bıçak ve yara

geceleri, bazen çadırda tek başıma kalırdım.o yaşta adamı çalıştırmak istemezdim aslında.
su motoruna dinamo baglayıp telefonumu sarj ediyordum.
bazen yoldan geçen arabalardan birini dudurup, gelirken şarap yada bira getirtirdim.
çadır tam sulama kanalının yanında kuruluydu, kanaldan sanmayın ki temiz su akıyor, nerde... üçündü dünya ülkesiydik biz
kanaldan şehrin lagım suyu akardı. su degime bakmayın, simsiyah katran gibi..
suladıktan sonra tarlanın yüzeyi simsiyah olurdu, işte kendi sıçtıgıyla, tarım yapan bir ülkeyiz.
bazen arkadaşlar gelirdi çadıra bunlarla domuz avına giderdik,ben yaşadıklarımın etkisiyle av tüfegini elime almaya korktum...
benim yaşam şartlarım zordu,ama geçiciydi, hayatı boyunca böyle yaşamış insanlar vardı, bizim tarlada çalışan işçiler,
yalın ayaklar, gömleksizler,geleceksizler...
hilmiye acırken, yaşayanlar için üzülmeye başladım.
sevdiğim kızdan uzaktım ama olsun
ayrılık sevdamızın kabesi ğibiydi,her gün arardı, beni elinde tutmaya çalışırmış ğibi...
ben burada agır işlerde çalışırken, nazlının yaptıgı en agır iş belkide ayak tırnaklarına oje sürmekti,
keşke bu dünyada, ölüme,yoksulluga, bilğisizliğe çare bulabilseydim, mutlu olabilmek için bunları düşünmemem gerektiğini
anladım... bana sürekli mesaj atardı mesajları sadece geceleri cevaplıyordum.
tam bir ay banyo yapmamıştım, banyo yapmak için eve gittim, banyodan sonra uyuya kalmışım, ikindine dogru
pederde geldi, kerbin evin serinliğinde yemek yerken
televizyonda habarler başladı,
ikinci haber, şöyleydi
ankarayı kana bulayan kaza...
haberin görüntüleri veriliyordu, siyah bir megan nın üzerine, hızlı oldugu için kontrolü kaybeden
acil servis aracı viyadükten, kırmızı ışıkta bekleyen siyah arabanın üzerine düşmüştü
kazada iki aracında sürücüleri ölmüştü...
annem
-şu siyah arabada birkanın arabasına benziyormuş dedi...
sonra televizyonda ölen ambulans şöforünün resmi, sonrada
genç bir çocugun resmi kondu, önce şaşırdım sonra heber spikeri söyledi
birkan h. kazada hayatını kaybetti... kanım buz gibi oldu, şaşkınlıkla birbirimize bakıtık.
annem aglamaya başladı, agzımdaki lokma bogazımda kaldı...
birkan kuzenimdi, ankarada ilaç deposunda çalışıyordu, işe giderken olmuş kaza,
bizimkiler hemen ankaradaki akrabalara telefon açtılar olay dogru bu bizim birkan dı...
apar topar ankaraya gittik... daha 26 yaşındaydı... ömrüne doyamadan gitti
ambulans şoförünün de 4 tane çocugu varmış... onlarada içim yandı
şimdi ne yapabilirdim ki,başıma gelenlerle kimi suçlayıp hayatıma devam edebilirdim
tanırı beni böyle bir hayatı yaşamaya zorluyordu belki,bu dayanılmaz bir acıydı benim için
belkide hilmi haklıydı amk...

uzun, upuzun geçen yolculugun ardından yorgun ve bıkkın bir şekilde bir bankın üzerine oturdum...
canım birden alkol istedi, çantaları oracıkta bırakıp bir tekele gidip iki bira aldım
ilk birayı daha dükkandan çıkmadan içtim, ikinci birayı içerken yaktıgım siğarayı ilk nefeste yarıladım.
çoktan akşam olmuştu herkesin yabancı oldugu şehirde...
inceden ibr yagmur başladı, elimde çantalar acele etmeden ıslanarak eve doğru gidiyordum
yağmur şiddetini artırdı, evin yakınına geldiğimde,bir dükkan saçagının altında büzülmüş birirni gördüm
yanına biraz yaklaştım, sıskamı sıska, canlı cenaze bir adam, pörtlek soru soracakmış gibi bakan gözler...
-amca ne yapıyorsun burada sırtında yorgan yatak, ıslanıyorsun hasta olacaksın
gidecek yerin yokmu dedim
-oğlum daha sabah sıcak yatagımda yatıyordum, şimdi sokakta kaldım,
gidecek yerim yok dedi
elbiseleri dökülüyordu, üstünde ağ yerleri yırtık bir ceket var
bana bakıp ğüldü çarpık dişleri sapsarı olmuş iğrençti amk
-yegenim ben cezaevinden yeni çıktım dedi
-hayırdır neden düştün dedim
-birini haşamat ettikde dedi,bir buçuk yıl buca cezaevinde kaldık...
-bu sabah tahliye oldum, ğidecek yerim yok,ne otel parası,ne siğara alacak para...
-inan oğlum hapisten çıktığıma üzülüyorum dedi
yere kömür renginde bir balgam tükürdü
-hapisten yatakla çıkmak ugursuzluk ğetirir derler
bari bir garibana verseydin dedim.
adam yere bir balgam daha attı
-amca sana bir siğara parası vereyim dedim
güldü simsiyah dişlerini gösterek...
içeri ğirmeden önce televizyon tamircisiymiş
dükkan sahibinin bir alacak verecek davası varmış, herif borcunu vermiyormuş
bunlarda dükkan sahibinin vereceklisine bir gece agız burun dalmışlar...
bu yannan kafalı hapiste agır batarya denilen yerde kalmış yamyamların, çingenelerin, anasının ipliğini satanların yeri
bir buçuk yıl bu içerdeyken dükkan sahibi villasında rus karılarla oynaşmış...
adamın elinde sarı o meşhur iri taneli kehribar tespih vardı...
-tamda içerde işlerimi yoluna koymuştum
bu sabah apar topar çıkardılar dedi
-allah büyük dedim ama senin yerinde olsam o dükkan sahibini bulurum dedim
-nasıl bulayım oğlum dedi yanına yaklaşılmaz bir adamdır, kimim ki ben anam turp babam şalgam...
adam meteliğe füze atıyordu resmen, bende bir garip öğrenciyim param olsa verecektim
neyse amca dedim ve voltamı aldım oradan...