can yücel için 999 entry

sen bize öğrettin küfürün nasıl cümle içinde harmanlanacağını

kadınları nasıl seveceğimizi de sen öğrettin can baba

bir gece sevgi duvarını aştık
düştüğüm yer öyle açık öyle seçik ki
başucumda bir sen varsın bir de evren
saymıyorum ölüp ölüp dirilttiklerimi

@84 pişti olduk amk

bir de bu var, nasıl adamsın baba...
kan yasası bu insanın
üzümden şarap yapacaksın
çakmak taşından ateş
ve öpücüklerden insan!

yalnızlığım benim sidikli kontesim
ne kadar rezil olursak o kadar iyi

kibrit çakıyorsun karanlıkta
badem çiçeklerini görmek için
ve mart denizlerinde tedirgin bir çift
sarnıç gemisi gözlerin
bir iş açacaksın sen başımıza
yangın mı olur artık, bahar mı?

sesinden dinlemek lazım;

sen miydin o yalnızlığım mıydı yoksa...

sevgi duvarı:

http://www.youtube.com/watch?v=zbe8AvSlVQ0

bu gül birşeyin anısı olacak ama neydi unuttum
kimbilir belki de sabah sabah yeniden açan umudum

aç! aç! aç!
diye haykırıyor yüzlerce mahkum.
canımız yanmış gibi değil,
canımız yana yana
haykırıyoruz sahnedeki kadına:
aç aç açç

bir koçbaşı gibi zorluyor duvarları çığlığımız
açız çünkü,
açız...
hem sade
o kadına
ve kadınlara değil
güneşe,
yeşile,
toprağa
ve açık havaya açız
adam gibi çalışmaya
insan gibi yaşamaya da açız

onun için de işte,
sahnedeki kadınla değil asıl
bu düzenin bazına asılıyoruz
aç aç aç
diye haykırıyoruz.
kilitleri aç
kelepçeleri aç
demir kapıları aç
aç! aç! aç!
açız çünkü,
açız
hem sade
içerde değil
güneşe,
yeşile,
toprağa,
açık havaya,
adam gibi çalışmaya,
insan gibi yaşamaya
sade içerde değil,
dışarda da açız
onun için de işte,
sahnedeki kadına değil asıl,
bu düzenin bazına asılıyoruz
aç aç aç diye haykırıyoruz.
bize okul, bize yol, bize fabrika aç!

aç aç aç
yine de nazlanıyor sahnedeki rakkas
bu açmaza son çare
bi açık versin diye bakıyoruz
canımız yanmış gibi değil
canımız yana yana haykırıyoruz:
açamaz açamaz açamaz
ama hala anlamıyor ki düzenbaz
gönül hoşluğuyla o açmazsa eğer
fırladığımız gibi bu tarih denen sahneye
aç dediklerimizi biz
kendi ellerimizle açacağız!

ayaklarıyla ezip fıçıya mı bastılar seni
nefti kasnaklı bir fıçıya,
aldırma, kara üzüm !
sen, o kırmızı şarabına doğru
içten içe
harıl harıl
çalışmana bak, iki gözü

babama her kızışımda hatırladığım şiir;

Hayatta ben en çok babamı sevdim.
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpı bacaklarıyla – ha düştü, ha düşecek –
Nasıl koşarsa ardından bir devin,
O çapkın babamı ben öyle sevdim.

Bilmezdi ki oturduğumuz semti,
Geldi mi de gidici – hep, hepp acele işi! –
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi.
Atlastan bakardım nereye gitti,
Öyle öyle ezber ettim gurbeti.

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
40’ı geçerse ateş, çağ’rırlar istanbul’a,
Bi helallaşmak ister elbet, diğ’mi, oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy’nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu.

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim.
Hayatta ben en çok babamı sevdim.

Edit: Can Yücel'in babasının Hasan Ali Yücel Olduğunu hatırlatırım binler
Hasan Ali Yücel Türkiye'nin ilk milli eğitim bakanı idi. Köy Enstitülerinde çok emeği geçmiş bi şahsiyet imiş

tırnakları uzuyor i̇stanbul'un
kirli bir masmavi
ama ne kadar yaraşıyor yarabbi
bu tırnaklar bu deli parmaklara
ve ortayla işaret arasında mütemâdi bir cigara
giderek minareler oluyorlar

yaşıl bir köprüye rastladım demin
bir diyeceğim yok dedi martılara
başımı döndürmeseler
başımı döndürmeseler böyle

ben de dedim ki allah'a
feriştâhın gelse yaradamaz bu güzelliği
sen bir turistsin amcabe

ccc can yücel ccc

can yücel reyiz için 1 entry.

sakallı amca

ccc can yücel ccc

(bkz: beyler gelin bi önemli)

türk, öğün, çalış güven! demiş ya,
çalışan, parasız pulsuz, çalışıyor paralıya
güvenen varsa, parasına güveniyor
sonra öğün babam öğün!
dövün babam dövün!

trabzon hurması ağacına döndüm
tüyüm tüsüm döküldü, yapraksız kaldım
yine de meyvaya duruyorum bu cıbıl halimle
tepeden tırnağa
turuncu turuncu
kütür kütür
bu benim sonbaharım
bu benim son gürlüğümdür