Üst edit: Aglayan kardeşlerim niyetim kimseyi aglatmak degildi. Hakkınızı helal edin. Yazdıgınız her güzel entryde gözlerim doldu tekrar tekrar. 7-8 aydır içimde yara kalmış. Kimseye anlatamadıgım bir yaramı iyileştirdiniz. Allah sizden razı olsun. Ben ogünden beri içimi rahatlatabilmek için pet şişeleri tek bir poşette ayrı bir şekilde çöpe atardım. Bizim çöpümüzde ellerini gezdirmesinler diye yinede içimi rahatlatamadım. Sizin sayenizde içim rahatladı. iyi ki varsınız.

Beyler olay 6-7 ay önce oldu. Az önce bir kardeşimin yazdığı hikaye yüzünden aklıma geldi yine gözlerim doldu. Sizede anlatmak istedim.
Hali vakti yerindeden 1-2 adım daha iyi durumu olan bi kardeşinizim. Üniverste öğrencisiyim istanbulda. Babamla aramızda biraz problem vardı. Okul sıkıntılıydı. Zaten kötü durumdayım birde 3 yıllık kız arkadaşımla ettigim kavga yüzünden gece 11.30 gibi büyük bi caddeden yere baka baka sinirle üzünle hızlı hızlı eve giderken göz ucuyla yolda kaldırımın dibinde çöp gördüm ve içine tükürdüm. Tükürdügümde gördüm ki çöp sandıgım şey bir abinin ekmek teknesi. Bu plastik, pet şişe toplayan abilerimizin arabaları varya onlardan. Tükürüp onun çöp olmadıgını fark ettikten 2 adım sonra sahibinin elinde bir iki pet şişeyle tükürdügümü gördügünü anladım. Dediğim gibi sinirli ve hızlı adımlarla yürüdügüm için 15-20 adım gittikten sonra dayanamadım döndüm abinin yanına. Abi baktı yüzüme başında kirlenmiş beyaz bir şapka üstü başı pis bir hale babam yaşlarında bir abi.
Abi hakkını helal et yemin ederim çöp sandım göz ucuyla dedim.
Konuşmadı.
Abi nolursun hakkını helal yemin ederim bilsem yapmazdım dedim.
Abinin gözlerinden yaşlar akmaya başladı yanaklarından.
Yaşları gördügüm an istemsizce boşaldı gözlerimden yaşlar. Oldugum yere cadde kenarına oturup hüngür hüngür aglamaya başladım. 10 saniye geçmedi. Yanıma oturup kafamı omzuna çekip benimle beraber agladı abi. 10 dakika sonra helal olsun kardeşim sana hakkım dedi ve gitti.
Hiç tanımadıgın baban yaşındaki bir adamla sokak ortasında aglamak. En kral humanistim diyenin zımına koyayım. Utandıgı halde ekmek parası için çalışan bu adam. Ekmek teknesine çöpmüş gibi tüküren benimle sokakta oturup agladı. Asıl saygı gösterilmesi gerekenler. Yüzlerce liralık kıyafetlerle gezen bizler değil. Hayatın acımasızlıgı yüzünden burun kıvırdıgımız işleri utansalarda ŞEREFLERiYLE yapanlardır.

edit: Sözlükte bu kadar iyi insan oldugunu bilmeyen bir kardeşiniz olarak hepinize çok teşekkür ederim. Sizin benim bizim gibi adamlar oldugu sürece mazluma her zaman umut var.