Böylece aşağıya doğru yol almaya başladık. Taşlık bir patikaydı.Dik yerler vardı ve zorluydu. Neyseki hiçkimse düşmeden, yara almadan
aşağıya ulaşabildik. Pelin'in dediği gibi ilerlemeye devam ediyorduk. Henüz nehirin sonuna ulaşıp anayola çıkmamıza çok vardı. Kenarda
bir çadır gördüm:

b:Beyler şuraya bakın hele.
a:Çadır ha ? Birileri yaşıyor olmasın.
k:Ne yaşaması olum. Baksana ateş çoktan sönmüş. Ahı gitmiş vahı kalmış.
m:Gelin hadi bi inceleyelim.
p:Ben arkanızda kalırım ama ona göre. Isırılmak isetmiyorum.
b:Yahu lak lak etmeyi bırakın da sessizce ilerleyin, hadi.

Çadırı açtığımızda içerisinde kimse yoktu. Civarda da zombi dahi yoktu.Ama açık bir alanda olduğu için buranın duraklayabileceğimiz bir yer
olmadığını anlamıştım.Bir çanta vardı. içini açtığımızda yaklaşık 20 tane ton balık konservesi,4 şişe hazır,9 şişe de şelale suyu vardı. Peki ama
bir insan neden bu kadar erzağı bırakıp gitsindi ki ? Dolaşmaya gitse dahi yanına alırdı mutlaka. Cevabı biliyordum. Apar topar ordan kaçmıştı.
Bu da erzağın bizim olduğu anldıbına geliyordu.Çantayı yanımıza alıp devam ettik. Kadir her an tetikte biridir. Gece uyurken eve en sessiz hırsız
girerse girsin birşeylerin ters gittiğini anlar.O yüzden hala nasıl etkisiz hale getirildiğine inanamıyor, kendine kızıyordu.Ona bunun onun suçu
olmadığını söyledim ve rahatlamasını sağladım. Takımın moralini artırma görevi bendeydi artık. Hiç kimse konuşmuyordu dahi.Çıt bile yoktu.En
sonunda nehirin bitip yolun göründüğü yere geldik.Çok mutlu olmuştuk. Artık kendimizi kurtarabilirdik. Yoldaki tabelaya baktım.Kahraman Köyü 15 km
yazıyordu.Hep beraber köye doğru yol aldık. Saat 18.12'yi gösteriyordu. Hava kararmaya başlamıştı bile.Bu bizim için hiç hoş değildi. Yaklaşık 45 dakika
boyunca yürüdük. Yolun etrafı orman olduğu için ne var ne yok bilemiyorduk.Bu ihtimalle mızrağımı daima yanımda taşıyordum. Yolun sağ tarafında
bir mağara vardı.Ama öyle devasa değil, ayıların yaşadığı in tarzı küçük, yaklaşık 15-20 metrelik bir mağaraydı. Serindi.Sıcak havadan kurtulmak için
girdik. Herhangi bir canlı yoktu. Zombi dahil. Saat 19.00 olmuştu. Burada kamp kurmalıydık. Kadir ile birlikte dışarı çıkıp dal, çalı çırpı, odun ne varsa topladık.
Kadir'in arka cebinde kibrit varmış. Otururken ezildiği için farkedememişler. Hepimiz kahkaha attık. Neşemiz yerine gelmiş, moralimiz düzelmişti. Ateşi yaktık.
Bol bol yakacak toplamıştık. Gece mağara çok soğuk olacağından hasta oluruz endişesiyle yapıyorduk bunu. Gırgır şamata derken ateşi yakıp birer konserve
ton balığı yedik. Suyumuzu idareli şekilde içerek uykunun yumuşak kollarına kendimizi bıraktık...

Uyandığımda saat 3.47'ydi. Kadir beni sarsarak uyandırmıştı. Dediğim gibi çok dikkatli birisidir. Hafif uykusu vardır. Mağarın ağzına kadar eğilerek sessizce gittik.
Bizi arıyorlardı. Arabalarla yavaşça geçiyorlardı. Işıkları tutarak arıyorlardı. Mağara dikkatlerini çekmemişti anlaşılan. Burayı farketmeden gittiler. Uyuduğumuzda
saat akşam 8 civarıydı.7 saat uyku bize yeter diye düşünüp herkesi uyandırdım. Murat da ayıldığında aynı şekilde geri dönüyorlardı. Aynı adamın sesini duydum:

''Bu gece hiçbir şey çıkmadı kevser. Saat 15.00 gibi hatırlat. Kahraman Köyü'ne kadar tarayacağız.
Peki Patron.''

