleri duyması onun tekrar pgibolojisinin bozulduğunu gösteriyordu.
Ama asıl sorun bu sesin bir varlığa ait olduğu mu yoksa Füsun'un pgibolojisinin bozulması sonucu gerçekleştiği miydi?

Füsun sadece "bu sesi tanıyorum , ikimizi de rahat bırakmayacak" diyordu... Yıllar önce henüz evlenmediğimiz , flört ettiğimiz zamanlarda bana bunlardan bahsetmişti.
Geceleri sürekli pencereden baktığında bir varlığın onu izlediğini... Zamanla yurttaki odasında hayalini gördüğünü ve bir gece boğazına yapışıp onu boğarken gördüğünü söylüyordu.
O zamanlar bunlar bana hurafeden öte bir şey çağrıştırmıyordu ama artık korkuyordum.
Bütün gün evden çıkmadık... Köylü de arayıp sormazdı zaten.
Yine karanlık çökmüş , gece başlamıştı.

- Beşinci Gece Yaşananlar (Füsun Hanım Anlatıyor... )

Kış iyiden iyiye bastırıyordu... Her gün , bir öncekinden daha soğuktu.Bu sebeple Fuat dışarıda odun kırıyordu.Ben banyoya girecektim...
Geçirdiğim rahatsızlık nedeniyle yıllardır adet olmuyordum... Kıyafetlerimi çıkardıktan sonra banyoya adım attım.
Kovaya sıcak suyu doldurdum otururken farkettim.
Adım attığım her yerde yumruk büyüklüğünde kan izleri vardı... Bacaklarımdan aşağı süzülüyordu.
Korkuyordum... Evet bu iyi bir şeydi , belki evlat sahibi dahi olabilecektim ama yine de korkuyordum...
Üstümü başımı hızlıca su ile yıkayıp kapıya doğru yöneldim... Fuat'ın yanına gitmem gerekiyordu... Kapı kitliydi...
Açmaya çalışıyordum ama bir türlü açılmıyordu , sürgüsü dışarıdan çekilmiş adeta üstüme kapatılmıştı.
Kapıyı yumruklasam da çığlıklar atsam da Fuat sesimi duymadı... Gazı biten lamba da sönmüştü...
Ve karanlıkta yine onun sesini duymaya başladım... Her yerde onun sesi vardı... Banyoda sesi yankılanıyordu...
Kulaklarımı kapattım , gözlerimi yumdum ve kapının açılmasıyla kendime geldim.
Fuat içeri girmişti , elindeki gaz lambası ile içeriye girdiğinde ikimiz de şok olmuştuk.
Duvardaki ayna paramparça olmuş ve belli başlı yerlerimi kesmişti... Beyaz fayanslar kan içindeydi... Canım yanmıyordu , sadece korkuyordum.
Duvarda değişik bir yazı vardı...
(Füsun hanımın bahsettiği yazı Aramice dilindedir , okunuşu "Melhenezez.."dir)
Melhenezez : Kirlisiniz

Fuat Erdağ anlatmaya devam ediyor...

Füsun orada korkudan bayılmıştı... Duvardaki yazıya anlam veremiyorduk.
Eşimi kucaklayıp alt kata indirdim. Kegibleri derin değildi , hatta inanılmaz inceydi.Ona bunu yapan şeyin , Füsun'u öldürmek istemediği belliydi.Ama bunu neden yapıyordu ?
Füsun'un kegiblerini temizledikten sonra uyanması için kollarını kolonya ile avuçladım... O sırada gözüm pencereye ilişti.
Bir gölge eve doğru yürüyordu , adım attıkça gölge boyu daha da büyüyordu... Ben Füsun ile ilgilenirken o sırada kapı çaldı.
Korkmuştum ben de... "Kimsiniz" diye sordum.
Muhtarın sesiydi.
"Fuat Bey... Çok önemli. Açar mısınız kapıyı ?" dedi.

Kapıyı açtım... Füsun'un baygın olduğunu görmüştü.
"Hayırdır bir şeyi mi var hanım efendinin ?" dedi.
"Yok , yorgun sadece... Hayırdır ne oldu" dedim.
"Fuat bey sizin ile şöyle bi 5 dakika konuşmamız gerek." dedi.
Ne olduğunu sorarken direk konuya girdi.
"Fuat bey bu köy ile ilgili çok şey duydunuz , yaşadığınızı da biliyoruz... Zamanın da biz de bunların hepsini yaşamıştık...
Zamanla geçecektir ama bunu yapmalarının tek yolu sizden biri almaktır... Kimimizin oğlunu , kimimizin hayvanlarını aldılar... Ama muhakkak aldılar" dedi...
"Gece gece bunları söylemek için mi geldin muhtar bey ?" dedim.
"He , hayır hayır... Köy okulumuz... Sizin sınıfınızda yangın çıktı. Diğer 2 öğretmenin sınıfında ve odasında bir şey yokken sizin odanız ve sınıfınızda yanmalar var." dedi.
Görmek istediğimi söyledim , bu saatte oraya tekrar gitmemizin güç olacağını söyledi.
Bir şey demedim , konağa geri girdim.

