cehapeli kıza rezil oluşumu anlatıyorum

sen akpli değilsindir

o güne kadarki tüm varoluşsal çabalarımı hiçe sayacak beni yeni bir varoluş bilinci inşa etme zorunluluğunda bırakacak o cümleyi sarfettim: "abi sen beni yanlış anladın"

bu cümleden sonra anladım seni.

ee dıbına koyim?

--spoiler--

--spoiler--

kontrolü iyice eline alan adamın verdiği karşılık "hallahallah. lavuğa bak" oldu. "önce saydır saydır sonra yanlış anladın ha? giberler öyle işi!". giberler diyince ben hem adama hem de kıza yaranmaya çalışan çaresiz bir haribo meyveli solucan gibi "abi bayan arkadaş var küfretme iste.." demeye kalmadan ağzımın üzerine sağlam bir yumruk yedim. bunun üzerine sonradan anlattıklarına bakılırsa çaresiz batışımı o ana kadar uzaktan seyreden iki liseli kız yanımıza geldi ve minibüsçüye "napıyosun ya bıraksana çocuğu" diye çıkıştılar. bu kızlarla aramda nerden baksanız yedi yaş vardı ancak çocuk olan bendim. haliyle bendim. aynı anda nereden geldiğini bilmediğim ben yaşlarda, uzun boylu, üçnumara traşlı ve yakışıklı bir çocuk da az önce minibüsde yazdığım ve bir bakıma tüm bunların müsebbibi olan kızla onlara katıldı ve adama gayet anlaşılır ve hoş bir ifadeyle "abi olur öyle şeyler her zaman biliyosun. ben de minibüsçülük yaptım bırak gitsin" dedi. adam bu genç civanmert delikanlıya bir göz atıp. "kardeşim insanın ağzında bir ayar olur bu ne yavşaklık yaa" diye dert yandı. genç "abi vermişsin işte cezasını bundan sonra yapmaz artık boşver" diyip adamın omzunu sıvazladı ve adam minibüse binip, henüz farkettiğim, yaklaşık yüz metre uzaktaki minibüs sırasının en arkasına park edip sırasını beklemeye başladı. minibüsçünün o ilk tokattan sonra sağ ayak bileğime küçük bir hediye olarak bıraktığı kundura izinin verdiği sızlamayla yolun kenarına oturdum ve kendi kendime "aa son durak burasımıymış. bilmiyodum" dedim.

sen git öl amk

http://inciswf.com/sarigirl.swf

yol kenarındaki berbat halime yüzlerinde acıyan ifadelerle yaklaşan iki liseli, minibüste az önce ölümüne yazdığım kız ve herşeyi anlamakta geç kaldığım gibi, yazdığım kızın sevgilisi olduğunu da henüz anladığım üç numara traşlı bu çocuk, az önce bir tehlikeden kurtardıkları yaralı bir hayvanı izler gibi başımda toplandılar. üç numara, kız arkadaşından aldığı kağıt mendille ağzımın kenarından akan kanı hafifçe silerek "iyi misin kardeşim?" diye sordu. nereden kardeşi oluyordum ki? hem ben daha az önce onun sevgilisine yazıyordum. kendi küçük, niteliksiz ve benim dışımda var olmayan tarihimde, sevgilisine, yalanlar ve kötü düşüncelerle yavşadığım bir genç tarafından, onca aşağılık kıvırmalara rağmen zaten yüzde yetmişini yediğim bir dayaktan kurtarılmak ve şefkat görmek olmamalıydı. ama olmuştu. artık benim için hiçbir direnişin bir anlamı olamazdı. artık evde annemden çay isterken dahi daha kibar olmalıydım. ben bir hiçtim.

bilgisayar da önemli. okuyun ama bilgisayar da öğrenin. şimdi herşey onunla yapılıyo. geçen il özel idaresine gittim tık herşey meydanda.

okuyun da ne olursa okuyun. maksat diplooma olsun.

@1 süpersin panpa yazılarının devdıbını bekliyorum

nasıl olduğumu soran bu gence cevabım "iyiyim" oldu. hâlâ nasıl olur da hiçbir şey olmamış gibi davranabilirim diye düşünüyordum. belki de çocuğun az önce sevgilisine yazdığımı anlamasından korktuğumdan kıza ilk defa görüyormuş gibi baktım. çocuk beni avutmak için bir şeyler diyordu ama dinlemedim. sonra iki liseli kızın arasından az ilerideki minibüs durağında abartılı el kol hareketleriyle bizim olduğumuz tarafı göstererek bir şeyler anlatan az önceki minibüsçüyü gördüm. karşısındaki de gülerek dinliyordu. o esnada liseli kızların ufak bir hareketleriyle görüş alanım kapandı ve az önce beni minibüsçünün gazabından kurtaran liseli kızlar bana ve diğer çifte iyi akşamlar dileyerek uzaklaştılar. bakışlarımı tekrar hayatta asla mertebelerine ulaşamayacağımı düşündüğüm çifte çevirdiğimde bana geçmiş olsun diliyorlardı. teşekkür ettim ve giderlerken onları, yine az önce önemli bir şey olmadığını düşündüğüme inandırmak için " son durak burası mıydı yaa... " diye sordum. çocuk başını çevirip "evet" diye cevapladıktan sonra elini omzuna attığı sevgilisiyle yoluna devam etti. yüzünde bir kahramanın gururu vardı. benimse ayak bileğim zonkluyordu.

http://www.youtube.com/wa...bO-c&feature=youtu.be

son. yani bitti.

fena olmadı bence de

bu hikayeyi yazarken hep yanımda olan amcaoğluma sevgilerimi gönderiyorum. o olmasaydı bu hikaye de olmazdı. hatta hâlâ yanımda. gibtir git lan.

şahane, muhteşem, adeta bir başyapıt.. -kadir topbaş-

yav he he gifi atıcaktım ama üşendim

türk öykücülüğüne yeni bir soluk getiren genç yazar adonis kaslarıyla da dikkatleri üzerinde topluyor -umberto eco-

okurken gözlerim doldu ve şöyle dedim, "hanım su getir!" -sadullah ergin-

yannankral bu yapıtındaki politikal söylemleriyle elitizmin zütünden kan getirmiş -bukowski-