cama yumruk attım bi bakın

@3 şarlokholms

dün gece 02.45 gibi cama yumruk attım tabiki keyfimden değil sinirlerime hakim olamadım sonrada doktora gitmedim. çok büyük izler değil ama yinede çokta küçük denmiycek kegibler oluştu. yeni uyandım. şimdi doktora gitsem dikiş atarlar mı ?

kanka korkmana gerek yok

cok kucuktum ilk diki$imle tani$tigimda. camlarin kirilgan nesneler olduklarini bilemeyecek kadar kucuk. avcumun icinden cikarildiginda tum kiriklar, geriye 2-3 diki$ kalmi$ti. nerdeyse tum avcumu kaplayacak kadar. korkuyordum. bu goruntuyu benimsemek istemiyordum.

- gececek oglum, merak etme..
+ ne zaman anne?
- buyuyunce..

her$ey buyuyunce geciyordu zaten. buyudukce..
bana bir oyuncak almışlardı, tavşan.. sirf sussun artik, kessin zirlamayi diye. i$e yarami$ti gercekten. aklim fikrim beyaz tav$animdaydi. elimi coktan unutmu$tum. ama uzun surmedi ikinci derin diki$imle tani$mam. tav$animi o kadar seviyordum ki her an, her yerde yanimda olsun istiyordum. uyurken, uyanikken, kom$u gezmelerine giderken, yemek yerken.. neredeyse boyum kadardi. ta$imakta zorluk cekiyordum. onu o kadar cok seviyordum ki; birgun boynunu kopardim.. gunlerce, haftalarca agladim. annem bana yenisini aldi. dayanamaz bir anne cocugunun aglamasina. derdini gecirmek ister bir an once.. yeni tav$anima elimi bile surmedim, suremedim. onun yerini tutamazdi ki.. tek bir cozum kalmi$ti geriye. oluyu diriltmek. eski bembeyaz, masum, $irin tav$animin boynunda artik simsiyah, bogucu diki$ler vardi. gozlerine bile baksam gozum siyahliga takiliyordu. ama seviyordum. atamazdim onu. ne onunla yapabiliyordum ne de onsuz.. kucuktum, cok kucuk.. bilemezdim ki kopan bir $eyin eskisi gibi olamayacagini. annem gecer demi$ti bana.. inanmi$tim.

diki$ler iyice can yakar olmu$tu ya$im ilerledikce. elim, tav$anim derken kalbimde ilk cizigi hissettim. sonrasinda kapanamaz, iflah olamaz bir yara. aci ceken, aci veren caresiz bir oyuk. sanki icine bir$eyleri, birilerini yerle$tirmek icin acilmi$ bir delik. uc sene oncesiydi. belki de uc bucuk. bulmu$tum kalbimin icinde ekgib kalan parcalari. bilmiyordum insanlarin bu kadar kirilgan olduklarini..

kucuklugumu ozluyorum $imdilerde.. o zamanlar 2-3 diki$ yetiyordu en buyuk, en derin yarami kapatmaya. şimdi o kadar büyüdüm ki, dikişleri sayamaz oldum. buyudum; ama gecmedi anne.. hala avcumun icinde duruyor o diki$ izleri. hala hatirlamiyorum tav$anima ne oldugunu, hala kalbim kaniyor her gece.. gecmiyor anne. sadece buyuyor. buyuyorum ama yaralarım da benimle beraber buyuyor. ve ben hala hicbir $ey bilmiyorum. tipki senin yalanlarin gibi..

Saate mi baktın cama yumruk atarken bin ?

-panpa artık atmazlar bi dikişin atılabilmesi maksimum 4 saat geçmesi gerekir

camsil sık geçer panpa

panpa gitme kolunu keserler :(

OKUMADIM :(

@6 tespitini yalarım senin şuku akıyo panpa

bidaha cama yumruk at bişeyin kalmaz

@10 teşekkürler güzel kardeşim aydınlandım.

@3 tahminen söyledim o civarlardaydı işte amk.