ÇOK FAZLA MESAJ ALIYORUM ELiMDEN GELDiĞiNCE GERi DÖNÜŞ YAPMAYA ÇALIŞIYORUM , CEVAP VEREMEDiKLERiM KUSURA BAKMASIN , HAKLARINI HELAL ETSiN

Konağa girip Füsun'un yanına gittim , okuldaki yangın kafamı karıştırmıştı ama önceliğim eşimin sağlık durumuydu.
Sabah olmuştu... Füsun dün geceki şeylerden sonra bu sabah biraz daha iyi gibiydi.
"Fuat... Dün bir şey daha oldu" dedi.
"Nasıl yani ?" dedim...
"Fuat , ben adet oldum" dedi gülerek...
iyi şeyler de olabiliyordu... Sıkı sıkı sarıldım ona...
"O zaman bir daha ki ay doktora gidelim , evlat şansımız olabilir belki , değil mi bitanem" dedim.
Gözlerinin içi gülüyordu , Füsun ilk kez bu kadar mutlu olmuştu...
"Tamam , artık iyi olacağım... " dedi.
Cebinden bir kağıt çıkardı. Kağıtta adres ve isim yazıyordu...
"Bizim için senden bir şey isteyebilir miyim ?" dedi...
"Evet , tabi ki" dedim.
"Başımıza musallat olan şey her ne ise biz burdan gidersek daha da saldırganlaşacak ve ailemize de bela olacak.O yüzden ben bu köyde kalmalıyım... Bu köyde istanbul Üniversitesi profesörü R.N. nin adresi var... Git , onu bul... Benim eşin olduğunu söyle ve onu buraya getir... " dedi.
Füsun'u yalnız bırakmak istemiyordum ama bu adamın adını daha önce duymuştum.
Günümüzün pek çok ilim ve din addıbını kendisi yetiştirmiştir.
Istanbula o dönemde gidip gelmek 3 günü buluyordu ve Füsun en az 3 gece o evde yalnız kalacaktı...
Hızlıca hazırlanıp Şanlıurfa merkezindeki otobüsler ile önce Ankaraya ordan da istanbula gitmek üzere yola çıktım...
Gitmeden eşime sıkıca sarıldım ve doya doya kokladım.

- Altıncı Gece Olanlar (Füsun Hanım anlatıyor... )

Fuat daha istanbula vardı mı varmadı mı bilmiyordum... Evde yalnız geçirdiğim ilk gece buydu.
Profesörün gelmesi şarttı ama Fuat ile beraber gitmek istemedim. Benim yüzümden ona da zarar gelmesini istemiyordum.
Bütün gece boyunca kafamı kitaplardan kaldırmadım... ilaçlarımı da aldım.
Diğer yandan da doğurganlık haplarımı da alıyordum... Tek isteğim eşim ile mutlu bir hayat yaşayıp evlat sahibi olabilmekti.
Kitabımı okurken bir ara gözüm pencereye ilişti... Konağın kapısının önündeydi...
Fuat'ın suretinde görünüyordu... Yüzü bembeyazdı , boyu olduğundan daha uzundu ve yüzünde bir sinirle bana bakıyordu... Ağır adımlarla eve yürüyordu.
Ne yapacağımı bilemeyip üst kata doğru çıktım...
"Allah'ım lütfen , Allah'ım lütfen... Ben şimdi ölmek istemiyorum." diye dualar ediyordu...
Kapıya vurulma sesleri duymuştum... Odamdan çıkmadım ve yatağa gömüldüm.
Cama , pencerelere tıklatıyorlardı ama ilgilenmiyor , bakmıyordum...
O geceyi uykusuz geçirdim...

