cenazeden kovuldum

Bu hikaye kısadır, başıma geleni okuyun dostlarım.

Bizim fakültede hoşlandığım bir kız vardı geçen sene. Önceleri aramız çok iyiydi yediğimiz içtiğimiz ayrı gitmezdi. Gün geldi açılmak istedim fakat sizinde tahmin edeceğiniz gibi reddedildim. Ama ne reddetme. Kız beni bir anda hayatından sildi. Nefret eder duruma geldi. Herneyse..

O günden sonra hiç konuşmadık. Sanki hiç tanımadığı birisi olmuştum onun için öyle davranıyordu yani. Arkadaş ortamımı sırf o var diye değiştirdim. Sınıftaki insanlarla aram soğudu.

1 sene böyle sürdü.

Geçen ay biz dersteyken haber geldi. Kızın annesi vefat etmiş. Bizde o telaşla hemen çıkıp evlerine gittik tabi. 1 senedir konuşmadığım bir insanın acı gününde yanında olmak istedim. işimi gücümü bırakıpta gittim çünkü gerçekten üzüldüm. Binanın önünde kalabalık vardı, kızda ordaydı. Baş sağlığı dileyip evime dönecektim. 20 dk bile olmadı bi arkadaş geldi. Bugün seni burda görmek istemiyormuş kanka, bence gözüne gözükme sigaramı yaktım oturdum kaldırıma içime çekerken ağladım. Ben bu kıza ne yaptım?

Sadece hoşlandım zamanında , kötü gününde yanında olmak istedim bunu insan olduğum için yaptım. Bu benim çok gücüme gitti arkadaşlar. Düşman olsa cenazeden kovulmaz. Hayatımda kendimi bu kadar değersiz hissetmedim . okuduğunuz için saolun

up up up

up up up

up up up

up up up

up up up