kimsem olmadığı için size anlatmak istedim be ağa, giblenmeyecek belki yazdıklarım.
16 yaşlarındayken ilk defa bir kıza aşık oldum, sevgili olduk ailemden çok bağlandım bu kıza, ilk defa hayal kurdum biriyle ilk defa bir kız için hıçkıra hıçkıra ağladım lan,
okul okumadığım için bir mağaza da çalışıyordum, orta halli bi ailenin evladıydım. 18 yaşındaydık (kısa kesiyorum) çocuğumuzun adını bile belirlemiştik be ağa.

beyler bir iki kişi varsa devam ediyim.

annesi az çok bilirdi beni, artık aileleri tanıştırma vakti gelmişti. ama nasıl yapacaktım bunu, kalıcı bir işim yoktu zaten lise terkti. annesiyle tanışmaya karar verdim. "kızımı senin gibi işsiz birine mi vereceğim" dedi. o an dünyam başıma yıkıldı, yutkunamadım bile. ailesi ayrılmamız için elinden gelen herşeyi yaptı ve bunu başardı.

devam ediyim mi beyler?

beyler amacım şuku değil, burada olanlar belli ederse kendini sevinirim.

1 hafta içinde biz diye birşey kalmamıştı, bitmemesi için elimden gelen herşeyi yaptım, tekrar konuşmalıydık sevdiğimle adı x olsun.
b: yapma be bitmesine izin verme
x:üzgünüm
b:seni unutmayacam, vazgeçmeyecem
x: farkında değil misin? senin düzgün bir işin yok, bana nasıl bakmayı düşünüyorsun.
o an yaşadığım duyguları anlatamam beyler, canım öyle yanıyordu ki cevap bile veremedim, haklıydı benden bi gib olmazdı.

devamı var.

sıçarken düşün geçer yeğen

Devam et

Hadisene abicim ya

Vay amk ya goruyonmu isi ?gotumu sıkıp okuman gerek benm amk .

devam ediyim mi?