ccc imelih messi ccc ye kötü haber

yazabiliyormuyum, baktım yazabiliyormuşum.ilk entry bu kadar uzun olur mu demeyin olabiliyor kusura bakmayın yada bakarsanız bakın ne yapayım.

nasıl olsa özet geçer birileri. meraklılara medya ağı ve iletişim konusunda bişeyler yazayım diğerleri küfrü basar nasıl olsa.

bir süredir internette klonları hızlı çoğalan bu sözlük furyasını ilgiyle ve heyecanla takip etmekteyim. neden sonra ekşi sözlük aracılığı ile inci sözlükle tanıştım. epey zeki insanların birbirine sınırsızca küfrettiği bu ortam beni benden aldı neredeyse. mesele esprilerinin çok güzel olması değildi (orası öyle tabi de) asıl mesele özgür insanların ne kadar yaratıcı olabileceklerini gözlerimle görmemdir.

hepimizin içinde dışarıya çıkmayı hevesle bekleyen düşünceler vardır ama bulunduğumuz ortam, çevremizdeki insanlar, patronlar, müdürler, anne baba, abiler, öğretmenler, imamlar müftüler, mhpliler, diğer radikal partililer ne der korkusu içimizdeki bu özgün fikirleri dışarı çıkartana kadar bin türlü filtreden geçirmemize sebep olur. Bu durumda da bize has düşünceler kırpıldıkça kırpılarak hiçbir taka benzemeyen herkesin ağzına sakız ettiği klişeler haline gelir. Halbuki biz başka şekilde söylemek istiyorduk. Daha güçlü ifade etmek istiyorduk. içinde ”kürt” kelimesi olacaktı siyasi dokundurmalar olacaktı, “ahlak” la dalga geçilecekti kimse giblenmeyecekti, “gibtirin” olacaktı “muallak” olacaktı “am” “gib” “züt” olacaktı “oruspu” olacaktı çok kızdığımızda içimizden geldiği gibi bağırıp çağıracak çok sevdindiğimizde “şapur şupur öpmek” istediğimiz kimseler olacaktı…. e olmadı… olmayınca ne oldu, çok güzel ifadelerimiz sakat kaldı, bizi anlatmaktan yoksun kaldı.

Doğduğumuz günden beri bize empoze edilen “toplum içinde yaşamak için davranılması gerektiği gibi davranmak zorunluluğu” bizi hissizleştirdi. Öngörülerimiz köreltti, bakış açımızı daralttı ve hepimiz beni, seni, diğerlerini hasta bireyler haline getirdi. Bu nasıl mümkün olabiliyor peki: insan doğası gereği inanmaya meyillidir. Çok eski zamanlardan beri insan diğer bir insanın söylediğinin doğru (gerçek ) olduğunu kabul eder. Özellikle çocuklar için bu çok ama çok önemlidir. Bu şekilde insanlar hayatta kalabilirler ve bu şekilde öğrenme gerçekleşebilir. Hiçbir bilginin doğru olduğunu kabul etmeseydik hiçbir şey öğrenemezdik, çok az şeyin doğru olduğunu kabul etseydik az şey öğrenirdik, bir çok şeyin doğru olduğunu kabul etseydik epey çok şey öğrenirdik, eğer söylenen şeylerin çoğunun doğru olduğunu kabul ediyorsak bu çok daha yararlı olurdu ama ne zaman: tarih öncesi çağlarda. Çünkü o zamanlar insanlar kabileler halinde yaşıyorlar ve bir birlerine güvenmek dışında hiçbir dayanakları yok. Bu yüzden de ilk insanlar arasında ( kendi kabileleri içinde) neredeyse sınırsız denebilecek bir güven mevcuttu. Bu güven ilişkisi sayesinde hayatta kalabiliyorlardı. Çocuklar ise çok daha güçlü bir güven bağı ile büyüklerine bağlıydılar.
Örneğin:
bir büyükleri, “şu ormanın içlerine gitmeyin orada korkunç bir ayı var ve çok tehlikeli”
dediği zaman çocuklar bu söze kayıtsız şartsız inanarak ormana gitmezlerdi. Aslında belki gidenler de olmuştur. Ama vahşi doğa onları çok acımasızca cezalandırmış ve bu tür bireylerin nesillerini devam ettirme şansları olmadığından her zaman daha inançlı bireyler evrimleşmiştir. Ancak çok uzun bir evrimsel süreçten sonra (birkaç milyon yıl) çok kısa bir medeniyet ve bilgi çağı oluşumu sözkonusu olmuştur (birkaç bin yıl) eski evrimsel alışkanlıklar genlerimizde mevcut iken bilgi çağına adım atmanın epey belirgin bazı yan etkileri olmuştur. insan beyninin ürünü bazı fikirler başka insanları kendine inandırarak daha iyi bir hayat sürebileceğini daha çok çocuk sahibi olabileceğini fark etmiştir.
Bazen de tamamen bilinçsiz bir şekilde fikirler kendi içerisinde evrimleşerek açıklanamayan şeylere saçma açıklamalar getirerek ve oldukça geniş inanan güvenen taraftarlar bularak evrimleşmişlerdir. işte tanrılar, dinler,inançlar, mitoloji, efsaneler, melekler şeytanlar, cennet cehennem, emperyalizimin araçları, ufo hikayeleri, dezenformasyon ve karşı casusuluk insanoğlunun güven ve inan zaafın sonucu olarak böyle ortaya çıkmıştır. Yeni ortaya çıkan bu durumlar toplumun bazı cin fikirli bireyleri tarafından kendi menfaatlerine olmak üzere sonuna kadar kullanılmıştır.

