camdan bakmakla sokağa koşmak

çok başka şeylerdir, buda benim hikayem... dinlerseniz.

Kısa bir özet geçmek gerekirse bölük pörçük bir hayatım oldu çocukluğumdan beri, hani kaderimi gibeyim falan filan diye isyan ediyorsunuz ya, bunları okuduktan sonra belkide halinize şükür edeceksiniz...
Bölük pörçük hayatım oldu derken ben 2 yaşımdayken annem babam ayrıldı ve annem gitti babamın eline kaldım babamda çalıştığı için benimle hiç ilgilenemedi, babannem büyüttü kısmen beni. Babam dikiş tutturamayan bir insandı sürekli oradan oraya taşınır dururduk icra gelmesin eve diye, hiç bir zaman sokak hayatım olmadı çünkü en fazla bir mahallede 6 ay oturuyorduk insanları tam tanımaya başlıyordum taşınıyorduk.

sadece benim entrylerimi okumak için; http://ccc.incisozluk.cc/...fmak/@vallaha-diyom-panpa

vahiyle inen edit; arkadaşlar inbox çok kalabalık olduğu için cevap veremiyorum iletişim için
hikayemi.anlattim.ilgilendiler@hotmail.com

aklım bazı şeylere ermeye başlamıştı 0-10 yaş arasını geçiyorum aptal bir çocuktum çünkü.
annemi soruyordum arada sokağa çıkıyordum akşama kadar sağa sola takılıyordum kuruş harçlık veremiyordu babam bende isteyemiyordum eskiden şok, migros tarzı yerlerde bedava mc donalds kuponları olurdu onlardan alır bir tek öyle eğlenirdik babamla aslında yetiyordu bu bile ta ki 12 yaşıma gelene kadar. Babam tutuklandı gözlerimin önünde tek başıma kalmıştım, çok çaresizdim. daha saftım aslında hiç bir şey bilmiyordum hayata dair ne olacağından bir haber izliyordum aslında hayatımın dıbına koyuluşunu.

babam tutuklandıktan sonra ailemde yani var olan ama tanımadığım ailemde herkes beni aramış sözde ama hiç biri bulamamış (2 hafta göztepe çocuk büroda köpek gibi yattım. illaki ulaşmışlardır ama uğraşmak istememişlerdir.) sonra beni bir yurda yerleştirdiler adını vermek istemiyorum. trenler gelip geçiyordu sürekli göztepe çocuk büroda ilk başta sert davranmıştı polisler bana ama sonra çaresiz olduğumu görünce onlarda acımışlardı abim ablam gibi davranıyorlardı.

her tren geçtiğinde yerimden zıplıyordum, uykum bölünüyordu beni kızların nezaretine koymuşlardı sırf orada yatak var diye çünkü uzun bir süre kalacağım belliydi. yurda gittiğimde sevinmiştim bir sürü arkadaşım olacak burada diye yaşıtım çok çocuk vardı çünkü herkes bir şeylerin peşinde koşuyordu beni önce yıkadılar sonra üstüme ayıcıklı bir pijama takımı giydirdiler çok tatlı geliyorodu en başlarda bana orası ama herkes dışladı beni çünkü onların ailesi yoktu benim vardı ama hiç biri beni istemiyordu yani daha doğrusu o çocuklar öyle düşünüyorlardı..

kısa geçeyim buraları bi gün bir tanesiyle kavga ettim ve dövdüm sonra 4-5 kişi geldiler beni döveceklerdi kaçtım yurttan hemen zaten zorla ödev yaptırıyorlardı dışarıda kalacağım ilk geceydi çok korkuyordum sürekli dua ediyordum allahım bana yardım et allahım nolur sana sığındım sen beni kötülüklerden koru diye en son bir camiye denk geldim ve kapısı açıktı girdim içeriye üst katına çıktım ve orada dizlerimi karnıma çekip ve kafamı dizlerime eğip uyudum sabah ezanıyla irkilerek uyandım ve insanlar vardı başımda evin yokmu oğlum senin ne işin var burada hepsi bir şeyler soruyorlardı hiç birine cevap veremedim gözlerim doldu ve camiiden kaçtım

