GERÇEKLER ... annem ve yanında bir kadın vardı.. şaşırmıştım.. merdivenden gelen sesleri duyuyordum sanki.. kadın bana şefkatla ve tuhaf bakıyordu. onlara kapıyı açtım bir anlık şok geçirdikten sonra odama doğru gittim.. annem içeri çağırmıştı beni. kadını tanıştırdı. bak bu pgibolog nuray … dedi. anneme o an çok kızmıştım ama kadını kırmak istemediğim için kafamla selam verdim.. gel seninle az konuşalım dedi.. gittim oturdum yanına.. çocukluğumdan yaşadığım anılara, hobilerime, fobilerime, yaşamak istediğim hayata kadar indi.. nasıl oluyordu da ilk defa tanıdığım birinle bu kadar konuşabiliyordum.. 1 saat kadar sohbet ettik o an cansunun aşağıda olduğunu bile unutmuştum.. sonra konu döndü dolaştı cansuya geldi.. cansu konusuna komşu olayından girdi pgibolok.. biliyo musun dedi.. ben hep iyi bir komşumun olmasını hayal ederim dedi.. nasıl bir komşu dedim ? mesela dedi, başladı anlatmaya.. cansunun karakterinde bir komşu istiyordu lan bu kadın.. eğlenceli, gülmeyi ve güldürmeyi seven, iyi kalpli bir komşu hayal ediyordu.. o an içimde çok tuhaf evhamlar oluşmaya başladı. annem cansuyla yaşadıklarımızı öğrenmiş miydi? bu pgiboloğu onun için mi tutup getirmişti buraya? pgibolog devam etti.. her insan hayal kurmayı sever dedi.. o konuşurken gene kapı çaldı.. onun konuşması umrumda değildi.. koşarak kapıyı açmaya gittim.. cansuydu bu cansu.. sarı saçları, yeşil gözleriyle, çocuksu masumiyeti ile bana bakıyordu.. napıyosun dedi? iyiyim dedim yutkunarak.. sen?.. bende iyiyim dedi titrek bir ses tonuyla.. seni çok özledim dedim.. annemgili o an oturma odasında bırakmıştım.. bende seni dedi cansu.. gidiyor musun artık diye sordum ve tutamamıştım gözyaşlarımı.. evet dedi gözlerimin içine bakarak. yeşil gözleri öylesine dolmuştu ki.. gözünü kırpsa düşücekti göz bebeklerine fazla gelen su.. onun gözlerine bakarken omzumda birinin elini hissettim.. yaş gözlerimle kafamı çevirip baktığım kadın pgibolog nuraydı.. her insan hayal kurar oğlum dedi. cansuya baktım ağlıyordu.. daha sonra antreden beni izleyen annemi gördüm.. o da ağlıyordu.. pgibolog nuray gözlerime baktı.. sen hayal kuruyorsun oğlum dedi.. cansuya baktım tekrar. annemin cansuyu sevdiğimi anlamış olması beni korkutmuyordu ama pgibolog ne zırvalıyordu?? kolumdan tuttular annemle beraber.. napıyosunuz siz dedim.. gel bizimle dediler ve merdivenden indirmeye başladılar.. kafamı arkaya çevirdim cansuya baktım.. ağlıyordu … aşağı indiğimde ambulans aracını gördüm.. sedyeye yatırdılar beni içindeki 2 görevli.. yanıma annem bindi.. çaresizce onları izliyodum.. sana iğne yapacağım hiçbir şey sorma dedi ambulanstaki kadın.. ve koluma iğne vurdu.. birkaç dakika sonra hastahanede uyandım.. ambulans işini annem ile pgibolog organize etmiş .. hastahaneye gitmeyeceğimi, zorla zütürülemeyeceğimi bildikleri için.. uyandım hastahane odasında.. gözlerime bakan nurayı gördüm gene. noluyor dedim.. ama çok sakindim.. yediğim iğneden kaynaklanıyordu bu.. kolumdan giren iğne hafifletmişti cansunun yüreğimde açtığı acıyı.. ve hiç unutamadığım dakikalar başladı ..nuray konuşmaya başladı.. sen hayal kuruyorsun oğlum dedi tekrar. ne hayali dedim.. sen güzel bir hayal kuruyorsun diye tekrarladı.. ya ne hayali dedim tekrar. sen kendi kendini mutlu ediyorsun, çok güzel bir kadın hayal ediyorsun dedi.. ne diyosun sen dedim.. o an tekrar hemşire geldi iğne vurmaya. iğnenin acısı umrumda değildi.. nuraya odaklamıştım gözlerimi..ve acı sözler döküldü nurayın ağzından.. her hatırladığımda hıckırığa boğulduğum sözler.. sen olmayan bir şeyin hayalini kuruyorsun oğlum dedi.. cansu diye biri yok, gördüklerin gerçek değil.. bak biz seni tedavi etmek için burdayız dedi ve suratımı okşadı.. sonrasını anlatmak bile istemiyorum.. hayalmiş meğer.. onca tedavi süreci, onca iğne unutturdu bana cansuyu.. gelmiyordu artık gözlerimin önüne.. ben onun hayaline bile razıyken o bana gelmiyordu artık.. hayal de olsa teşekkür ederim cansu .. yeşil gözlerin için, sarı saçların için.. annemin beni hayretle izlediği günler için.. onun önünde seni yaşadığım için..

