Beyler her şey otobüsten tuvaletim geldiği için inmemle başladı hemen tuvaletimi yapabileceğim bir yer aramaya koyuldum uzaklarda ufukta bir cami vardı karanlık bir ara sokakta ve ayrık vadiyi gören gandalf edasıyla camiye doğru emin adımlarla yürüdüm yürüdüm ve kapıdaki kolonya döken adamla karşılaştım abi ne kadar diye sordum biraz yüzüme baktıktan sonra git buradan git buradan diye kafasını mermere vurarak hayata veda etti ben noluyor amk demeden direk efsane bir şekilde bırakmaya başladım ama ne bırakıyorum hayatımdaki en iyi rahatlamalardan bir tanesiydi nirvanaya ulaştım ve bitti sonunda mutlu bir gülümsemeyle sifonu çekerken birden bir ses geldi, ardından birden taklar dışarı doğru taşmaya başladı şu ana kadar buraya sıçmış herkesin taku dışarı çıkıyordu hacılar emmiler-dervişler bile sıçmıştı bu tuvalete (cami baya eski) birden tüm taklar üstüme yığıldı nefes alamıyordum aradan sıyrılıp baktığımda ölümüme çok az kalmıştı önümde de kendi takumla karşı karşıya gelip sende mi dedim takuma sende mi son bir direnişle kapıyı açmaya çalıştım ama tıkanmıştı o an tüm hayatım gözlerimin önünden geçti sonum ne kadar acı olmuştu hacıların takları arasında tam ölümü kabullendiğim zamanlarda boş mu diye bağıran ve kapıyı tekmeleyen hayvanlardan biri gelmişti kapıya tekmeyi attığı gibi takların arasından sıyrılıp teşşekür ettim adam tip tip yüzüme bakarken sokakta yaşamsevinciyle koşuyordum koşuyordum ve herkes anlamadığım bir sebeple bana bakıyordu her neyse yaşamak çok güzel