sonra dışarıda bir parka gittim ve oturdum orada büyük abiler vardı yanlarına gittim oturdum aramızda 3-4 metre anca vardı geceliklerle görünce dediler hayırdır olum bu ne kılık napıyosun burada falan filan korktum ilk bir şey diyemedim sonra anlattım olup biteni çok üzüldüler yani ben öyle düşünüyordum birisi bir sigara uzattı iç dedi kendine gelirsin içmeye çalıştım nasıl öksürüyorum köh köh sırtıma vurdu alışırsın alışırsın dedi kendimi büyük gibi hissetmiştim ve kendimi birden babam gibi görmeye başladım çünkü oda sigara içiyordu onun tuttuğu gibi tuttum sigarayı onun üflediği gibi üfledim

derken bana birisi dedi ki "kalacak yerin var mı?" Yok abi camide kalıyorum dedim gel bu gece bende kal dedi çok sevindim hemen olur dedim ve gittim o abi aslında uyuşturucu işi yapıyormuş çok sonradan anladım tabi bir sene sonra falan beni zütürdü evine sürekli telefonu çalıyordu çıkıp geliyordu tek kalıyordum evde sürekli korkuyordum böyle 1 hafta falan kaldım sonra bu telefonu çalınca bana bir sigara paketi veriyordu o zamanlar winston 2.90 falandır 2 milyon 900 binlira onların paketine bişey koyup beni yolluyodu insanların yanına para alıyodum sonra bana 1-2 lirasını veriyodu harçlık diye seviniyordum

bi süre sonra insanların bana bakışı değişti şunun kardeşi şunun evladı falan demeye başladılar yanında olduğum abinin kötüde olsa bi şekli vardı ve kuryeliğini yapıyordum tabi ki o zamanki aklımla bilmiyordum bunları.

parada tatlı gelmeye başlamıştı istediğimi alıp yiyebiliyordum gün sonunda ceplerim para doluyordu internet kafeye gidiyodum takılıyodum sürekli sonra bi gece bu eve geldim abi dedi ki bana bi ev var bu gece kimse olmicak sen tarzan gibi çocuksun benim amcamın evi oraya tırman gir sonra bana kapıyı aç girdim dediği gibi açtım sonra evde ne varsa topladı sırt çantasına koydu ve çıktık birlikte kuyumcuya gittik ilk altınları bozdurduk sonra dövizciye gidip elindeki sarılı kırmızılı paraları türk parasına çevirdik ve bana 50 milyon harçlık verdi ve hak ettin aslan * dedi.

ve ben hırsızlık yaptığımızı fark etmiştim sonra bana o gece ot içirdi sardı etti alt parmağının arasına koy dedi elini yapıştır üstten çek demişti çektim bi öksürmeye başladım sonra çok tatlı bir ruh haline girdim sürekli gülüyordum anlamsız bi mutluluk sevinç vardı içimde hiç bir şey düşünmüyordum yatıp uzanmıştım o kadar rahattım ki anlatılamaz bir şeydi belkide son 1 yılda hayatımda yaşadığım en güzel duyguydu

sonra uyuya kaldım ertesi gün uyandığımda gel bu gün yine bi iş var dedi bu kez kapıyı açmicaksın bana dedi içeri gireceksin buz dolabının üstünde örtü varsa kaldırıp ona bakacaksın yatakların altlarına divanların altlarına çekmecelere katlı elbiselerin içine mutfak raflarına gösterdiğim yerlere bakacaksın ne bulursan bu çantaya atıp yanıma geleceksin dedi girdim ve dediklerini yaptım çünkü çaresiz ve kimsesizdim o an bana sahip çıktığını düşünüyordum o insanın

herşeyi topladıktan sonra kapıdan bi tıkırtı geldi ve saklandım hemen içeri genç bir kız girmişti 18-19 yaşlarında ve ben mutfakta buz dolabına adeta duvar gibi yapışmıştım görünmemek için karnımı bile içime çekmiş nefes almıyordum etrafı incin görünce korktu ve evden kaçtı bende derin bir oh çektim ve direk evden dışarı çıktım çıktığımda o büyük delikanlı reyiz abi yoktu kapıda tekrar apartmana girdim ve yangın merdiveninin içinden geçip arka bahçeye atladım duvardan tırmandım çıktım ve tarla gibi bir yere girdim sonra tarlada biraz yürüdükten sonra bir parka gittim oturdum dinlendim akşam olunca eve gittim abi beni görünce bi sarıldı biliyodum aslanım ya yakalanmicağını biliyodum bnei polisler aldılar ama adını söylemedim falan filan dedi

