cemaatten nasıl kovulduğumu anlatıyorum

arkadaşlar babamın gizli kalp krizi geçirdiği dönemde ben üniversiteyi kazanmıştım. ailem aşırı dindardır. benimde alkollü, karılı kızlı birçok fotografımı bir şekilde bilgisayarda bulmuşlar. cok fazla ısrar edince de hasta babamı kırmak istemedim ve cemaate gittim tam 10. günün sonunda ise atıldım...
bu dingiller her sabah saat 5.30'ta beni namaza kaldırmaya başladılar. 1-2 gün bir şekilde dişimi sıkıp kalktım fakat ne kıldıgım namaz namaz ne yaptıgım ibadet ibadet. (tamam ateist oldugumu bilmiyorlardı fakat uyku sersemi ne ibadetinden bahsediyorsunuz aq herkesin surat 1 karış)
neyse daha sonra bu zoruma gitmeye başladı ve 3. veya 4.gün kalkmadım. o günün akşam yemeginde benden namazı kacırdıgım için 1 lira talep ettiler (direk verdim ama lafımı da iyi çaktım gençler)
1 lirayı uzatırken "sol meleğim sen daha iyi bilirsin ama diğer tarafta yaptıklarımızın cezasını çekmeyecek miyiz" dedim...
sustu dingil... geçiştirdi lafı...
1-2 gün daha bu şekilde kaldırmaya başladılar ama ben sürekli 1 lira veriyorum. hatta 1 kere masanın üzerine 1 lira koydum not olarak "sabah kaldırmayın yazdım". sonuçta ayda 30 liraya mis gibi takılcaktım...
bu dingil masadaki parayı görmesine ragmen gene kaldırmaya calıstı en sonunda dayanamadım
"ulan ebesini gibtiğimin cocugu gece gece bela mısın dıbına koyayım dedim, pantolunu askıdan alıp cebimden 20 lira çıkardım, beni 20 gün boyunca rahatsız etmeyin dıbına koyayım deyip parayı suratına carptım"
lan ilk defa bu kadar sinirlenmiştim. neyse gençlik akşamında valizini topla başka kalacak yer ara dendi...
aslında benim işime yaradı, pederede cemaatte sorunlar oldu ben çıktım haberin olsun dedim pek gibine takmadı sanırım anladı..
neyse bu da bi anımdı

bu arada o 20 lira geri gelmedi gerçi mnskym istesem mi lan acaba

@2 please try again later.

keşke başlığa "capsli" tagını ekleseymişim

@7 entry nick

@9 Romanın kahramanı olan Raskolnikov o yılların bütün acılarını, yaralarını içinde taşıyan bir üniversite öğrencisidir. Aynı zamanda akıllı ve dürüst bir gençtir. Küçücük, tavanı normalden daha alçak olan bir çatı bölmesinde oturmaktadır. Çevresindeki yoksulların yaşdıbını gözlemlemekte, yalnızca kendisinin değil, diğer insanların da sonunun yoksulluk, hastalık, erken ölüm olduğunu görmektedir. Bu durum onda düşünsel arayışlara yol açmıştır. Fakat bu süre içinde hep yanlızdır; kimseyle görüşmek, konuşmak istemez. insanlardan kaçar, sorunları kendi başına çözmek ve sadece kendi gücünü kullanmak ister.

Yatağında yattığı ve sadece düşündüğü dönemlerde üzerinde özellikle yoğunlaştığı bir konu vardır: Tarih boyunca insanlar her türlü eşitsizliğe, haksızlığa boyun eğerken, Napolyon gibi kimi insanlar toplumun gidişini değiştirmişlerdir. Raskolnikov’a göre bunlar olağanüstü insanlardır ve dönemlerinde suçlu olarak görülmüş, lanetlenmiş olmalarına rağmen sonraki kuşaklar onları kahraman, insanlığın kurtarıcısı olarak görmüşlerdir.

içine kapandığı yalnızlık ortamında oluşturduğu bu bireyci düşünceler sonunda Raskolnikov’u “Ben bir bit miyim, yoksa insan mı?” sorusuna yöneltir. Bu sorunun cevabını almak için sonunda bir cinayet tasarlar; fakat bu cinayeti uygulamaya geçirmek için doğru zaman olmadığını düşünür.

@12 tıbbi olarak kanka kalp krizini hissedemiyorsun, daha çok uyku halindeyken oluyor.
ancak düzenli kalp grafiği çekilerek ögrenilebiliyor

@15 bu ne huurnun cocugu http://ccc.incisozluk.cc/e/83893696/

up up up