bıçak ve yara

arkadaşlar sizlere anlatmak istediğim o kadar çok olay oldu ki
bu yüzden bunları anlatmanın çok vakit alacagını düşünerek ve sizinde çok ilğinizi çekmeyecegini bilerekten
biraz atlayarak anlatacagım sürekli nükseden hastalıgım buna engel oluyor biliyorsunuz
sizlere ancak bazı günler yazabildim.
orada işçilerle aram çok ğüzeldi
sohbetler ettik uzun uzun konuşmalar yaptım
günlerce ajitasyon eflasyon salivasyon konuştuk
benim yaptıgım çok hümanize bir davranıştı
artık tohum ekilmişti topragın bagrına
yeşermesi için yolların alınması gerekiyordu
bilmem benim anlatmak istedigimi anlayan anlar...
arkadaşlarımla yaptıgım konuşmalarda işe yaradı
bu anlatacaklarım uzunca bir süreden sonra gelişti...

işçiler beni el üstünde tuttu o konuşmadan sonra
sanki ateşin çalınmasını bekliyorlarmış amk...
işletmenin geniş beton avlusunda öbek öbek yığılı çöplüklerden toplama kirli paslı cam kırıkları sabah güneşi
altında parlıyordu,
her gün gündüz gece demeden masallardaki dev gibi
nikotin kokan saglıksız koşullarda çalışılıyordu
mantarlaşmış tahtalar paslı tenekelerle yamalı işçi barakaları vardı
insanlar umutsuz uyanıyor bir somun ekmegin peşindeydi
bense sıcak bir ev sıcak bir yemegin hayalini kurarak yaşıyordum
onları her sabah uyandıran horozda susmuştu artık

saat 12 gibi paydos veriliyordu
yemekanenin önüne gittim
millet sıraya çoktan girmiş .
yemeler dagıtıldı ve ben içeri ğirdim
hemen atatürk resminin altına sandalyeyi çektim ve
-arkadaşlar diye bagırdım herkes dönüp bana baktı
-çimento torbasısından don giymiş çocuklarınızın
ğüneş altında çalışanların yaşamları düze çıkacaksa çıksın
yoksa iliğimizi sömürenleri, biz bu vatan topraklarında yaşatmayacagız türkiye sömürge degildir
-TÜRK iŞÇiSi köle olamaz diye bagırdım ...
alkış kıyamet koptu orada bir anda popüler biri oldum.

kışın sogu dolaşıyordu artık izmir sokaklarında
agaçların tepesinde çiğ olmuştu...
o sabah yine erken kalkanlar sivri bıçak gibi sogu hissediyor olmalıydı
kulubeye geri ğirdim
hande gene geldi
-gömlegini ütüleyim mi dedi
-üşüdün mü -üşüdügüm falan yok dedim
-biz karsın soguguna alışkınız burası ne ki dedim...

kahvaltı bile yapmadan ilk maaşımı almaya gittim
idare binasından girdim
vezneden parayı aldıgımda şaşa kaldım
bir gün gelmediğim için hemen maaşımdan kesilmişti
iyice fitil oldum zaten sinirliydim
bu işten sebepsiz yere atılan çocuk
ve kesilen maaşım
kendi kendime and içtim ulan müdür, müdür yardımcısı
patron dahil hepinizi gibecem diye yemin ettim ...
işçilerin hiç biri sendikalı degil
canı isteyen işten atıyor, parasından kesiyor...
"karıncalar birleşince filleri yutarmış" diye bir laf vardır...
o aklıma geldi birden

kulubeden dışarı çıktım
-ileride bir gençten çocuk oturuyor elinde bir zarf bekliyor yanına gttim
-ne oldu başına bir şey mi geldi yoksa dedim
-yok bir şey dedi
-nasıl yok amk bu halin ne dedim
-anlatacak bir şey yok dedi
-gel içini dök anlat dedim çocuga, dert küpüyüz ya...
-patron beni işten çıkardı dedi
-neden dedim
durdu biraz düşündü düşündü düşündü
neden sonra
bilmi, yorum ki dedi
lan nasıl olur mal mısın sen
-işe geçmi gelirdin dedim
-yooo dedi
-patrona ters mi konuşurdun, müdüre falan
ekip başına,zam falan mı istedin dedim
-hayır dedi
-sanki başka derdim yok muş ğibi düşünmeye başladım lan bu herifi neden işten çıkarmışlar
benide çıkarırlar diye korktum...
-ha sen patronun kızına yan gözle mi baktın dedim
biraz düşündü belki bakmışımdır dedi
-ha tamam seni ondan çıkarmışlar işte dedim
-belki daha ucuza çalışacak birini bulmuşturdedim
-yok abi benden ucuz kimse çalışmaz dedi
iyice mal oldum lan bir insan işten bu sebeplae dışında neden çıkarılır...
ama çocuga üzüldüm
patronada uyuz oldum amk...