Evet yine aynı adam ve hain Yasemin... O kıza karşı birşeyler hissetmiştim.Ama gerçek yüzünü görmüştük. içimden küfürler yağdırarak arkadaşlarımın yanına geri döndüm.

b:Evet! Kalkın hadi 7 saat deliksiz uyudunuz mışıl mışıl. Yeter bu kadar canımızı kurtarmak zorundayız.
k:Hadi gidelim o zaman.
p:Kahraman Köyü'ne mi gidiyoruz ?
b:Evet. Hesaplarıma göre yaklaşık 10 kilometremiz kaldı.Çabucak oraya ulaşırız. Geri kalan vaktimiz ise yiyecek içecek aramakla geçicek zaten. Saat 15.00 olduğunda saklanıcak
yer arayacağız ya da köyden gideceğiz.
a:Anlaşıldı kaptan.

ilerlemeye devam ettik. Biraz vakit sonra güneş doğmaya başladı. Harika bir manzara eşliğinde ilerliyorduk.Yol boyunca ses seda çıkartmadan ilerledik. Mızrağım da yanımdaydı.
Yaklaşık 2 kilometre kaldığında terkedilmiş bir benzin istasyonu bulduk. Herkes direk tuvalete daldı. Sırayla ihtiyacımızı giderdik. Karşılıklı banklar vardı. Oraya oturup Konservelerimizi
dibini parmaklarımızla sıyırana kadar yedik. Sularımızı içtik. Artık tek umudumuz köye kalmıştı. Yoksa aç susuz ölecek veya barbarlara esir düşecektik. Saat 4.30 civarıydı. Vakit yoktu
ve ilerlemek zorundaydık. Yolumuzu da bitirdik ve köye ulaştık. Uzaktan köyü gördüğümüzde büyük olduğunu sandık ama fazla büyük değildi. Derhal terkedilmiş bir süpermarkete
daldık.Şanslımıydık yoksa öyle mi denk geldi bilmiyorum ama elektrik kegib değildi. Yani buzdolabındaki yiyecekler, içecekler bozulmamıştı. Sevinç çığlıkları içinde yumulduk.Bir insan
buzdolabında ekmek satar mı demeyin. Satıyormuş.Gerçekten çok şanslıydık.Ama birşey farkettim. Acaba burda yaşayan birileri var mıydı, varsa kaçmışlar mıydı yoksa kaçmamışlarmıydı?
O sırada kasanın üstünde bir not defteri gördüm.BUNU OKU yazıyordu. Açtım ve okudum. Kısaca size özetleyeyim:

Burada hayatta kalan insanlar olmuş dükkan sahibi kadir ve ben gibi endişelenerek toptancılardan birsürü yiyecek içecek vs sipariş etmiş. Böylece bu kadar yemek kalabilmiş. Hayatta
kalıyormuş fakat barbarlar bu köye uğramaya başlamışlar.En sonunda bu korkuyla yaşayamayacağını düşünerek yanına erzak alarak kamyonetiyle burayı terk etmiş.

işte bu gerçekten işimize gelmişti.Çanta sporcu çantasıydı. Yani çok malzeme alabiliyordu. Ceplerimize ve çantaya su,enerji içeceği, yiyecek içecek ekmek vs tıkış tıkış olana kadar doldurduk.
Etrafı incelemeye koyulduk. Saat 14.30'a kadar buralarda takılacaktık. Saat henüz 05.13'tü. Güllük gülistanlık gidiyorduk...

