büyük pişmanlık duyduğum bir olayı

21 mayıs günü bilgeyi tekrar ameliyata aldılar.
ameliyattan önce son söyledi cümle seni seviyorumdu.
ameliyattan sağ çıkamadı.

ben o yıl 3 kez intihar etmeye çalıştım ama yapamadım.
okulu uzattım.
hergün bilgeyle yatıp bilgeyle uyanıyorum.
ilk 6 ay her gün mezarının başında sabahladım.
daha sonra 1 yıl boyunca pgibolojik tedavi gördüm

ölümünün ilk yıl dönümüünde mezarının başında abisiyle karşılaştım.
bana sarılıp ağladı.
hayat dolu bir insandı.
masal gibi bir hayatımız vardı.
herşey çok güzel gidiyordu.
ama hiç beklemediğimiz bir anda herşey bitti.

şimdi 21 mayıstayız.
sabah 6 doğru mezarına gidecem.
hayatım boyunca hep bilge olacak benim için.
kader bizi ilk ayırdığında iki yıl sonra karşılaştık.
şimdi yine 2 yıl oldu.
kavuşmanın zamanı geldi.

yarın sabah televizyonu açtığınızda haberlerde beni görürseniz şaşırmayın.
çünkü bir yanım boş şu anda.
sadece yaşamış olmak için yaşıyorum.
benden bu kadar.

yaşamaya devam arkadaşlar.
sabah mezarının başına gitttim.
ailesi ordaydı.
annesiyle babası yanıma gelip artık kendine yeni bir hayat kurmamı söyledi.
ölenle ölünmeyeceğini söyledi.
sanki anlamışçasına delice bir şeye kalkışmamamı söyledi.
en büyük acının evlat acısı olduğunu, onlar dayanabiliyorsa benimde dayanmam gerektiğini söylediler.
öğlen beni evlerine davet ettiler.
onlar kendilerini iyice alıştırmış duruma.
sanki bilge hiç yaşamamış gibi hayatlarına devam ediyorlar.
bir doğum gününde birde vefat ettiği gün mezarına geliyorlar.
ben bu günden sonra okulumu bitirmeye çalışacam.
son senemde ara vermiştim.
inşallah bir aksilik olmasa bundan yeni bir insan olarak çıkacam karşınıza.
siz siz olun sevdiklerinize her zaman son günüymüş gibi davranın.
sonra pişman olmayın.
belkide o gun bilgeyle gitsem bunlar olmayacaktı.

beyler 1 haftadır eskişehirdeyim
eski okuluma gittim.
kaydımı tekrar yaptırdım.
seneye mezun olacam inşallah.
eski çalışştığım asansör firmasına gittim.
kapımız sana hep açık dediler.
burada yaşayan bir kuzenim var .
kendime yeni bir ev tutana kadar kuzenimde kalacam.
çarşamba günü esparka gittim kuzenimle.
sonra birden hayal gördüğümü zannettim.
tıpatıp bilgeye benzeyen bir kız cafede oturuyordu.

hemen kuzenime cafeye geçelim dedim.
yarım saat kızı izledim.
sanki bilgeydi gibi.
benzeri değilde kendisiymiş gibi.
sonra yanına gittim.
pardon birşey sorabilirmiyim dedim.
cüzdanımda bilgeyle birlikte fotoğrafımız vardı.
çıkarttım ve sizi fotoğraftaki arkadaşıma çok benzettim dedim.
sesi farklıydı.
resmi görünce çok şaşırdı.

yanındaki kızada gösterdi.
kim bu dedi.
sevgilim dedim.
nerde dedi.
bende vefat etti dedim.
sonra başınız sağolsun dedi.
ama o kıza karşı hiçbirşey hissetmedim.
zatenn bilgeyede ilk görüşte aşık olmamıştım
onun görünüşüne değil karakterine aşık olmuştum.
sonra iyi günler dedim.
masama geçtim.
kuzen ne oldu diye sorunca durumu anlattım.
oda şaşırdı.

yeni gelişmler oldukça hayatımda sizlerle paylaşmaya çalışacağım