ben yine aslanım kaplanım laflarıyla gaza gelip ot içmeye başladım nasıl yaptığımı anlatıyodum sonra baktım ki çok büyük paralar dönüyor hepsini bu pekekent yiyor dedim ben niye kendim yemeyeyim ? sonra abi bana araba sürmeyi öğretsene dedim ve amacım araba sürmeyi öğrenip yani o insandan bir şeyler alıp kaçmaktı olur ama benzinim yok benzin atarsan olur dedi cebimde 80 milyon para vardı 30 milyonluk benzin attım ve bir araziye gittik bana ilk yuvarlak çizdirdi sonra sekiz çizdirdi sonra gece sahil yolundan üsküdara kadar arabayı sürdürttü çok mutluydum ve hevesliydim o gaza basma dedikçe ben basıyordum

dinlemiyosanız anlatmiyim beyler kendi kendime mi konuşuyorum amk.

neyse 2-3 gün her gece bunları tekrarladık ve sonra bana iş var gel dedi araba sürmeyide baya baya öğrenmiştim beni tekrar bir eve soktu ve yine kendisi gelmedi sırt çantasına ne bulduysam doldurdum ev yüksek değildi arka camdan atladım ve kaçtım o abinin yanından tek başıma bir şeyler yapabileceğimi biliyordum artık çünkü yavaş yavaş vurmayı kırmayı öğreniyordum

kaçtım ve kuyumcuya gittim ilk bir çeyrek altın verdim fiyatı o zamanlar 59 lira falandı 59 lirayı aldım ve çıktım 3 çeyrek döner yedim ayran içtim ve korkuyordum o abi beni bulursa döver diye yemeğimi çabucak boğazıma dizile dizile yedim ve ilk gördüğüm otobüse binip semt değiştirdim avrupa yakasına geçtim anlayacağınız

sultan ahmet camiine gitmiştim babamlada gitmiştik daha önce yani neresi olduğunu biliyordum ve gece gündüz hep ışıklıydı orası korkmadığım tek yerdi allahın eviydi çünkü orası hiç işe çıkmamıştım yani hırsızlığa ta ki çantanın boşaldığını fark edene kadar

@26 13 panpa 10 değil.

etrafa bakındım evler çok lükstü ve tırmanamayacağım kadar yüksek yada demir parmaklıydı sonra cafelere gittim masaların üstünden telefon çalmaya başladım ama satmakta başarılı olamadım hiç bir telefoncu almadı en sonunda bir tanesi dedi ki bunların tanesini 20 milyona alırım 5 tane telefon verdim ve 100 milyon para aldım sonra tekrar otobüse atladım ve hacı hüsrev mahallesine gittim

orada evler gerçekten girebileceğimden daha kolaydı ve canım ot çekiyordu hani garip bir istek vardı içimde ot içmek istiyordum yani orada bir eve girdim ve sadece cüzdan bulabildim ondanda 35 milyon para çıktı çok üzülmüştüm çünkü çok büyük risk almıştım evde insanlar uyurken girmiştim sonra sabah 4 e doğru bir evi daha denedim ve evet bu sefer nakit 380 milyon para çıkmıştı

tam evden çıkıyordum ki birinin uyandığını fark ettim hemen evin salonuna koştum ve oradaki kapı tarafına yaslı olan koltuğun altına girdim yaşlı bi amca namaza kalkmıştı herhalde tuvalete girdi ve su sesi hiç kesilmedi bende ışık yanmışken fırsattan istifade çıkayım evden dedim ve birden gözüme araba anahtarı çarptı hemen anahtarı aldım ve dışarı çıktım alarmlar yok o zaman hani bas ışığı yansın hangi arabanın öğren falan filan hesabı yok tek tek arabaları denemeye başladım anahtar 9X model bir ford taunus anahtarıydı hemen arabayı çalıştırdım ama bi dakika geri vitesi öğrenmemiştim ki ben daha

neyse ne dedim çalıştırdım artık alıcam bu arabayı geri vitese taktım ve debriyajdan ayağımı hızlı çekip gaza yüklendim araba birden kendini geriye attı yol genişti zaten sonra istop etti ve bu benim gerçekten işime gelmişti sanki allah bana yardım ediyordu direksiyonu tam sağa kırdım ve arabayı tekrar çalıştırdım kaldırdım zütürüyordum bildiğiniz yarım saat bir saat nerede dolaştığımı bilmeden dolaştım ve sonra arabadan indim anahtarı üzerinde bırakıp yürümeye başladım çünkü nereye gideceğimi bilmiyordum sadece otobüslerle seyahat edebiliyordum