Kırtasiyeye geldik. Kapıyı açıp içeri girdik.5 tane çok bölmeli büyük sırt çantası aldık. Saatimi kontrol ettim.06.15 olmuş. Vakit çabuk geçiyordu.Bu bizim lehimize miydi bilmiyorum.Çantaları aldıktan sonra
süpermarkete geri döndük. Yiyecekleri,içecekleri, suları vs yani anlayacağınız gıdaları doldurduk.3 kişide tüfek vardı. Emniyet kemeri gibi dolamıştık.Her birimizde kesici alet de vardı. Yiyeceklerimizi sormaya
gerek bile yok. Karnımız tok, sırtımız pek, susuzluktan eser yok. Adeta tam teçhizatlı bir takımız. Saat daha 6.30 idi. yani daha kalabilirdik.Ama vaktimiz bol diye boş boş durmamalıydık. Araba tamir eden bir
dükkan bulduk. Bozuk ve tamir edilen araçlar ayrılmıştı. Tamir edilen araçlardan bir servis aldık. Dükkanın kepenklerini açtık ve içeriden benzin vs ne varsa arabaya doldurduk. Servisin deposu dolmuştu. Tabi ki
aç gözlülük yapıp benzin dolu bidonları da en arka koltukların üstüne yığdık. Servise atladık. Biliyorsunuz,Ahmet bizim şoförümüz. Marketin önüne kadar sürdü.Biz de gıdaları doldurup yol aldık...

Artık buralardan tüymenin vakti gelmişti. Köyü adeta sömürüp köyden uzaklaştık.

m:Kadir kanka bak ne buldum.(gülerek)
k:Ne kanka ?
m:Radyo buldum ve pil taktım (kahkaha tarzı gülüş)
b:Helal lan sana!
p:Aç radyoyu aç. Hükümetin yayını vardı en son hatırlıyorsunuzdur.
a:Aynen frekans 99.8 di galiba.
b:Ahmet sen nerden biliyosun kanka ?(gülerek)
a:Sorma ya salgının 1. ayında televizyonda görmüştüm. Sığınakta TV vardı ya.
b:O zaman bize neden haber vermedin ki.
a:Nasıl gidecektik sanki.Taa Bursa'da.
m:O zaman sür Bursa'ya gidelim. Benzinimiz de yeter ?
k:Yeter bence de 600 km gidicez zaten.Bir dünya benzinimiz de var.Tek şansımız bu gibi gözüküyor.
p:Sür ya 3 ay boyunca hayattan bezdim ben. Yaşamak istiyorum. Peşimizde zombiler, barbarlar var!
a:Orda durucaksın işte. Bursa yolu bu itlerin o tarafta.
b:Hadi be!E o zaman tek çare ordan mı ilerlemek ?
a:Hayır tabiki.Şimdi yakında bi yol var sağ sapıp U dönüşü yapıcaz. Düz gidicez. Bursa yolunu görürüz zaten ama bir terslik var.
p:Ne tersliğiymiş o ?
a:Bursaya benzinimiz yetmez.40-50 km kala benzinin son damlası biter.
m:Sıkıntı olmaz bence.30 km kadar yürüdük zaten o kadar da yürürüz heralde.
a:Kütahya da inmiş oluyoruz. Tekin değildir oralar. Sıkıntı yani. Zombiler çok fazla.
b:Hmm. Tüfeklerimiz var. Mızrağımız,bıçaklarımız var. Hayatta kalırız ki.
a:Öyleyse bol bol dua edin gençler. istikamet Bursa...

Dağılmadık bu sefer çünkü tek silah benim amatör mızrağımdı. Yani beraber durmamız gerekiyordu.Av dükkanı bulduk. Mühimmat buluruz umuduyla içeri girdik. Malesef buranın sahibi bütün
mühimmatları da yanına alarak kaçmıştı. Depo kapısı gibi birşey farkettim. Kadir'in fiziği kuvvetlidir. Kapıyı kırdı.Çürük ve eski olduğundan iki tekmede kırılmıştı. içeri karanlıktı. Dediğim gibi
elektrik vardı ve bu sayede ışığı açtım. içeride biri dürbünlü 4 tane tüfek,5 kutu fişek,bir adet tornavida ve yukarıya çıkan bir merdiven vardı. Merdivenden ilerledik ve çatıya ulaştık. Burası
etrafı gözetlemek için gayet uygundu. Burayı kullanabiliriz diye düşündüm. Köyü dolaşmaya devam ettik pek işimize yarayacak bir yer yoktu.