Avrupada aydınlanma ve Rönesans sonrası bilgi araçlarını ve teknolojik imkanları ele geçiren avrupanın (daha az insanca yaşayabilmiş daha çok vahşice ele geçirmeye odaklı az evrimleşmiş kültürünün parçası ) bireyler bu imkanları ile dünyanın geri kalanını vahşice sömürmüş ve kaynaklarını sonuna kadar kullanmıştır. Daha sonra (çoğunlukla kendi içlerinden çıkan) sömürüye karşı olan aydınlanmış ve argümanları güçlüğ kişiler tarafından Avrupalılar biraz daha ehlileştirilerek sömürü araçlarının değiştirilmesi sağlanmış ve bir miktar daha az kanlı bir sömürü düzenine geçilmiştir. Sömürgecilik, kölelik bir miktar yumuşatılmış insan hakları vs. gibi toplumların tamdıbının menfaatineden yana kavramlar bir miktar benimsenmiştir. Tabi bunlar olurken bu cin fikirli menfaat düşkünleri boş durmamış ve günümüzde “medya” denilen bir bakıma iletişimi mümkün kılarak gelişmeyi logaritmik düzeyde arttıran diğer taraftan dezenformasyon aracı olarak kullanılarak kitleleri yönlendiren ve müthiş menfaatleri mümkün kılan mucize araç geliştirilmiştir.

Aslında medyanın 19. yy da keşfedildiğini söylemek yanlış olur daha eskiden de ağzı çok laf yapan insanlar çok insanı etkileyip yönlendirmeler yapabiliyorlardı. radyo ve daha sonra ise tv nin keşfi medya gücünü neredeyse en üst otorite haline getirmiştir. Bu o kadar güçlüdür ki devletler yıkıp devletler kurabiliyordu. Yada dünyanın yapısını değiştirebilecek devasa projeler için insanları örgütleyebiliyordu. Ama bir sorun varki bu tür medya araçları herkesin kullanımına imkan vermeyecek kadar fazla maliyetliydi tv, gazete, radyo böyle medya araçlarıdır. Büyük stüdyolar, vericiler, uydular, basım makineleri, dağıtım araçları, çalışacak işçiler vs. o kadar çok kaynak gerekiyordu ki bunu ancak daha önceleri sömürge ile zenginleşebilenler kurabiliyordu bir de bu gücün farkında olduklarından bunu kullanarak hükümetleri etkileyip bu gücün tekellerinde kalmasını sağlamaya yönelik kanunları her yerde çıkarttılar ve böyle devam etti gitti. Zamanla tv radyo kurulum gazete çıkarma maliyetleri düşsede sıradan insanların yapamayacağı kadar pahalı kalmaya devam etti.

