Cuma namazına gitmek üzere evden çıktım. Biraz geç kalmışım. Cami avlusunda sadece ben ve iki tane oyun oynayan çocuk var. Neyse girişe geldim, baktım ayakkabılıklarda yer yok, ayakkabıları kapının yanına yanaştırdım. Tam girerken hoca kamet getirmeye başladı. Dedim biraz bekleyeyim de bitince girip, direk namaza dururum. Bekledim biraz. Kamet bitti. Kapıyı açarken, avludaki çocukların dışarıya koşması dikkatimi çekti. Ellerine bir baktım benim ayakkabılar. Bende o anlık öfkeyle gelin lan buraya oropsu çocukları diye bağırdım. Bağırmaz olaydım amk. ne olduyse bundan sonra oldu. Benim bağırmamla bir dedeni kapıyı açıp saldırı tipi bastonunu, kafamla buluşturması bir oldu. Bu öldürücü darbeyi vurarak ömründe bir hafta eksilten dede de fazla dayanamayıp dengesini kaybederek yere düştü. Ben de dede ne vuruyorsun ayakkabıları çaldı veletler dedim. Koş oğlum yakala ozaman iyiyim ben dedi. Bende cami terliklerinden birini giydim. Tam gidiyorum, dede ah uh diye bağırmaya başladı. Bir baktım ayağı kapıya sıkışmış. Kapı da otomatik kapanan devasa bir kapı. Çıkartamıyor. Geri dönüp kapıyı açtım, ayağını çıkarttım. Dedeyi yere oturttum. Dede acıdan kıvranıyor. Bende kırık çıkık varmı diye dokundum ayağına." Aaah yapma evladım. Dur evladım yapma acıyor". Diye var gücüyle bağırıyor. Bunu duyan cemaat de selam verdi. Dedeyi yerde görünce benim yaşlı dedeyi dövdüğümü sanıp beni dövdü. Olay benim iflahım skildikten anlaşıldı.
Hastanede aşırı dozda cenabetlik tespit edildi. Şimdi karantinadan yazıyorum.
http://c12.incisozluk.com...11509/6/1000386_o0c9f.jpg
