cafelerdeki acı gerçeği anlatıyorum

daha önce sizlere fırınlardaki iç karartan olayları eski bir fırıncı olarak anlatmıştım. ama o başlığı bi türlü bulamadım.

şimdi ise 3 günlük cafe deneyimim de gördüklerimi anlatıcam. bu sene kadıköyde 3 gün bi büfede çalıştım. daha fazla katlanamayıp bu işkenceye işten kaçtım.

1) içinden kıl, tüy, böcek çıkan yiyeceklerin hiçbiri yenilenmez beyler. sadece alınır ve biraz şekli değiştirilerek geri verilir. müşteri de değiştirildiğini zanneder.

2) ketçap ve mayonezler büyük kaplarda gelir ve o kaplardan küçük kaplara aktarılır. peki nasıl aktarılır ? elle aktarıyorlar amk, bildiğin alıyor avcuna ketcabı, sonra diğer küçük ketçap kabına dolduruyor. (ben sordugumda da elim temiz dedi bu işi yapan kişi bana)

3) sucuk, kaşar, salam, sosis en ucuzundan kullanılır. sakın cafede maret kullanıyoruz, pınarsucuk, bla bla görürseniz inanmayın. en dandikleri kullanılır.

4) temizlik olayına sakın inanmayın çünkü sizin görmediğiniz kısımlar pistir. genellikle döner imalathanesi aşağıda olur. ekmekler burada kesilir. salatalar burada yapılır. olay aşağıda biter. ve aşağısı ne yaparsanız yapın böcek yuvasıdır. tek çare 1 ay kullanmayıp sürekli ilaçlamaktır ama böyle birşey de söz konusu bile olamaz. cafe sahibi paraya bakar.

5) elinizden geldiğince ciğer yememeye çalışın. diyelim 1 ciğer 5 günlük oldu, artık satılmadı. o ciğer alınıp yeni gelen ciğerle karıştırlır. taze ciğeri yerken eski ciğeride yersiniz arada.

şimdilik bu kadar.

not: kadıköyde dersaneye giden görgüsüz liseli binlere sesleniyorum. manitalarla cafeye geldiğinizde boşuna kasılmayın binler, içtiğiniz her çayda benim tükürüğüm var!

not2: cafede zorunlu giydiğim taktan kıyafetler olmasa hepinizin manitasını tek bakışla tavlarım ama ah o fakir görüntüm.

hegün tıkındıgınız o taktan cafeleri anlattım burda bin kuruları.

@5 lan amın feryadı ip numaramı gibtir et. gel adresi veriyim.

ikbal caddesi, kozanoğlu sokak no 15 daire 2 ümraniye/istanbul
emre reyizin yanına gel.