hayal de olsan seni gördüğüme sevindim CANSU

-iyi okumalar okuyan varsa alırım 1 dal şuku-

annem söze koyuldu.. cansunun eşi evsahibini aramış.. birkaç gün sonra gelip eşyalarını alacaklarmış. evden taşınacaklarmış dedi ve odamdan çıktı.. dünya başıma yıkılmıştı o an.. çaresizlik, acı, sinir ve hayal kırıklığını aynı anda yaşamıştım.. hiçbir şey söylemiyordum içimden.. kulaklığımı taktım, bana aşkı öğreten, nefret ettiğim hayatı sevdiren kadının en sevdiği şarkıyı açtım..

http://fizy.com/#s/1hxbwmteoman

istanbulda sonbahar diyordu.. bense kollarımı monitörün önünde birleştirmiş üstüne yatmıştım.. bana gülmeyi öğreten kadın için ağlıyordum.. pencereye doğru adım attım.. kapalı bir hava vardı dışarda, hafif çileyen yağmur. tam benim havamdı bu.. kapının arkasında asılı olan kapşonlu ceketimi giydim.. ağlamaktan kızaran gözlerimi annemin görmesini istemiyordum. ben bakkala gidicem dedim.. tamam dedi diğer odadan. çıktım dışarı.. hafif çileyen yağmurun altında kapşonumu kafama geçirdim.. ellerimi cebime soktum.. derin bir hüzünle, kızarmış gözlerimle baktım 2. katın cdıbına..çok anlamsız gelmişti bana.. insanlar, yaşadığım heyecanlar, hatta sokakta gördüğüm kediler bile .. insanlar ne için yaşıyordu? gene nihilist düşünceler sarmıştı içimi.. bilinmezlik.. hisssizlik.. ara sokaktaki sessizlik.. yağmur şıpırtıları ve ona eşlik eden anılarım.. cansu ile geçirdiğim güzel günler ..eve vardım ve yattım. erkenden hemde.. sabaha kadar ölü gibi.. gözlerimi açtığımda gün ışığını farkettim.. sabah sandım saate bakana kadar.. saat 1′di.. öğlen 1. eskisi gibiydi işte.. gene başlamıştı hayatla kavgam. insan dışı yaşamım gene baş göstermişti.. tek merak ettiğim şey bunlar taşınmaya geldiğinde onu görebilecek veya göremiyecek olmamdı.. pencereden görsem bile yeterdi o masum güzelliği.. o bebek gibi kokan kadını.. insanoğluna hakaret sayılabilecek dişiliğini .. sıradan sandığım günün ortasında, onların taşınmak için eve geleceğini ummazdım bile o an…

akşamüstüne doğru aşağıdan sesler duydum.. nakliye aracını gördüm. 4-5 tane adam. cansunun kocası ve pencereden gördüğüm kadarıyla apartman kapısından giren sarışın bir bayan.. o olmalıydı bu .. ballandıra ballandıra anlattığım, harika kadın olmalıydı.. heyecanlandım, mutluluk ve hüznü aynı anda yaşamıştım.. taşınmaya gelmişlerdi ama cansuyu görmüştüm ..açamadım kapıyı.. bekledim belki gelir diye.. dakikalar geçti.. merdivenin demirine çarpan eşya sesleri geliyordu, adamların sesleri geliyordu ama o güzelliğin sesi hala gelmiyordu…

ve çaldı.. kapı çaldı adranelim gene tavan yapmıştı o an.. kapıyı açtım, açtım ve.

