capsli hayat hikayemi anlatıyorum beyler

@31 işte entrikalar hiç bir zaman peşimi bırakmadı panpa ne yapalım kader bu..

neyse

evdekiler benim başarımın düştüğünü farketmişler çünkü saatlerce ataride zaman geçiriyordum atarinin adaptörü patlar diye babam hep korkuturdu bende gidip çok ısınınca buzdolabına koyar tekrar alırdım.

babam işi gücü düzeltmiş şehirde 4-5 dükkanı 10-15 dairesi vardı

hafiften onada güvenirdim babam beni yanına alır dıye atariye kasardım bi yandanda buzdolabında adaptörün soğumasını beklerken mahalledeki binlerle camdan şakalaşarak kaynaşırdım..

hızlı yaz döncem

küçük ablam çok başarılıydı matematikte deha seviyesinde herşeyi bilirdi günde en az 7 saat ders çalışan ineğin tekiydi en sonunda üni sınavında büyük ablamla aynı sınıfa düşmüşler zavallı annemle babamda diğer ablamda biyerleri kazanıp gitsin kendisini kurtarsın diye sürekli küçük ablama şöyle kopya versen olmaz mı böyle olsa olmaz mı dye konuşurlardı küçük ablam strese bağlamıştı kendini hergün ağlıyodu odasında artık çalışmayı bırakmıştı ki üniversite sınavları gelip çattı bunların ikisi sınava girmişler fakat eve ağlayarak döndüler. küçük ablam diğer ablama kopya vericem diye uğraşmış 4-5 soru haricinde verememiş konsantre olamadım sınavda hep ağladım falan diyodu büyük ablamın bu olayları pek takmadığının farkındaydım..

büyük ablam sürekli seda diye bir arkadaşıyla buluşmak için annemden izin ve para isterdi ablamın nereye gittiği ne yaptığı gibimde miydi ? hayır.. çünkü ben atariyle meşguldüm sabah atari öğlenden akşama okul uyuyana kadar atari.. hep böyle giderdi..

en sonunda olan oldu babam küçük ablamı kıbrısta özel bi üniversiteye yolladı büyük ablamıda yolluycaktı ama onun puanı yetmemişti zaten oda bunları pek takmıyodu öylesine ağladı geçiştirdi..

ben atari oynarken bi fatih muhabbeti geçiyodu sürekli ablam koltukta ağlıyodu babamda ona nasihat ediyodu dinlerdim bi yandanda atari kasardım gibimde miydi hayır.

rezerve amk okurum belki gib beyinli

çok bayıcı lan

sonu dandik biterse giberim ablalarını

bi sabahın 9unda uyandım ablam hiç bu saatlerde kalkmazdı babam her pazartesi cuma günleri iş için sabah 5'te termeye gderdi (samsunun ilçesi)

ablama napıyon bu saatte ddedim hiç sedayla buluşcam dedi iyi falan dedikten sonra annemlerın odasına geçtim annem uyuyodu ablam bana bi kaç şey hazırladı kahvaltı için ama ben hep şüpheyle yedim neler olacağını kestiremedim o gün çok değişik geçiyodu hep herşey normalden farklıydı atariye oturmamıştım ama neden çünkü içimde bişey beni tırmalıyordu neyse işte okul vakti geldi hazırlandım kafamda soru işaretleriyle kapıdan çıkarken ablam kapıya doğru gelerek dur, seni çok seviyorum ablacım tamam mı bunu hiç unutma dedi bende hafiften güldüm ne olduğunu kestiremedim neden diyicektim el sallayarak adeta artık git dedi..

pazartesi vize var rizörv

okulda soru işaretleriyle dolaştım hep eve geldim saat 6'da annemin suratı köz gibiydi ne oldu dedim ablam evden çıkarken 5 gibi gelirim demiş fakat hala ortalıklarda yokmuş.

ben rehberden sedanın numarasını buldum anneme verdim aradı konuştular seda biz baharla(kod adı) hiç buluşmadık bugün dedi

annem sendeledi telefonu kapadı. hiç konuşmadık

saatler ilerledi

7-8-9-10-11 artık babamın eve gelme vaktiydi babama bir an önce herşeyi anlattı annem başından sonuna ne var ki babam şeker hastasıydı düşüp bayılabilirdi sakin sakin anlattı herşeyi açıkça...

