8 saat sonra)

Benzinimiz bittiğinde Kütahya'da idik. Henüz 44 km kalmıştı.Çantalarımız doluydu.Yol boyunca karnımızı doyurmuştuk. Büyük
an için servisten indik. Anayoldaydık.Etrafa baktığımda buranın zombilik bir arazi olduğunu görmüştüm.Lanet olsun dedim
kendi kendime.Her neyse. Yarım saat boyunca yürüdük. Yolun sağında evler belirmeye başlamıştı. Tabelaya göre 30 km sonra
kurtulacaktık. ilerlemeye devam ettik. Akşamüstü olduğu için acele ediyorduk çünkü yakında hava kararıcaktı. Pusuya düşmek
istemezdik.

b:Yaklaşık 30 km kaldı. Kurtulucaz arkadaşlar sabredin.
a:Ramo ilerde zombiler var.Ne yapmayı planlıyorsun ?
b:Hiçbir fikrim yok. Tenhalardan ve sığınabileceğimiz yerlerden geçelim.
k:Gayet iyi. Bildiğim bir yer var. Ordan geçebiliriz.
b:Neresi ?
k:Merkezde fazla olurlar o yüzden mahallelerden ilerlicez. Yolumuz biraz uzayacak ama tek şansımız bu...
p:Bana uyar.
m:Benden de o kadar.
b:Tamamdır o zaman! Kadir yolu göster kanka.
k:Hay hay!

ilk mahalleden geçtik. Evler arası yollar genişti.Önümüze 9 tane zombi çıktı. Hepimiz tedirgin olduk. Savaşmak tercihimiz değildi ama mecburduk. Ahmet
ona yaptığım mızrağı kullanarak birini haklamayı başardı.Ben de mızrağımı ve bıçağımı kullanarak 3 tanesinin işini bitirdim. Pelin de şaşılacak şekilde bir tanesini
öldürmeyi başardı. Kadir ona verdiğim satırla 2 tanesini öldürdü. Murat da boş durmayarak palasıyla 2 tanesini etkisiz hale getirdi.Her birimiz iyiydi.

b:Helal len pelin!
p:Noldu? Kız olduğum için ezik mi sandınız beni.
a:Ayıpsın.(gülerek)

Yolumuza devam ettik. Yürüye yürüye üçüncü mahalleye ulaştık. Keşke ulaşmasaydık. Sanki mevlüt varmış gibi 30-40 tane zombi vardı.Biz de evin birine çıktık. Burda yaşayanlar
balkonlar arası tahta yol yapmışlar. Tahta da sağlammış. Balkondan geçiyorduk ki Kadir yere bir şişe düşürdü. Sesi algılayan pislikler yukarıya çıkmaya başladılar.
Hızlıca diğer balkona yol aldık. Mesafe biraz olduğu için elimize ne geçerse fırlatarak yaklaşık 10 tanesini düşürmeyi başardık.O evden aşağıya indik ve deli gibi koşmaya başladık.
Etrafımızdaki bütün zombilerin o sürü olduğunu anlayınca tüfekleri elimize alıp ateş etmeye başladık. Murat deli gibi ateş saçıyordu.Her sıktığı isabet ediyordu. Böylece bize ulaşana dek 15 tane daha
öldürmüş olduk.Çok yaklaştıklarında ilerlemeye devam ettik. Koştuk ve mesafeyi açtık. Artık yaklaşık 15 tane kalmıştı. işimiz yamandı ama kurtulacaktık. Bunu hissedebiliyordum. Tekrar ateş açtık.
10 tane kalmışlardı ki fişek doldurmamız gerekti. Pelin delice bir hareket yapıp zombileri üstüne çekti.

b:PELiN NAPIYORSUN!
p:OYALIYORUM HEMEN ÖLDÜRÜN ŞUNLARI!

Gerçekten işe yaramıştı. Fişekleri doldurup diğerlerinin de işini bitirdik ama hiç istenmeyen bir şey olmuştu... Bir kurşun peline isabet etti. Neyseki koluna geldi ki kurtuldu. Derhal kolunu
bez parçası ile kapattık. Enfeksiyon kapmasını istemiyorduk. ilerlemeye devam ettik.

p:inanamıyorum size beni nasıl vurdunuz ya!
m:Napayım kızım deli gibi peşine taktın zombileri.E heralde yaralanırsın.
b:Tamam sakin olun. Yolumuz açık. Hayatta kalmalıyız. Hadi!

2 saat boyunca yürüyerek askeri üsse ulaştık. Saat 21.40'tı. Surların önüne geldik ve askerin sesini duyduk.

Eller yukarı silahları indirin! Kimsiniz nerden geliyorsunuz? Yaralı mısınız iyi misiniz? ve benzeri sorular.

b:Nöbetçi kardeş bir zararımız yok. Bizler Türk vatandaşıyız. Hayatta kalan bir takımız. Sadece Pelin arkadaşımızın koluna mermi isabet etti. Radyodan duyduğumuz barınağa Antalya'dan servisle geldik.

Vay be.Demek o kadar yolu aştınız ve 3 aydır hayattasınız.Pes doğrusu. Helal olsun. Derya kapıyı aç!

içeri girdik. Bizim için adeta cennetti. Kurtulanlar orada yaşıyordu. Devasa bir tesisti. Bursa şehir değil, askeri üsse dönüşmüştü artık. Kurtulmanın sevinciyle ilerledik. Sağlık kontrolünden geçtik ve herbirimize kimlikler verildi.
Pelin de revire zütürüldü. Artık kurtulmuştuk. Rahat bir uyku çekmek için yatakhaneye geçtik.O sırada dışarıda bir çatışma sesi duyduk. Güvenlik güçleri binlerce zombilik bir sürüyle çatışıyordu. Demek ki henüz herşey bitmemişti.
Hatta daha yeni başlıyordu.Ben Ramazan Özdemir.Ve bu,benim hikayem...