- Yedinci Gece Yaşananlar (Füsun Hanım anlatıyor... )

Bir önceki gece yine görünmüşlerdi... Fuat'ın gelmesi için gün , dakika sayıyordum. Konaktan dışarı çıkmamıştım , bütün gün de bahçede oturmuştum.
Fuat sigara içmeme kızardı... Ondan gizli sigaralar içiyordum kafam rahat bir şekilde.
Akşam olup karanlık bastırmıştı...
Yemek yedikten sonra yine bahçeye çıkmak istedim... Bahçemizde küçük bir parka benzer bir alan vardı. Salıncaklar , kaydıraklar vardı hep.
Sigara içmek için bahçeye çıkmıştım...
Bahçedeki salıncakta bir kız çocuğunun sallandığını gördüm... Tıpkı benim çocukluğuma benziyordu.
Onu ürkütmeden yanına gittim...
"Hoşgeldin canım , oyun mu oynuyorsun sen" dedim gülerek
Evet dermiş gibi başını salladı.
"Adın ne bakayım senin" dedim.
"Füsun" dedi...
(Füsun hanım kısa bir süre dinlendikten sonra devam ettik)
"Füsun mu ?" dedim...
"Evet , şaşırdın mı ? Annemle babamın yanına gitmem gerek.Çekil önümden." diyip beni fırlattı... Çok güçlüydü.
Yanımdan geçip konağın kapısına doğru yürüdü... Konağın kapısında sırtı bana dönük 2 kişi vardı... Biri erkek biri kadın.
Bunlar annem ve babamdı... Evet , onlardı bunlar.
Yüzlerini göremiyordum ama tanımıştım.
Çocuk gidip ikisinin arasına girdi ve ellerini tuttu ve köye doğru yürümeye başladılar...
O geceyi bahçede yatarak geçirmiştim...

- Sekizinci Gece Yaşananlar (Füsun Hanım anlatıyor... )

Son 2 gece gördüğüm kabuslardan sonra geceyi o evde geçirmek istemiyordum... Havanın kararması ile beraber köy meydanına indim.
Yalnız başıma ilk kez iniyordum... Köylü kadınlar pencereye çıkıp bana bakıyordu...
Başımın açık olmasından dolayı mıdır bilmiyorum ama sanki beni farklı buluyorlar gibiydi.
Köyde yaşlı bir bakkal kadın vardı.
Konuşabilecek bir tek onu buldum... Yanına gittim.
"Ah güzel kızım... Sen öğretmen beyin hanımısın değil mi ?" dedim.
"Evet , nerden bildiniz" dedim gülerek.
Günler sonra birisiyle konuşmak iyi gelmişti...
Uzun uzun konuşmuştuk , zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştık...
O sırada genç bir delikanlı geldi içeri... Tanıyordum sanki onu bir yerden ve nihayet çıkarmıştım.
Bu o gün gece kapıyı çalıp vazo bırakan çocuktu...
içeriye girip
"Allah rızası için yumurta ver teyze" dedi...
Bakkal kadın
"Defol bu dükkkandan , uğursuz mendebur" diye bağırdı...
Neden öyle yaptığını sormuştum.
Bu çocuğun köyün felaket tellalı olduğunu , kendi kendine konuşup insanları korkuttuğunu söyledi...
Şaşırmıştım... Adı ne bu çocuğun diye sordum.
Herkese başka isim söyler o dedi...
Anladım dedim... Daha fazla detay almadım...
"Saat de pek geç olmuş ya kızım , hadi ben artık evime geçerim... " dedim...
"Ben de bu gece sizle kalabilir miyim... Eşim istanbul'da yalnız kalmak istemiyorum" dedim...
Gel tabi gel dedi...
ilk kez rahat bir uyku çekmiştim... Sabah olur olmaz da konağa döndüm.
Evin kapısı , pencereleri açıktı... içeriden sesler geliyordu.

iFTAR iÇiN HAZIRLIK YAPMAM GEREK ARKADAŞLAR , AZ ZAMAN KALDI.
HEPiNiZE HAYIRLI iFTARLAR.

Fuat Erdağ anlatmaya devam ediyor...

Profesör ile eve gelmiştik ama evde kimse yoktu... Kapıları pencereleri açmıştık çünkü içerisi havasızdı ve kötü bir koku vardı.
Profesör hoca ile yol boyu çok konuşmamıştık... Genç sayılacak yaştaydı... Ama birikimli ve tecrübeli birisi olduğu belliydi.
Biz evi incelerken Füsun'u yokuşu çıkarken gördüm. Direk yanına gidip nereden geldiğini sordum.
Bir sorun olmadığını , geceyi bakkal kadınla geçirdiğini söyledi.
En azından yalnız kalmamış olmasına sevinmiştim.
Profesör hoca ile Füsun zaten önceden tanışıklardır... Birbirlerine sarıldılar...
"Geçiçcek Füsun" dedi doktor...
Füsun da doktora dönüp "Lütfen... Artık geçsin." dedi.
Füsun'a daha önceki ses ile aynı sesi duyup duymadığını , bu sesin ona neler söylediğini soruyordu.
Füsun da hepsine cevap vermişti... Verdiği cevaplar hocayı biraz germişti. Yüzü asılmıştı.
Gece olmuş karanlık çökmüştü... Profesör hoca Füsunu ve beni yanına çağırdı... Belli başlı malzemeler istedi ve kağıda dualar yazmaya başladı...