sonrasında ablamın kaçırıldığını öğrendik o fatih denilen binoz yüzünden.. evde cenaze havası vardı sanki ve benim bu olaylar pgibolojimi gibtiğinden atariyi gibtiredip artık mahalleye dalmıştım..

reserve bakalım.

artık ilköğretimden mezun olucaktım benim davamda yeni yeni başlıyodu babamlar bi yandan bu kaçırılma olayını bi yandanda kıbrıstaki ablamı idare ediyodu çok yorgun düşmüştü adamcağız bende o boşlukta mahalledeki arkadaşlarla takılmaya başlamıştım ki aralarındaki en bin en kurnazına denk gelmişim şansına rıfatla arkadaş olduk takılırdık hergün onunla çok kez okulu astım araba lastiklerini patlatmayı evlerin camlarını kırmayı ve arabaların kapılarını açmayı öğretmişti bana gerçekten atariden bin kat zevkliydi bu işler..

liseye yeni yeni başlıyodum ablam artık o fatihle evlenmişti dğer ablamda okumayı yeni bitirmişti herkes yavaştan kendi düzenini kurarken bende kendi gibik hayatımın temelini atmaya rıfatla başlamıştım rıfat 100 liraya ihtiyacının olduğunu söyledi bende yoktu babamdanda alamazdım zaten babam artık maddi alandada çok yorulmuştu dükkanlarda evlerde yarı yarıya azalmıştı kendimi süregelen bi bataklığın içine atıyordum rıfat sonra bana tamam sakin olalım dedi bana bi evin cdıbını kırdırdı ve izle şimdi diyerek evin içini darma duman etti camdan tekrar atladı bir baktım elinde 130-140 lirayla yanıma uzandı. hayatımda ilk defa suç işlemiştim o mahallenin gizemide benim gözümde çözülmeye başlamıştı..

anlat lan zibidi dinliyoruz işte.
birileri dinliyoruz demese de anlat sen.
b hikayelerin hastası binlerce ziyaretçi var.

anlatın dıbınakoyim.
giblenmesenizde anlatın.

Sonu gibindirik bitecek gibi bir his var içimde ama yinede rezerve.. Dursun bi kenarda

ablamın mezuniyet töreninden sonra babam bana çok bağırmaya başladı beni resmen aşağılıyordu ona kendimi ispatlıyıcağımı söyledm kiminle rıfat biniyle mi dedi bende bu lafa çok içerlendim o zamanlarda rıfatı ailemden daha yüksek tutuyordum inanın sataştık birbirimize babamla takıştık sonra ben babama yumruk attım babam bana hiç bişey yapmıyodu ama sözleri beni deli ediyodu sürekli sert sert vurdum sonra bıraz kendıme gelmemı istedim içimden babama baktım o zamana kadar hiç ağlamayan babamın gözleri dopdoluydu gözlerinden yaşlar akıverdi ve şeker hastalığından yere yığıldı ben sonrasında sinir krizi geçirdim odama kitledim kendimi içim içimi yiyodu sürekli ne yapmam gerektiğini düşündüm saatlerce

aaahhh ergenlik ahh...

babamı annemle küçük ablam odaya taşımış yatırmışlar babam baygınmış o baygın haldeyken ağzından şu sözler dökülüvermiş ;

o çocuğa en ufak bi zarar gelirse kendinizi balkondan aşağı atın.. neden oğlum neden ben diye

baygın haldeyken bile gözlerinden yaş gelmiş sürekli odamdayken çok pişman oldum ağladım ablamlarda o sözleri duyunca ağlamışlar zaten

sabah olmuştu kahvaltıya kalktım annem hep nasihat etti ve bana ilk defa malum hadiseyi anlattı babamın ben küçükken balkondan atın kendinizi diye bize söyledi çok korktuk sen babanın gözünün nurusun falan dedi ağlayasım geldi ilk defa böyle bişeyi duymuştum ama fiyakaya tak sürmemek için ağlamadım yemeği yarıda keserek rıfatın yanına uçtum