Ancak 1994 yılında bir mucize oldu Cern de çalışan biş bilgisayar programcısı laboratuarın içerisinde diğer bilgisayarları birbirine bağlamaya yarayan bir protokolü açıkladı ve diğer bilgisayarların da bu ağa bağlanmalarına izin verdi. işte o zaman bir şey anlaşıldı her bilgisayar bir birine bağlanabilmektedir ve her insan diğer bir insanla oturduğu yerden (bi de ismini ve kim olduğunu söylemeye gerek duymadan ) iletişime geçe bilmektedir bu büyük devrim bir çok alanda o kadar harika işler başarıyor işleri o kadar kolaylaştırıyordu ki herkes çok hevesle bu teknolojiye destek verdi. Devletler çok fazla kaynak ayırdı şirketler paralar akıttı, cin fikirliler burada çok büyük menfaat görmüştü haklıydılar da.. heyhat bir şeyi kaçırmışlardı internet denetimsizdi. Yazılanlar çizilenler başkalarına erişmek için çok büyük maddi olanaklara gerek duymuyordu, çok fakir bir kişi de çok sıradan fikirleri ile çok büyük kitleleri etkileyebiliyorlardı.

"Tekelleri kırılmıştı" ,

mekanizmaları tıkanmıştı ne yapacağını bilemez haldeydiler. Önce çok daha güçlü ve yaratıcı fikirler ile büyük ve etkileyici siteler kurarak insanları ellerinde tutmaya devam etmeye çabaladılar, ama yaratıcılık sadece onlara has bir şey değildi, başkaları da yaratıcı olabiliyordu.

işte ekşi sözlü ve ondan sonra ortaya çıkan ve şu anda bayrağı en yüksekte tutan inci sözlük böyle bir sürecin ürünüydü.

devam edecek...