Derken az ötede 3 tane zombi farkettim.Ses yaparsak daha çok toplanacaklarını düşünerek tüfekleri kullanmamamız gerektiğini söyledim. Kadir tornavidayı aldı.Ben de mızrağı aldım. Ahmet
ise yerde bulduğu bir sopayı eline aldı. Yavaştan geldik.Üstümüze gelmeye başladılar.Ben mızrakla birinin gözünü deştim beynini şişledim. Kadir inanılmaz bir şekilde tornavidayı ustaca fırlattı.
O kadar iyi bir fırlatıştı ki tornavidanın demirinin tamamı zombinin kafasına girdi. Ahmet ise sopayı almış durmadan kafasına vuruyordu. Yardım istedi.Ben de mızrağı beynine sapladım.Bu şekilde
küçük bir aksiyon yaşamış olduk. Biraz oturup dinlendik. Derken ileride bir kasap olduğunu gördüm. Söze atıldım:

b:Bakın kasap var.
p:iğrençsin Ramazan çürük et mi yiceksin yoksa ıyy.
b:Ne et yemesi kızım. Türlü türlü bıçak var orda.5 tane alalım işte lazım olur hepimize.Sen de dövüşmeyi öğrenmelisin. Dünya artık çetin bir yer.
p:iyi be öf.
b:Triplere bak hele (gülerek)
a:O zaman girelim kanka.
k:Girelim.

içerisi leş gibiydi. Pelin kokuyu alır almaz öğürmeye başladı ve dışarıya kustu.

b:Murat sahip çık Pelin'e
m:Tamam kanka.

Etler çürümüştü. Burada elektrik yoktu. Dükkan güneş alıyordu zaten bu da lehimizeydi. Etlerin bulunduğu büyük odanın kapısını açtım. Neredeyse kusuyordum. Hayatımda aldığım en kötü kokuydu.
içeriye göz attım. Hiçbir şey yoktu. Dediğim gibi çürük etler sadece.

Biz de bıçakları aldık. Satırı Kadir'e verdim. Fırlatırsa iyi bir iş çıkarır diye düşünmüştüm. Yanılmamıştım.ileride anlatacağım.Her neyse. Konuya dönelim. Pelin'e daha uygun bir bıçak verdim.
Ahmet'in sopasını alıp pala bağlayarak yeni bir mızrak elde ettim. Bunu da Ahmet'e geri teslim ettim. Mızrağımı pantolonumun solundaki kemer bölmesine soktum. Bıçağı da sağ bölmeye soktum.
Saat 6.30'du.Kırtasiye tarzı bir yer arıyorduk. Yeni çantalar alıp içine erzak dolduracaktık.

8 saat sonra)

Benzinimiz bittiğinde Kütahya'da idik. Henüz 44 km kalmıştı.Çantalarımız doluydu.Yol boyunca karnımızı doyurmuştuk. Büyük
an için servisten indik. Anayoldaydık.Etrafa baktığımda buranın zombilik bir arazi olduğunu görmüştüm.Lanet olsun dedim
kendi kendime.Her neyse. Yarım saat boyunca yürüdük. Yolun sağında evler belirmeye başlamıştı. Tabelaya göre 30 km sonra
kurtulacaktık. ilerlemeye devam ettik. Akşamüstü olduğu için acele ediyorduk çünkü yakında hava kararıcaktı. Pusuya düşmek
istemezdik.

b:Yaklaşık 30 km kaldı. Kurtulucaz arkadaşlar sabredin.
a:Ramo ilerde zombiler var.Ne yapmayı planlıyorsun ?
b:Hiçbir fikrim yok. Tenhalardan ve sığınabileceğimiz yerlerden geçelim.
k:Gayet iyi. Bildiğim bir yer var. Ordan geçebiliriz.
b:Neresi ?
k:Merkezde fazla olurlar o yüzden mahallelerden ilerlicez. Yolumuz biraz uzayacak ama tek şansımız bu...
p:Bana uyar.
m:Benden de o kadar.
b:Tamamdır o zaman! Kadir yolu göster kanka.
k:Hay hay!