ğünler günleri kovaladı
okula gitmiyordum işletmenin içinde
dolaşıyor çalışanlarla sohbet ediyordum
bazan aklıma nazlı gelirdi
dıbını eşek gibsin onun deyip bir sigara yakıyordum
bazan hatalı paketlenmiş şarapları içerdik...
yine bir ğün,
sabahın ilk müjdesini horozlar verdi
sonra imam ezana başladı...
"bismillah" diyerek yatagımdan kalktım elyordamıyla radyoyu açtım
önce dertli bir saz içini döktü
türkü yü dinleyip dedim ki kendi kendime
"yiğidin alnına yazılan gelir"...
yorganı dizlerime kadar çektim
derken hande geldi içeri
-kıs şunun biraz sesini dedi
sesini kısmadfım en nefret ettiğim şeylerden biridr müziğin sesini kısmak
hande bir şeyler saçmaladı ama ben kendi havamdaydım
-kıs azcık şunun sesini dedi
-boş ver böyle daha iyi dedim
-sen deli misin dedi
-deliyim nolacak amk dedim
-ya dedim ugraşma benle herkesin malı var mülkü var iyi bir işi var benim
de bir radyom var ugraşma benimle dedim...
içimden aglamak geliyordu amk
başımı handenin omzuna koyup ağlamak...
bin bir türlü sıkıntı içinde büyümek
bin bir türlü kahpelik görmek
fakirliğe garipliğe türkülerdeki insanlar gibi aglamak
derken hande kollarını boynuma doladı
-sende bezdin mi bu dünyadan diye sordu
-bilmem ..ki dedim
sonra ayga kalktı beyaz donunun üstüne dizleri delik deşik
şalvarı ile çıktı kulubeden dışarı
-bu yazğıyı kendim yazmamıştım...

kulubeye tekrar gittiğimde önünde
selimi ğördüm
günaydın faslından sonra
dediki sabahın köründe
-oglum keraneye gidecez akşama izin al sende gel
yuhh dedim nasıl bir şey kardeşim, bu millet harbi manyak...
ama sonra anladım ki maaşı almışlar..
ya meyhaneye ya kerhaneye gideceklerdi...
bunlar solugu keranede alanlardandı
bilen bilir taş basamakların üstünde donsuz backlarını gösteren huurların
kapısının önünde toplaşır
-ŞŞşşt biz önce geldik sıraya girin lan diye kavga ederler amk...
elleri uçkurlarında kimide pantolon ceplerinden
içeri daldırıp hatır hatır giblerini kaşıyıp dururlar
sırası gelenin ödediği paraya "tarife" uyğundur ya,
huurların en hurdasını sürülür önlerine
bu yüzden keranenin önünde kavgalar çıkar bıçaklamalar olur
ama yeni düşenler biraz güzel olanlar uygun bir bahane bulunup
tüydürülür ya hastadır
ya izinli amk...
-gerekmez ben gelmeyeyim dedim
ve selim muallaksiyle irtibatı kestim...

kocaman bir sandıgın üzerine teneke maşrapalardan tabaklar yerleştirildi
hande kaşıkları çatalları dizdi sofraya
fırının içinden çıkardıkları
taze ekmegi çıkardılar
yaşlı adam ki handenin babsıydı artık
-kahvaltı yaptınmı dedi
-hayır dedim
-öyleyse gel otur dedi
bu iyiydi işte sandıgın yanına gidip yere diz çöktüm
-sen bekçiydin degilmi dedi
-on iki ğündür tütün deposunu temizliyoruz dedi
tabaklarımızı patatesle doldurduk
ekmeklerimizin üstüne salça sürdük
yaşlı adam tıkabasa yiyordu
allah için ekmek çok ğüzeldi
hepimiz çılgınca hızlıca yedik
sıcak çay bogazımı yaktı
güneş vurdukça sırtımıza sanki hava dahada soguyordu
yaşlı adam gidelim artık dedi
-ayaga kalkrı ve bana dönünp
-istersen seni başka yere aldıralım daha çok para kaznırsın dedi
-hayır dedim
-gitmem gerekli kahvaltı için teşekkür edip kalktım
bu arada handenin dekolte sayılabilecek kıyafetinden memeleri ğözüküyordu
hiç bakmamaya çalıştım memelere
-tanıştıgımıza memenunoldum dedi
ve ailecek ğittiler
işte bu kadar handenin ailesiyle böyle tanıştım
bu karşılaşmanın neden hoşuma gittigini büsbütün anlıyor degilim
ama orada başka bir şey vardı bana her hatırlayışımda o ılık tadı veren büyük bir
karşıtlık vardı nazlının ailesiyle tanışmama hiç benzemiyordu...