pısırıktım o an..

o bağrış çağrışların içinde cansuyla yaşadıklarımı düşündüm.. onunla seviştiğim çekyata baktım. onu yasladığım duvarlara baktım.. muhteşem vücuduna ilk dokunuşumu, ilk öpüşümü aklıma getirdim.. o anları özlememek için, cansuyu o evde tutmak için kapıdan çıktım gene ..çıktım kapıdan en ürkek halimle.. benim ağzımı burnumu kırsa bile ellerim asla kalkmayacaktı.. onunla insan gibi konuşacaktım.. dinledim bir süre kendi kapımın önünden onları. tahmin ettiğim gibiydi işte.. vardım yanlarına.. yüzündeki morluklar iyice belirmişti şerefsizin.. evet elinde bir bavul vardı huur çocuğunun. cansu ağlıyodu. taşınmıyorlardı ama bu huur çocuğu gidiyodu gene.. cansuyu nereye zütürüyordu onu bilmiyordum..tarifsiz bir acı vardı amk yüreğimde.. hayatım bir pc, televizyon, müzik ve 31 den ibratti benim.. bu kadın bana ihtirası öğretmişti. hala delicesine tapıyodum ona.. artık yanlarındaydım konuşma vaktiydi..cansuyu gördüm.. yutkundum gene. konuşmayı beceremezdim ki şimdi ben o adamla.. adam bana bakarak. gene mi sen lan velet dedi ve üzerime yürümeye başladı.. cansu onu bırak onun bir suçu yok dedi. ağlayarak diyodu amk . biliyodum bu kadın beni seviyodu.. gözlerimin içine bakarak bağıra bağıra konuşan, tükürüklerine sahip çıkamayan bu huur çocuğuyla konuşmaya başladım ..cansu ablayı nere zütürüyosun? sanane lan sanane deyip cevap verdi.. belki de haklıydı amk.. cansunun o güzel ellerinden tutup asılması beni deli ediyordu.. artık cansu hıçkırarak ağlıyordu.. gitmek istemiyorum diye.. ikimiz bir yalvarmaya başladık bu amk kürtüne.. az da olsa sakinleşmişti huur çocuğu.. devam ettim laflarıma..bak abi dedim.. annem karını kardeşi gibi seviyor. sen yokken gözün arkanda kalmasın dedim .. ne diyebilirdim ki, bu huur çocuğuna yalakalık yapmasam cansuyu kaybedicektim.. annem evde olsaydı keşke diyordum içimden. o daha iyi konuşur, sakinleştirirdi bu bini..dur abi ben annemi arıyorum bak dedim. onla konus istersen dedim.. hala bana dikleniyordu bin kurusu. kendinden küçük birinden dayak yemenin verdiği pgibolojik baskı vardı üstünde.. cansu sadece ağlıyordu o aralar. aradım annemi nerde olduğunu sordum. teyzenlerdeyim dedi. hemen gelmesini söyledim.. adamın umrunda değildi cansuyu artık iyice zorlamaya başladı.. cansu kapı eşiğine oturup kollarını dizlerinin üzerine bağlayıp ağlıyordu.. adamın dediği hiçbirşeye yanıt vermiyordu..sevdiği kadını nikahı altına aldıktan sonra eve kapayıp, 1 ay ortalardan kaybolup 2 gün evde bulunan, ona sevgi göstermeyen bir adam aldatılmayı hakediyordu binler.. sevdiği kadının yanında olabilmek için askeri ücrete çalışan nice deli yürekler gördü bu ülke. bu gibtimin kaçakçısının karısıyla birlikte olduğum için hiç suçlamadım kendimi.. hikayeye 15 dk sonra devam edicem.. bugün bitirmek için uğraşıcam..cansu kapı eşiğine oturmuş ağlarken kaçakçı kürt kocası cansunun kollarından asılmaya başladı .. cansu inatla ağlayarak gitmemekte direniyordu.. bu huur çocuğu gücünüde kullanarak hayvanca asıldı ve cansu kapı eşiğinden adama doğru uzanmak zorunda kaldı.. yani düştü…araya girdim.. napıyosun lan öldürceksin dedim.. derle demez o yaba elleriyle suratıma bir okkalı tokat yedim.. cansunun yere düşmesiyle sinirlenen ben yediğim tokatla tekrar çılgına döndüm.. artık bende kopmuştum. 