ilk mahalleden geçtik. Evler arası yollar genişti.Önümüze 9 tane zombi çıktı. Hepimiz tedirgin olduk. Savaşmak tercihimiz değildi ama mecburduk. Ahmet
ona yaptığım mızrağı kullanarak birini haklamayı başardı.Ben de mızrağımı ve bıçağımı kullanarak 3 tanesinin işini bitirdim. Pelin de şaşılacak şekilde bir tanesini
öldürmeyi başardı. Kadir ona verdiğim satırla 2 tanesini öldürdü. Murat da boş durmayarak palasıyla 2 tanesini etkisiz hale getirdi.Her birimiz iyiydi.

b:Helal len pelin!
p:Noldu? Kız olduğum için ezik mi sandınız beni.
a:Ayıpsın.(gülerek)

Yolumuza devam ettik. Yürüye yürüye üçüncü mahalleye ulaştık. Keşke ulaşmasaydık. Sanki mevlüt varmış gibi 30-40 tane zombi vardı.Biz de evin birine çıktık. Burda yaşayanlar
balkonlar arası tahta yol yapmışlar. Tahta da sağlammış. Balkondan geçiyorduk ki Kadir yere bir şişe düşürdü. Sesi algılayan pislikler yukarıya çıkmaya başladılar.
Hızlıca diğer balkona yol aldık. Mesafe biraz olduğu için elimize ne geçerse fırlatarak yaklaşık 10 tanesini düşürmeyi başardık.O evden aşağıya indik ve deli gibi koşmaya başladık.
Etrafımızdaki bütün zombilerin o sürü olduğunu anlayınca tüfekleri elimize alıp ateş etmeye başladık. Murat deli gibi ateş saçıyordu.Her sıktığı isabet ediyordu. Böylece bize ulaşana dek 15 tane daha
öldürmüş olduk.Çok yaklaştıklarında ilerlemeye devam ettik. Koştuk ve mesafeyi açtık. Artık yaklaşık 15 tane kalmıştı. işimiz yamandı ama kurtulacaktık. Bunu hissedebiliyordum. Tekrar ateş açtık.
10 tane kalmışlardı ki fişek doldurmamız gerekti. Pelin delice bir hareket yapıp zombileri üstüne çekti.

b:PELiN NAPIYORSUN!
p:OYALIYORUM HEMEN ÖLDÜRÜN ŞUNLARI!

Gerçekten işe yaramıştı. Fişekleri doldurup diğerlerinin de işini bitirdik ama hiç istenmeyen bir şey olmuştu... Bir kurşun peline isabet etti. Neyseki koluna geldi ki kurtuldu. Derhal kolunu
bez parçası ile kapattık. Enfeksiyon kapmasını istemiyorduk. ilerlemeye devam ettik.

p:inanamıyorum size beni nasıl vurdunuz ya!
m:Napayım kızım deli gibi peşine taktın zombileri.E heralde yaralanırsın.
b:Tamam sakin olun. Yolumuz açık. Hayatta kalmalıyız. Hadi!

2 saat boyunca yürüyerek askeri üsse ulaştık. Saat 21.40'tı. Surların önüne geldik ve askerin sesini duyduk.

Eller yukarı silahları indirin! Kimsiniz nerden geliyorsunuz? Yaralı mısınız iyi misiniz? ve benzeri sorular.

b:Nöbetçi kardeş bir zararımız yok. Bizler Türk vatandaşıyız. Hayatta kalan bir takımız. Sadece Pelin arkadaşımızın koluna mermi isabet etti. Radyodan duyduğumuz barınağa Antalya'dan servisle geldik.

Vay be.Demek o kadar yolu aştınız ve 3 aydır hayattasınız.Pes doğrusu. Helal olsun. Derya kapıyı aç!

içeri girdik. Bizim için adeta cennetti. Kurtulanlar orada yaşıyordu. Devasa bir tesisti. Bursa şehir değil, askeri üsse dönüşmüştü artık. Kurtulmanın sevinciyle ilerledik. Sağlık kontrolünden geçtik ve herbirimize kimlikler verildi.
Pelin de revire zütürüldü. Artık kurtulmuştuk. Rahat bir uyku çekmek için yatakhaneye geçtik.O sırada dışarıda bir çatışma sesi duyduk. Güvenlik güçleri binlerce zombilik bir sürüyle çatışıyordu. Demek ki henüz herşey bitmemişti.
Hatta daha yeni başlıyordu.Ben Ramazan Özdemir.Ve bu,benim hikayem...