biraz daha yaklaşınca közde patetesin kokusu burnuma geldi
duydugum kokuların en güzeliydi...
sobaya yaklaşıp ellerimi uzattım sıcagın vurmasıyla bütün vucudum ürperdi
o sırada çadır aralandı önce genç bir çocuk çıktı
arkasından yaşlı bir adam
üzerlerinde yeni elbiseler vardı
yüzleri sert hatlıydı birbirlerine çok benziyorlardı...
bu ğencin sakalları çok gürdü yanakları parlıyordu
biraz daha yaklaşınca beni ğördüler
yaşlı adam
-mehaba dedi
yüzünde ne dosluk ne düşmanlık vardı bom boş bir yüz ifadesi vardı
-merhaba efendim dedim
öbür gençte merhaba dedi...
beni ğörünce kadın yönünü başka tarafa döndü
sonra çadırın içinden hande çıktı bir göz ğöze geldik
ama fazla bozuntuya vermedik...

nazlının hiç olmadıgını düşünmek...
bir türlü tadına doyamıyordum bunun, bilmem nedendi ama
yaşadıklarımızın hepsini gözümde canlandıra biliyordum
ikide bir nazlı aklıma geliyor durup dururken hatırladıkçada mutlu oluyordum çok garip bir duyguydu...
daha sabahın çok erken saatleriydi,
soguk pek bir acı veriyorduama, ellerimi ovuştururup ceplarime sokmuş kamburumu çıkarmış ayaklarımı
yere vuruyordum...
işletmenin içinde ilerde yolumun üstünde topraktan biraz daha açık boz renkte bir çadır gördüm.
çadırın yanında eski paslı bir saç sobanın çatlaklarından sızan alevlerin kırmızı gölgesi yükseliyordu
sobanın yanında bir kadın vardı
solmuş pamuklu bir etekle gene pamuklu bir gömlek giymişti
biraz yaklaşınca kollarını arasında soguguktan korumak için
başını gömlegin içine sokmuş bir bebge meme verdiğini fark ettim...
(hiç aklıma gelmezdi bu handenin annesiymiş..)
kadıncagız sobayı karıştırıyor bir yandanda çocuga meme veriyordu
sobanın alevleri çadırın üstüne düşüyordu...

nazlıyı kafamda yok etmiştim
nedense bu beni rahatlatmış hayata olan bütün kavgalarım bitmişti
ve eski arkadaşlarımla geçirdigim o gece çok ğüzeldi
şimid burnuma izmirin uçsuz bucaksız ovalarında o olgun meyva kokusu dolaşıyordu
kuşkusuz izmirin sonbaharı altında bir şeftali bahçesi gibi hoş kokulu
havasında sevdikleriyle buluşanlar aşklarını yaşıyordu... bir yerlerde.

sabah oldugunda artık bu evdede kalamayacagımın farkına vardım
ses etmeden çıktım gidilecek tek yer kalmıştı oda küçük kulubem...
kulubeye ğiderken kendime yeni bir telefon hattı aldım
öbür hattı çıkarıp atmıştım nazlı kahpesi arar diye
kulunbenin önünde biraz durdum şimdi birde müdürden azar yemek vardı
işe gelmedik diye...
tütüncü kızlar birer ikişer tütün tozlarıyla kirlenmiş
çamura basarak depoya giriyorlar beni gören kızlar kümeslerine giren ördek yavrusu gibi
kalçalarını sallıyordu...

-egilip içtim bildiğin terkos suyu amk...
-lan nasıl olur biz yurtta bir damla suya muhtaçken
rektörümüzün göz zevki için 20 metreye su fışkırtıyorlar ...
-dururmuyuz hemen döşedik pankartları yurttaki sınava girecek tüm arkadaşlarla
rektörlüğün önünde protesto yaptık, polis geldi...
-ortalık toz duman oldu beni ğöz altına aldılar iki gün nezarette kaldım
ikinci sınavada giremedim...
-benin ressamlık hayalleride suya düştü böylece
-sonra dersleri toparladım sırf rahat bira içebilmek için izmire yatay yaptım dedi...
işte burası türkiye kimse istedigi meslegi yapamazdı...

