Beyler yarın devam edicem hem böylelikle daha çok kişi görmüş olur Allaha emanet olun

Depremin üstüne birde bunun olması bizi iyice korkuturken babamda köylülerle birlikte çocukları aramaya gitti. Bizde evde tek kalmaya korkup anamla Sabire yengenin evine geçtik. Bütün köyün kadınları çocuklarını almış buraya toplanmıştı. Çocukları kayıp olan 5 kadın ağlaşıyor, anaları çocuklarını an bile olsun yanından ayırmıyordu.
Sabah saat 4 olmuş babamlar geldi, çocukları bulamamışlar. Babam bizi aldı eve geçtik sonra anamla babam yatarken, beni ortalarına aldılar, bu kaçırılma vakası hepimizi korkutmuştu.
Birkaç gün geçti aradan çocuklaran hala haber yokken biz yine aldığımız haberlerle yıkıldık. Bütün köyün koyunları telef olmuştu. Biz hala işe anlam veremeye duralım köye büyü yapıldı dedikoduları ayyuka çıkmıştı.

Öyle yada böyle sabahı etmiştik. Rüstem amcanın radyosundan haberleri dinlemiştik. Bir daha deprem beklenmiyordu ama tuhaf olan bir şey vardı. Deprem sadece bizim köyde olmuştu. Biz bu soruya cevap araya duralım akşam oldu. Baktık deprem yok bizde sonunda döndük evlerimize. Yıkık, kırık dökük ne varsa elimizden geldiğince onardık, tamir ettik.
Eve geçtik, canım anam mis gibi tarhana çorbası yapmıştı. Biz çorba içip depremi tartışırken kapı çaldı, gelen bakkal Hüseyin abiydi. Bizim köyden 7 oğlan çocuğu kaybolmuş, nasıl olduğunu bilen yok, birdenbire oluvermiş.

Okuyan yoksa devam etmicem bi belli edin kendinizi yav

Olayların yaşandığı gün aslında gayet normal bir gündü. Köyde top peşinde koşturup sonrasında eve dönmüştüm. Anacığım akşam yemeğini hazırlamıştı, bende sofrayı kurmaya yardım ediyordum. Babam namazını kıldı, sofraya oturdu. Haydi Bismillah deyip başladık yemeğe. Canım anam sofrayı toparladı bizde babamla sedire oturduk, konuştuk derken gece oldu. Anam yatakları kurarken, babamda yatsıyı kılmaya gittiydi. Kılıp geldikten sonra yattık. Gaz lambasının söndürülmesiyle gözümü kapamam bir oldu.
Anamın çığlığı, babamın ise”Oğlum kalk, kalk!”diye bağırışına uyandım. Her yer sallanıyordu. 2 saniye olmadı kendimizi köy meydanında bulduk. Bütün köylü meydana toplanmışlardı. Bir arbede hakimdi. Çocuklar ağlıyor, anaları onları sakinleştirmeye çalışıyordu. Kayıplarını arayanlar, bir daha eve dönmeye çalışanlar da az değildi.

Verdim sukunu nejmijimm

Beyler okuyan varsa devam edicem

Araştırmalarım sonucunda gerçek bir hikayeyle sizlerle birlikteyim.
isteğe göre devam edicem rez alın

Takvim yaprağını aldım elime, yaprakta ki tarih 1986 yılı 8 ağustos cuma.
Köhne, eski bir evde dolanıyorum. Ne işim mi var? Burası dedemin doğduğu büyüdüğü çocukluğunu geçirdiği ev.
Bu evde iyi kötü pek çok anıları olmuş sevgili dedeciğimin.
Anı demişken size neden dedemin evinde olduğu mu söyleyeyim mi?
Bunu anlamanız için takvimdeki tarihe doğru bir yolculuk yapmamız gerekecek.
Sene 1986, günlerden 8 Ağustos Cuma.
Bendeniz Necmi Sağyaşar,
Yaşanan bütün olayları benim ağzımdan dinleyeceksiniz.