2 gün önce morarttığım elmacık kemiğini ve kabık bağlamış dudağını tekrar yumruklamak istedim.. yapamadım.. o an annemin sözleri geldi aklıma.. karakoldan geldiğimiz gece ki sözleri.. bişey yapamadım.. cansuyu sürüye sürüye gitti huur çocuğu.. bense derin bir hüzne boğuldum.. aşağı yol kapı çarptığında, cansunun hıçkırıkları binayı terketmişti.. baktım 2. katın kapısına.. yutkundum.. sadece bunu yapmıştım ..yavaş yavaş çıktım merdivenleri.. girdim evime.. sessizlik vardı evimin duvarlarında. mutfağa gittim.. onun bana yemek pişirdiği mutfağa.. kahkahalarıyla çınlattığı mutfak, güzel yemekleriyle kokuttuğu mutfak bugün şu saatte hüzün kokuyordu.. tüm bunları yaşarken evimizin zili çalmıştı. otomatiğe basarak kim o dedim.. gelen annemdi..merdivenleri koşarak çıkmış olmalı annem. noluyor dedi. ne ne oluyor diye cevap verdim.. o adam cansuyu sürüye sürüye zütürdü dedi. içim bir kez daha cız etmişti.. acı çekerken sessizliğimi koruyor, halı desenlerini inceliyordum.. annem devam etti.. sana birşey yapmadı değil mi ? beni niye çağırdın?bana bişey yapmadı dedim. engel olacağını düşündüm diye devam ettim.. annem bağırdı tekrar. oğlum manyak mısın sen? elin belasını niye üstüne alıyorsun.. cansuyu bende seviyorum ama ne yaptığı belli olmayan o adama nasıl karışabilirim dedi.. sana yalvarıyorum artık bak onların belasını üstümüze çekme diye sitemde bulundu. kafamı salladım ona da hak veriyordum.. napabilirdi ki? napabilirdim ki …günler, haftalar geçti… kış gelmişti artık.. dışardaki kömür kokusu, yağmurlar, fırtınalar soğuk değildi.. üşütmüyordu gönlümü cansunun yokluğu kadar.. cansulu günleri özlüyodum hüzünle.. hatta bazen cansu olmadığı zaman ki günlerimi özlüyodum.. hayvan gibi yaşıyodum fakat en azından içimde böyle bir acı yoktu..merak ediyordum. cansu neredeydi, kiminleydi? bu gözü dönmüş adam cansuya zarar bile verebilirdi.. cansu ona benimle yaşadıklarını söylese gelir kafama kurşun sıkardı.. bazen kendimi ölüme hazırlıyordum. bir gün eve gelip beni öldüreceğini düşünüyordum.. cansu niye böyle birşey yapardı ki? niye kendinin ve benim sonumu hazırlardı.. sadece cansu yokken kafamda türettiğim olumsuzluklardan biriydi bu düşünce.. cansunun yokluğunda iyice pgibopata bağlamıştım artık..3 hafta kadar geçmişti cansusuz.. isterse yıllar geçsin.. o geçen yıllara bu şarkıyı armağan ederdim

http://fizy.com/#s/1aif12

çok özlemiştim onu.. gene onu düşündüğüm bir günde kapı çaldı.. ev sahibine kira vermek için giden annem, kirayı verdikten sonra tekrar evimize gelmişti.. odama geldi ve kirayı verdiğini, ev sahibinin cansu ve kocasından haberinin olduğunu söyledi.. annemin ev sahibinden aldığı haber yüreğime kor gibi düştü...