önce siğaradan derin bir nefes çekti çocuk
-odtü ye yeni gittim(gaziantep üniversitesi odtünün eski kampüsüydü,
odtü diyerek hava basıyor)
-ayaklarım yere degmiyor ama çok geçmedi dersler kendini gösterdi
hazırlıkta kaldım ilk yıl.
-sonra biraz toparlandım derslere asıldım
yurtta kalıyordum yurdun karşısında bardakla şarap satan "tektek" çiler var
her sabah içer okula öyle giderdim...
-sonra mühendislik kendini gösterdi dersler kazık okuldan sogudum iyice
-bendede resim yetenegi iyidir internetten araştırdım italya ya sanat akademisine
ğitmeye karar verdim
-bizimkiler izin vermedi
-bende kaçak giderim dedim
-zonguldakta amasra limanıından bir gemiye atlayıp gidecegim herşeyi ayarladım
-ama gemiyi kaçırdım ...
-ama vazgeçmedim...
-hacettepenin sınavlarına girecektim
-gittim ankaraya ilk sınavlara girdim en yüksek notu alarak geçtim
ertesi ğün ikinci sınav var
-sınava giren ögrencilere bir yurt ayarlamışlar
lan gittim yurtta bir damla su yok
-neyse olur böyle şeyler deyip
bahçeye gidip bir siğara yaktık içiyordum birden rektörlük
binasının önündeki havuzda 20 metreye fışkıran suyu gördüm
-hemen gittik diğer arkadaşlarla
havuzun yanında "içmyin denizsuyu" yazıyor
-lan ne deniz suyu burası ankara denize 1500 kilometre...

orada ne kadar kaldım bilmiyorum
gidebilecegim bir yer vardı oda eski arkadaşlarım
günay ve umut...
bir amın peşine takılıp arayıp sormamıştım bile onları
evlerine gittim kapıyı çaldıgımda yine şarhoş bir şekilde
umut açtı bu haline hiç şaşırmadım
oda benim dumanlı oldğumu anladı heralde...
ğünaylada sarıldım ama ben yokken
kendilerine bir arkadaş bulmuşlar
adı erdal çok konuşkan bir çocuktu
rakı masası kurmuşlar
bende oturdum masaya herif bir başladı anlatmaya ben böyle hoş sohbet bir adam görmedim
gaziantep üniversitesinden makinadan yatay geçiş yapmış
ressam olma hayallari varmış anlattıkları tam bir türkiye paronamasıydı...

ara sokaklara girip kör dehlizlerden geçip
kenar mahallenin birinde "üç göz"denen yere gittim...
yıkık dökük bir yerdi, çatısı uçmuş kerbin eve girdim
acelece sardıgım ilk üçlüyü çektim
ikinci çekişimde beyin kimyam tamamen degişmişti...
daha derin nefesler çektim kendimi bogarcasına, duman
alıp zütürdü beni uzaklara...
bir yandanda korkuyordum kendimi kaybederim diye...
derken iki kişinin ayak seslerini duydum
ama dumanın verdiği cesaretle hiç korkmadım
tedirgindim ama, buraya ancak tinerci çocuklar gelirdi...
ama gelen kişiler tinerci falan degildi
kimdi biliyormusunuz, polisiye roman yazarı ahmet ümit ve arkadaşı
evet onlardı burasını izmirde ögrenciyken ögrenci evi olarak kullanmışlar
şimdi arkadşıyla eski ğünleri anmak için gelmişler buraya
şans işte benle karşılaştılar...
kafmın dumanlı oldugunu anlamış olacaklarki fazla uzatmadan uzadılar...

amaçsızca küfürler ettim bankın üstünde,
eşikten beşiğe nazlının bütün sülalesini kalayladım...
sonra birden kalktım ve stadyumun arkasındaki esrar kokan çingene mahalleisne gittim
buraya daha önce günay biniyle gitmiştik
dış boyası solmuş kapıyı çaldık ve kapkara kolarıyla
çingene çocuk açtı hemen tanıdım binin oğlunu
yüz ifademden anlamış olacakki
gitti hemen içeri
küçük bir poşet içinde otu getirdi
en az iki üçlü çıkardı...
parasını verip hemen arazi oldum oradan...

reserve

şimdi aklımda bir soru vardı
bu nazlı olacak şırfıntıya ve bu davetsiz misafirime bu alçak herife ne yapacaktım
lanet etmek mi küfürler etmek mi ediyordum zaten
şanşlıda sayılırdım onları iş başındayken
en heyacanlı yerindede yakalaya bilirdim
biraz soluklandım içimdeki fırtına söndükçe daha ideal düşünmeye başladım...