Neyse annem ile kardeşim hastaneye yattıktan sonra bir süre babam işe gitmedi ben hala devam ediyordum çalışmaya, durumumuz iyiydi babam ile arada tartışmalardan başka hiçbirşey olmuyordu yani kavga etmiyorduk onunla, arada bir kardeşimi arayıp durumunu soruyordum, iyice özlemiştim ailemi.

Bir süre sonra babam işten ayrıldı kendi işiydi zaten emekliye ayrıldı diyelim, ben ses çıkarmadım nede olsa iyice yaşlı bi adamdı, üvey babamda beni tedirgin eden birşeyler vardı çünki annemi hiç arayıp halini hatrını sormuyordu.

Kardeşimi arayıp halini sorunca annemin ben bu kadının yanında durmak istemiyorum dedi bir gün neden diye sormadım bile, krize girip herkese saldırıyormuş, benim iznim ile özel bir kliniğe kapatılacakmış, bunun için özel bir paraya ihtiyacım olacağını sordum, durumunuzu biliyoruz gerekli parayı devletten temin edeceğiz dediler. Sağolsunlar gerçekten iyi bir sağlık hizmeti sundular.

Ben iyice korkmaya başladım, annemin ruh sağlığı hakkında ve kardeşimin de okula devam etmesi gerekiyordu.

Annem özel bir kliniğe kapatılınca tek başına kaldı öyle olması gerekiyormuş sonradan öğrendim ki bu klinik denilen yer deli hastanesi gibi biyermiş.

Ama gavurların deli hastanesi bile bizim hastanelerden daha iyi hizmet veriyordu.

Kardeşim evinde dönüp okuluna devam etti , onun için herşeyin en iyisini istedim hep ciddi anlamda annem gibi bir kadının yanında 3 yıl gibi bir sürede robot gibi yaşayıp, üniversite kazanması bile güzeldi benim için

Babam evde emekli gibi kitap okuyup çay içiyordu birde evin bakım onarım işleriyle ilgileniyordu.

Bu durum benim hoşuma gidiyordu ama annemi hiç arayıp sormuyordu, babamla fazla bir muhabbetmiz olmuyordu, arada da sigara çay yapıyorduk beraber , kardeşim de başka şehirde eğitimine devam ediyordu.

Annemin durumu iyice kötüye gidiyordu, hastaneden de haftalık tektik sonuçları geliyor allah razı olsun , çok güzel hizmet verdiler ama iyiden bir para gitmişti,


2 ay sonra hastanede o haberi aldık.

Beyler başlığı ,+1'larmısınız , yukarda gözüksün o kadar emek verdim boşa gitmesin.

Annemin kalp krizi geçirdiğini ondan önce de bir zenci kadına saldırıp öldürmek istemiş yemeden içmeden kesilmiş sadece günde bir lavanya gibi abur cubur şeyler yiyormuş, iyice zayıflamış toplandım hemen amerikaya gittim , babam da geldi benimle bu sefer kötü oldu oda çok üzüldü hele ki ben ve kardeşim, babamdan sonra şimdi de annemizi hayatımızı, herşeyimizi elimizden gidecekti oda ölseydi, ben birdaha normal insan gibi yaşayamaz ölürdüm.

Bunca yılımı aileme sundum resmen köpek gibi çalışıp parayı biriktirdim, neden peki kalp krizi geçirip ölsün diyemi?

Hayır buna izin vermemeliyim.

Amerikaya gitmek için yola koyulduk.

Neyse devam ediyorum

Annemin artık bir pgibolojik deli olduğunu ve bu hastalığının iyileşmeyeceğini öğrendik , üvey babam şok oldu aynı şekil bende öyle anda o anda kafamda kurduğum şeyler hastalık değilde, kardeşime ne olacağıydı , çünkü ikinci kez bu acıyı yaşarsa yani annem ölürse buna dayanamazdı.

Aynı şekil bende bu durumlarda en çok etkilenen kişi de babamdı.

Çünkü oda bu durumda çok üzülüyordu.

Annemin hergün birilerine saldırdığını öğrendik.

işte bu capgras hastalığı.

Annem iyice durumu kötüye gidiyordu ne yapacağımızı bilmedik.

Ufak bi odada tutsak olarak günlerce kaldı çıktığında sonucu öğrenecektik.

Günlerce hastane pansiyonuda kaldık.

Paraların da suyu çekmişti artık çok az param vardı ve kardeşim okulu bırakma derecesine geldi.

Babam da işi bıraktığı için durumunuz iyiye gitmiyordu.

Birgün babamla konuştum.

Bir kaç günün deli hastanesinde yattıktan sonra annemin ölüm haberini aldık, babam yıkıldı ama ben tepki vermiyordum çünkü bunu bekliyordum bu hastalığı araştırmıştım sonucunda saldırma gibi şeyler sonuç kalp krizi ve ölüme kadar gidebiliyordu.

Annemin bir kağıda isteklerini yazdığı bir kağıt bulmuş hemşire kadın.

Hemde ingilizce yazmış (bunu yazarken bile gözlerim doldu. )
Meğer her öğlen yemeğinde hemşire hanım anneme ingilizce öğretmeye çalışıyormuş bunun sonucunda da dayak yiyormuş.

Siyahi kadın dedikleri kişi bu iyi niyetli insandı demek.

Ölüm olayını geçmek istedim üzerinde durmak istemiyorum devdıbını anlatıcam sadece bir kaç parta biter.

Bu kağıtta yarım anladığım kadarıyla kardeşimin hayatını benim kurtaracağımı ve üvey babamı da üzmemen gerektiği yazıyordu.

Sonradan öğrendim ki bu deli hastanesinde yazmış bu mektubu.

Okadar zaman tek başına odada kaldığı için.

Mektubun sonunda da bana minnettar olduğunu ve cennetten sana el sallayacağını yazmış.
---

Annemi defnedip eve döndük.

Bundan sonra hayatım, hayatımız yarım insan olarak devam edecekti, çektiğimiz acılar da bize ailemizden miras olarak kalacaktı.

Artık insan gibi durup düşünemiyordum , kalbim hızla değil üzülmek için atıyordu sanki.

Bu hayata üzülmek için gelmişim sanki.

Hayat da böyleymiş demekki , yaşa acı çek öl.

Son partı yazıyorum.

Eve döndük kardeşim sürekli ağlamış belliydi gözlerinden.

O nur yüzünde tükenen siyahlığı fark edebiliyordum.

Eve döndük 1 ay kimse çalışmadı herkes evin içinde ruh gibi gezip durdu ölü gibiydik gerçekten yaşayan insan yoktu sanki vücudum yaşlanmış gibiydi.

Eskisi gibi düşünemiyordum , hayal kurabiliyordum , evet hayal.

Vefat eden annem babam ve benim genç ruhum hepsi bu kadar büyük bir aile yok oldu şimdi gitte sosyal ol hayatını yaşa, sen olsan yaşayabilir miydin?

Tabiki de hayır bu acıya dünyanın en güçlü adamı bile dayanamaz.

3 sene sonra üvey babam da bizi terk etti ve hayata karşı iki kişi kaldik , sadece iki kişi koskoca dünyaya karşı sadece iki.

Benim hikayem de bu kadar okuyan herkese teşekkürler.