can yücel oluyoruz

Deveye boynunun eğriliğini sorarsınız.

Sıkıyorsa aslana "saçların neden karı gibi uzun lan?

Timsaha "o kuyruk ne dıbına koyim?" diye sorun.

-Can Yücel-

dinlensin diyedir gözlerimiz
bu önümüzde açılıp giden manzara;
bu dünya, yoruldu mu kuşlar konsun diyedir,
ve tanrılar boşluktan bıkınca.

ellerimize malum olur nedense
suların rengi balıklarıyla, çiçekleriyle,
düşünmenin huzuru ayan olur;
soğuğun sessizliği hakeza.

yuvarlanan yıldızlar içinde saçlarımız,
boylarımız büyür usul usul;
duyulmasın diye gürültüler uykularda
yağmurlar yağar geceleri.

biz çoktan olduk.

bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
"o olmazsa yaşayamam." demeyeceksin.
demeyeceksin işte.
yaşarsın çünkü.
öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
çok sevmeyeceksin mesela. o daha az severse kırılırsın.

ve zaten genellikle o daha az sever seni,
senin onu sevdiğinden.
çok sevmezsen, çok acımazsın.
çok sahiplenmeyince, çok ait de olmazsın hem.
hatta elini ayağını bile çok sahiplenmeyeceksin.
senin değillermiş gibi davranacaksın.
hem hiçbir şeyin olmazsa, kaybetmekten de
korkmazsın.
onlarsız da yaşayabilirmişsin gibi davranacaksın.
çok eşyan olmayacak mesela evinde.
paldır küldür yürüyebileceksin.
i̇lle de bir şeyleri sahipleneceksen,
çatıların gökyüzüyle birleştiği yerleri sahipleneceksin.
gökyüzünü sahipleneceksin,
güneşi, ayı, yıldızları...
mesela kuzey yıldızı, senin yıldızın olacak.
"o benim." diyeceksin.
mutlaka sana ait olmasın istiyorsan birşeylerin...
mesela gökkuşağı senin olacak.
i̇lle de bir şeye ait olacaksan, renklere ait
olacaksın.
mesela turuncuya, yada pembeye.
ya da cennete ait olacaksın.
çok sahiplenmeden, çok ait olmadan yaşayacaksın.
hem her an avuçlarından kayıp gidecekmiş gibi, hem
de hep senin kalacakmış gibi hayat.
i̇lişik yaşayacaksın. ucundan tutarak

Ben hayatta en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yerden bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü ha düşecek
Nasıl koşarsa ardından bir devin

O çapkın babamı ben öyle sevdim
Bilmezdi ki oturduğumuz semti
Geldi mi de gidici - hep, hep acele işi
Çağın en güzel gözlü maarif müfettişi
Atlastan bakardım nereye gitti
Öyle öyle ezber ettim gurbeti

Sevinçten uçardım hasta oldum mu,
Kırkı geçerse ateş, çağırırlar istanbul'a
Bi helallaşmak ister elbet , diğ'mi oğluyla!
Tifoyken başardım bu aşk oy'nunu,
Ohh dedim, göğsüne gömdüm burnumu,

En son teftişine çıkana değin
Koştururken ardından o uçmaktaki devin,
Daha başka tür aşklar, geniş sevdalar için
Açıldı nefesim, fikrim, canevim
Hayatta ben en çok babamı sevdim.

gibmeyeceksin kimseyi körü körüne
o olmazsa boşalamam demeyeceksin
demeyeceksin işte
çünkü boşalırsın
öyle muallaklik laflara gerrek yok ki
çok gibmeyeceksin mesela zütünü gibersen acır

Am Yücel

olmuşum ben bir am lının kölesi
kimse sormaz nedir bu fakir in çilesi
ufacık mağaranda ağırladın bu fakiri
o daracık yanaklarınla okşadın bu bedeni

dur dedim ,yok dedi
anlamazlar dedim, anlarlar dedi
zıpladı ,inledi, tamdıbını istedi
tamam dedim ama önce ,,,elimi yıkamam lazım

can yücel

am var dediler şair olduk.
can yücel.

sen taytı seviyorsun diye o sana yakışmak zorunda değil.
giyme şu taytı aşure tenceresi kadar zütünle