Söze nerden başlasam bilemiyorum. ilkokulda bi kıza aşıktım. Ama o zamanlar çocukluktan bi türlü açılamıyordum. Neyse gel zaman git zaman 7.sınıfa geldik. Ben kızla faceden tekrar yazışmaya başladım. Konuşuyoruz falan derken sevgili olduk. 5 sene boyunca iyisiyle kötüsüyle aşkımızı sürdürdük ama o arada geçen olaylar bilmem neler derken 11.sınıfta benden ayrılma kararı aldı. Sonradan öğrendim başkasıyla çıkmaya başlamış. 1 sene kadar rahatsız etmedim ama geçenlerde hazır okulda bitti, bende başka bi kızla yapamıyorum. Ulan evlenelim de rahata eriyim dedim. Orucun sevabına belki şansım yaver gider dedim. Kıza ben sensiz yapamıyorum. Sen benim canımdın, cananımdın, herbişeyim sendin, sen olmadan yaşanmıyor, bana sensizlik cehennem azabı gibi. Bak hazır okulumuzda bitmiş. Gel evlenip mutlu bi yuva kuralım. Yoksa ben yalnız ölür giderim dedim.
Bana dedi ki: "-Mübarek ramazan ayında seni üzmek istemem ama bayram sonunda sevgilim ve ailesi gelip beni isteyecek."
Ulan adaletini s*yim dünya. Kızın bana dönmediğine mi yanıyım şimdi. Yoksa yakın zamanda nişanlanacağına mı? Neyse beyler yakalım hadi... Efkarlandım iyice...

Iki tane birden yaktim kardesim. Sıkma canini herseyin hayirlisi olsun. Dertlesmek istersen de burdayim her zaman.

Eyvallah kardeşim. işte hayat ne yapacaksın. Hep istediğin gibi olmuyor. Ama en çok neye yanıyorum biliyo musun? Burda benim olmadı ya ahirette de benim olamayacak.

Cakmagi olan

Gel kardeş yakıyım.

Kardesim takma kafana o kadar soyledigin gbi hayat hep istedigin gbi gitmiyor. Sen ona yanma birak o isi sigaralar halletsin