evimiz camiye çok da uzak olmayan bir muhitte olduğu için her an kulağım camiden gelecek olan bir sela sesinde..
bazen kimse ölmüyor , işte o günler hiç geçmiyor..
bazense bir günde 2-3 kişi birden hak yoluna yürüyor , o günleri çok seviyorum..

ilk başlarda ezanla karıştırdığım oluyordu illaki ama artık sela sesini bile ezberledim ,

es salatu ve's-selamu aleyke ya habiballah!
es salatu ve's-selamu aleyke ya nûre arşillah!
es salatu ve's-selamu aleyke ya hayra halgillah!
es salatu ve's-selamu aleyke ya seyyidel evveline vel ahirin!
vel hamdü lillahi rabbil alemin!

sela sesi bittikten sonra anonsun verilip de kimin öldüğünü hemen not alıyorum ve gidiyorum caminin önüne..
merhumun yakınlarıyla selamlaşıp , baş sağlığı diliyorum..
herkesle muhabbet ediyorum , 10 dakikalık aradan sonra bende merhum yakını oluveriyorum bi anda..

ve gün boyu pide-ayran yapıp merhumun arkasından konuşuyorum..
tabi eve de boş dönmüyorum , akşam kalan pideleri bir çuvala doldurup fakir anama babama zütürüyorum , öyle sevinçle gözleri parıldıyor ki bu mutluluk başka hiç bir şeyde yok..