@225 Devamı..
(bu kadar ne yazıyon dıbına koyim gelir gelmez demeyin… ya da deyin daha güzel oluyor)
Melihin okana gönderdiği mektubu ilgiyle dinledim ve okudum. Dinlerken de epey duygulandım (neredeyse ağlayacaktım dıbına koyim) yazdıkları şeylerin tamamen bilerek isteyerek ve gerçekten inanarak yazıldığına inanmak istiyorum (e inanıyorum da) tespitleri ve parçaladığı edebiyat gerçekten takdire şayan dahası öz olarak takdir ettim bu hevesini ve ateşinmi kaybetmemesini umuyorum.
valerie solanas arkadaşımız kendi çekincelerini ve düşüncelerini çok vecizane bir şekilde ifade etmeyi başarmış ve bir tebriki hak etmiştir seni de tebrik ederiz. Ancak bu söylenenler melihin yazdıklarını yanlışlamaz ve inci vb. sitelerin insanlık adına faydalı bir karışım olma gerçeklerini değiştirmez. Bir çok arkadaş bu sitelere ( zaman zaman ben de) sadece eğlenmek amaçlı giriyor. E tabi eğlenecekler en doğal hakları, ama burada edinilen kültür ve fikir alış verişi yapılan platformun güzelliğini gören okuyucular ve yazarlar şu gerçeğin farkına varıyorlar: “bu güne kadar bizi gibmişler” aslında küfürlü konuşunca gocunmaya gerek yokmuş, eleştirilince, züt olunca ( bazı medya kabadayılarının olduğu gibi) ortalığı ateşe verip yaygarayı basmaya gerek yokmuş.. gülüp geçecekmişsin yada sen de laf sokacaksın, hem eğlenceliymiş de lann.. bi de şunu fark ediyorlar aslında tartışılmasından korktuğumuz adını ağzımıza alamadığımız bir çok şey çok rahat konuşulabiliyormuşlan eşcinsellik gibi, kürt, Çingen vs. gibi lezbiyenlik, içest gibi.. ortalığı dağıtmak içgüdüsü gibi. E konuş tartış ne olacak .. bi de bişey daha fark ediyor lan öğrenebiliyoruz hem de eğlenerek.. bu lezzeti tadan bu ortamı gören insanlara artık tvlerde ki yalan yanlış göz boyamalı yandan çarklı , işveli oyalı dantel,i programlar tırt geliyor. E harbi tırtmış çünkü. Aslında burada mesele sözlük ve klonları değil internetin ta kendisidir. Kontrol edilemez, sınırlandırılamaz, durdurulamaz ( ne kadar deneseler de) oluşudur. Büyük patronların tahtını sallıyor ve kitleler özgür fikirlerini tartışarak ortak akıl ile kanalizwe olabiliyorlar büyük yönlendirmeler olmadan ikna olarak. valerie solanas ın çekincelerine ve eleştirilerine hak versem de bu tür yapılanmaların çok faydalı olduğunu ve geleceği değiştirebilecek insanların kurtuluşu için bir yol olduğuna inanıyorum. Çok büyük örgütlenmeler ve başarılar küçük ve zamanında çok da üstünde durulmayan girişimlerle başlamıştır. Tabiî ki olumsuzluklarda olacaktır geriye dönüşler de ama gelişme böyle olur. Bunu açıklamak için bir örnek vereyim: internetin çok önemli olduğu ve bir çok işleri kolaylaştırdığı bir gerçektir ama interneti asıl geliştiren şeyin (çoğu kişi tasvip etmiyor gibi gözükse de) insanların ferreya ulaşma çabalarıdır. ferre o kadar etkilidir ki internetin lokomotifi durumundadır ve sitelerin çok büyük bir kısmı ferre içerikli sitelerdir. Diğer bir örne vereyim : çoğumuz çocuklar oyun oynarken rahatsız olsak da ( beyinleri cacığa dönüyor diye) bilgisayar oyunları bilgisayar sistemlerinin gelişmesini en çok sağlayan temel etmendir. Çoğu işlemciler donanım araçları sadece oyun oynanabilsin diye geliştiriliyor ve tabi sonra çok daha önemli işlerde de kullanılabiliniyor. Ben sözlük benzeri bu tür yapılanmaları çok faydalı buluyorum ve bir geçiş aşaması olarak görüyorum. Kavgasız günler için bir geçiş aşaması. Düşünsenize israillilerle sözlükte sayfalarla “am züt” muhabbeti yapıyoruz, sözlükte her şeyi tartışıyor ve hiç çekincelerimiz olmadan istediğimiz söylüyoruz tabii onlar da bize söylüyor. Çok küfürleşiyoruz ana avrat yedi ceddine kadar sövüyoruz onlara onlar da bize tabii. Bi yerinden birbirimiz anlamaya başladığımızı fark ederiz çünkü aynı platformda konuşup küfürleşebiliyoruzdur. Bizi bağklayan bir şeyler olmuştur artık e iş boykota, kavgaya, fiili savaş durumlarına tırmandığı zaman da ya yapmayın çocuklar ne güzel burada birbirimiz gibiyorduk şimdi ne gerek var bombaya filan demez miyiz? Deri tabi ben derim en azından.. Geleceği inşa etmek, yaratıcılığı geliştirmek, yeni toplumsal liderler ortaya çıkarmak (melih gibi), savaşların lüzumlu olmadığını göstermek, sevmek sevilmek, buluşup sevişmek vs. ler için sözlük benzeri ortamlar çok çok çok önemlidir, bunları, modlarını, yazarlarını, elbet eleştireceğiz elbet yerden yere vuracağız, elbet itin zütüne sokacağız (hatta olmadı başka mecralara kaçacağız) ama koruyacağız , kollayacağız bu özgür platformları, arkasında duracağız, paçasından tutup aşağı çekmeyeceğiz, otoriteye “eyvalla” demeyeceğiz..
sayın valerie solanas’ a da cevabım budur. Sevgilerimle.