cehapeli kıza rezil oluşumu anlatıyorum

beyler geçen kpss için gittiğim dersaneden dönmek üzere bindiğim minibüse bir sonraki durakta çok güzel bir kız bindi. tek boş koltuk da benim yanımdakiydi. ücretini ödedikten sonra geldi yanıma oturdu. hemen göz ucuyla kızı kesmeye başladım ve sağ kolunun iç kısmındaki kemal atatürk dövmesini gördüm. durur muyum ben de yapıştırdım muhalif tavrı. "bu bayraklar falan ne böyle yaa" diye girdim söze, bu kepazeliğe daha fazla katlanamayacağım diyen bir ses tonuyla. anlamadım dedi iri iri açılmış gözlerle bana dönerek. "şu akp bayraklarını diyorum ya... utanmasalar gözümüze sokacaklar" diye devam ettim. o da bana "haa evet ben de çok rahatsız oluyorum onlardan" dedi ve sohbet siyaset ve gezi olaylarının üzerinden inanılmaz bir akıcılıkla devam etti. hatta bir ara gezi parkında polisin attığı plastik mermiden kalan yara diye göbek deliğimi gösterip güldürerek sempatik tavrımı da ortaya koydum.

kız inmek için yöneldiği basamaklardaki ikinci adımını attığı sırada, vites kolunun yanında tuttuğu bozuk para tablasındaki ak parti üyelik kartını henüz farkettiğim kalın ve kıllı kollu, otuzlu yaşlarındaki şoför "birader sen inmiyor musun?" diye kükredi. normalde ezile büzüle abi çekeceğim bu adama, kızın henüz bizi duyabilecek mesafede olmasından mütevvellit "ben son durakta inecem bi sorun mu var?" dedim. "yok sana son durak falan gibtir git in aşşağa!" dedi. kız da durdu döndü arkasını bakıyor. bu arada da benim hafif bir duraklama yaşadığımı gören adam devam ediyor. "öyle onun bunun arkasından siyasetçiye ona buna tak atmak kolay karı kızla muhabbet etmek için. hadi bana anlatsana lan derdini" dedi. ben de kendini savunup suçlu görünmek yerine başkasını koruyomuş gibi yapan herkes gibi "ayıp lan kime karı diyosun sen" diye falan diklendim"

boş, ıssız bir caddede durdurdu minibüsü.

koltuğunun altından bir kelepçe çıkardı.

abi yapma etme falan dedim ama beni yanımızdaki okulun duvarının parmaklıklarına kelepçeledi.

sonra da hunharca zütümü gibmeye başladı. ilginç bir zevk alıyordum bu durumdan. cehapeli kız ise bunu videoya almıştı.

son.

nasıl olduğumu soran bu gence cevabım "iyiyim" oldu. hâlâ nasıl olur da hiçbir şey olmamış gibi davranabilirim diye düşünüyordum. belki de çocuğun az önce sevgilisine yazdığımı anlamasından korktuğumdan kıza ilk defa görüyormuş gibi baktım. çocuk beni avutmak için bir şeyler diyordu ama dinlemedim. sonra iki liseli kızın arasından az ilerideki minibüs durağında abartılı el kol hareketleriyle bizim olduğumuz tarafı göstererek bir şeyler anlatan az önceki minibüsçüyü gördüm. karşısındaki de gülerek dinliyordu. o esnada liseli kızların ufak bir hareketleriyle görüş alanım kapandı ve az önce beni minibüsçünün gazabından kurtaran liseli kızlar bana ve diğer çifte iyi akşamlar dileyerek uzaklaştılar. bakışlarımı tekrar hayatta asla mertebelerine ulaşamayacağımı düşündüğüm çifte çevirdiğimde bana geçmiş olsun diliyorlardı. teşekkür ettim ve giderlerken onları, yine az önce önemli bir şey olmadığını düşündüğüme inandırmak için " son durak burası mıydı yaa... " diye sordum. çocuk başını çevirip "evet" diye cevapladıktan sonra elini omzuna attığı sevgilisiyle yoluna devam etti. yüzünde bir kahramanın gururu vardı. benimse ayak bileğim zonkluyordu.

sonuç

edit:o espriden sonra ümüğünü gibeyim der giderim espri yapmaya çalışıyo bide bin

o güne kadarki tüm varoluşsal çabalarımı hiçe sayacak, beni yeni bir varoluş bilinci inşa etme zorunluluğunda bırakacak o cümleyi sarfettim: "abi sen beni yanlış anladın"
güldürdün ahaha bin seni

yol kenarındaki berbat halime yüzlerinde acıyan ifadelerle yaklaşan iki liseli, minibüste az önce ölümüne yazdığım kız ve herşeyi anlamakta geç kaldığım gibi, yazdığım kızın sevgilisi olduğunu da henüz anladığım üç numara traşlı bu çocuk, az önce bir tehlikeden kurtardıkları yaralı bir hayvanı izler gibi başımda toplandılar. üç numara, kız arkadaşından aldığı kağıt mendille ağzımın kenarından akan kanı hafifçe silerek "iyi misin kardeşim?" diye sordu. nereden kardeşi oluyordum ki? hem ben daha az önce onun sevgilisine yazıyordum. kendi küçük, niteliksiz ve benim dışımda var olmayan tarihimde, sevgilisine, yalanlar ve kötü düşüncelerle yavşadığım bir genç tarafından, onca aşağılık kıvırmalara rağmen zaten yüzde yetmişini yediğim bir dayaktan kurtarılmak ve şefkat görmek olmamalıydı. ama olmuştu. artık benim için hiçbir direnişin bir anlamı olamazdı. artık evde annemden çay isterken dahi daha kibar olmalıydım. ben bir hiçtim.

okuyun da ne olursa okuyun. maksat diplooma olsun.

sen akpli değilsindir

o güne kadarki tüm varoluşsal çabalarımı hiçe sayacak beni yeni bir varoluş bilinci inşa etme zorunluluğunda bırakacak o cümleyi sarfettim: "abi sen beni yanlış anladın"

bu cümleden sonra anladım seni.

@1 süpersin panpa yazılarının devdıbını bekliyorum

bilgisayar da önemli. okuyun ama bilgisayar da öğrenin. şimdi herşey onunla yapılıyo. geçen il özel idaresine gittim tık herşey meydanda.

http://inciswf.com/sarigirl.swf

http://www.youtube.com/wa...bO-c&feature=youtu.be

o kadar duru ve gerçekçi anlatım ki başkarakteri içimde hissettim. -tera patrick-

yannankral bu yapıtındaki politikal söylemleriyle elitizmin zütünden kan getirmiş -bukowski-

okurken gözlerim doldu ve şöyle dedim, "hanım su getir!" -sadullah ergin-

türk öykücülüğüne yeni bir soluk getiren genç yazar adonis kaslarıyla da dikkatleri üzerinde topluyor -umberto eco-

yav he he gifi atıcaktım ama üşendim

şahane, muhteşem, adeta bir başyapıt.. -kadir topbaş-

bu hikayeyi yazarken hep yanımda olan amcaoğluma sevgilerimi gönderiyorum. o olmasaydı bu hikaye de olmazdı. hatta hâlâ yanımda. gibtir git lan.