callisto

bilincin dışavurumu diyeceğim buna.

zihinden uçuşan düşüncelerin parmaklarım tarafından yakalanıp klavye, kalem gibi çeşitli kayıt araçlarıyla kayda geçirilmesi durumu.

şöyle ki, köpekler gibi aşıksın. ölüyorsun onun için. ufacık bir somurtma bulutlarla kapatıyor güneşli bahar gününü. merhaba dostum, dünyama hoşgeldin. burada sandığından çok mutluluk, sandığından çok daha fazla acı hüzün keder adı her ne taksa ondan var.

dudaklarım kaybolurken ipeksi yanaklarında hafif nemli, birazdan ademevladının gözleri tarafından görülemeyen bir iz kalacak... buse dediler buna yüzyıllar boyu. öpücükten çok daha manidar, doluyken aşktan daha güzel ne anlamlandırabilirdi ki sebebini gülümsemenin. mutluydun işte, ben! becermiştim bunu! hem de hiç öyle ferhat gibi su kanalları kazarak değil elmadağından.

ademelmamdan aşağıya doğru gönderdiğim tükürüğüm gibi, söylediğin lafları yutarken de hiç zorlanıyormuşum gibi duruyor muydu ? yumdum gözlerimi. hakaretlerini, haksızlık ettiğime dair komplimanları, yer yer küfürleri de duydum kendime ettiğim. yakıyordum işte canını. sende biliyorsun bunu bende. ama aşk değil miydi zaten bunun adı ha sevgili?

uyuyorsun değil mi şimdi ? rüyalarında yine bir prensessin belki de. bense sigaramın dumanına sarmakla meşgulüm seni bir kaç damla gözyaşıyla süsleyip.

yine sabahı ettik pc başında sohbet edicez derken dıbına koyyim. final haftasındayız bi sus diyorum inatla konuşuyor. sıçtım mavisi bile sarımtrak görünür oldu, hakkını veremiyoruz tabi.

katışıksız bin kurusudur.

parsellediğim yazar, tüm kullanım hakları bana aittir.

(bkz: inci sözlük kullanma kılavuzu)